Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος
Είναι προφανές πως ένα ντέρμπι αποκτά νόημα και έχει κάποιο ενδιαφέρον όταν το κίνητρο είναι ισχυρό και, φυσικά, όταν αυτό δεν είναι μονόπλευρο. Με το στοιχείο αυτό να απουσιάζει, αυτομάτως χάνεται και το κίνητρο του φιλάθλου. Όταν η φλόγα του κοινού σβήνει, όταν ο ίδιος ο κόσμος σου γυρνάει την πλάτη προς το προϊόν που του προβάλλεις, αυτό σημαίνει πως κάτι πάει στραβά.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να αργοπεθαίνει
Η ζωή συνεχίζεται και μετά το ντέρμπι. Και η επόμενη μέρα θα βρει τα πράγματα λίγο-πολύ όπως τα άφησαν οι προηγούμενες. Με την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο να παραμένει ατιμώρητη, με φαινόμενα διαφθοράς να αποκαλύπτονται τη μία μέρα και να συγκαλύπτονται την αμέσως επόμενη. Με τους παράγοντες των ομάδων να συμπεριφέρονται χειρότερα και από τους φανατικότερους οπαδούς, πολώνοντας και διχάζοντας τον κόσμο.
Με την (διεφθαρμένη) ΕΠΟ σε ρόλο θεατή το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται “ναυαγισμένο” στη μέση του πουθενά, πασχίζοντας με νύχια και με δόντια να διατηρηθεί στην επιφάνεια. Να μη βουλιάξει από τα αλλεπάλληλα “χτυπήματα” που δέχεται. Με την κατάσταση να είναι εκτός ελέγχου, οι αρμόδιοι συνεχίζουν να επιδεικνύουν την ανικανότητα τους για αντιστροφή του κλίματος.
Το ζήτημα του ποδοσφαίρου έχει γίνει πρώτο θέμα στην κυβερνητική ατζέντα για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά. Έστω και προσωρινά(;) καταλαμβάνει περίοπτη θέση δίπλα πολύ πιο ουσιώδη και κομβικά ζητήματα (βλέπε μεταναστευτικό) και μάλιστα σε μια περίοδο που φαντάζει η χειρότερη δυνατή για το έθνος. Νοσεί από μία βαριά ασθένεια που δεν είναι σε θέση να θεραπευτεί από κάποιον ή, για να το πούμε πιο σωστά, κάποιοι που έχουν τη δυνατότητα να το θεραπεύσουν δεν το πράττουν.
Φάκελος “Εθνική Ομάδα”
Πέρα από το εξωαγωνιστικό υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι. Και σε αυτό το ντέρμπι μας προβλημάτισε ακόμη περισσότερο. Κυρίως όσον αφορά την Εθνική ομάδα. Στο ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, στις αρχικές ενδεκάδες των ομάδων συμπεριλήφθηκαν μόλις 5 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός ομοίως. Μοναδική εξαίρεση το παιχνίδι Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ, με 4 και 8 Έλληνες αντίστοιχα για κάθε ομάδα.
Στο ματς στο Φάληρο αγωνίστηκαν συνολικά μόλις 3(!) Έλληνες ποδοσφαιριστές και για τις δύο ομάδες! Μαζί με τις αλλαγές! Πρόκειται για τους Φορτούνη, Ταυλαρίδη και Κουτρουμπή. Από τα 4 δε τέρματα του αγώνα, κανένα δε σημειώθηκε από Έλληνα. Τίθεται λοιπόν ξεκάθαρα ένα ζήτημα λειψανδρίας, το οποίο αναπόφευκτα επηρεάζει και την Εθνική μας Ομάδα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των μεγάλων ομάδων στα νέα παιδιά είναι ηλίου φαεινότερη και δίνει απαντήσεις στο ερώτημα “γιατί η Εθνική έφτασε στο σημείο να χάνει ακόμη και από τα Φερόε”.
Γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή
Τα θεμέλια του ποδοσφαίρου μας έχουν σαπίσει. Το οικοδόμημα χρειάζεται ένα απαλό αεράκι για να καταρρεύσει και όπως λέει και ο σοφός λαός, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Τι κάνεις σε περίπτωση που ένα κτίριο κρίνεται ακατάλληλο για να κατοικήσεις; Το γκρεμίζεις και στα χαλάσματά του επάνω χτίζεις ένα καλύτερο, πιο γερό και μοντέρνο.
Έτσι είναι και στο ποδόσφαιρο. Αν θες να φτιάξεις κάτι όμορφο και υγιές πρέπει να καταπολεμήσεις και να “γκρεμίσεις” το παλιό και σάπιο. Θα είναι δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Η Ρώμη άλλωστε δε χτίστηκε σε μία μέρα. Τρανό παράδειγμα οι Άγγλοι, οι οποίοι πήραν σκληρά μέτρα και μετέτρεψαν τις Κυριακές τους (και μαζί και τις δικές μας) σε μια όμορφη συνήθεια για μικρούς και μεγάλους. Όχι σε μια αρρωστημένη οπαδική εμμονή, όπως είναι στην Ελλάδα.
Ένα ακόμη ελληνικό ντέρμπι πέρασε. Σοφότερους δε μας έκανε. Η ζωή συνεχίζεται…
Είναι προφανές πως ένα ντέρμπι αποκτά νόημα και έχει κάποιο ενδιαφέρον όταν το κίνητρο είναι ισχυρό και, φυσικά, όταν αυτό δεν είναι μονόπλευρο. Με το στοιχείο αυτό να απουσιάζει, αυτομάτως χάνεται και το κίνητρο του φιλάθλου. Όταν η φλόγα του κοινού σβήνει, όταν ο ίδιος ο κόσμος σου γυρνάει την πλάτη προς το προϊόν που του προβάλλεις, αυτό σημαίνει πως κάτι πάει στραβά.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να αργοπεθαίνει
Η ζωή συνεχίζεται και μετά το ντέρμπι. Και η επόμενη μέρα θα βρει τα πράγματα λίγο-πολύ όπως τα άφησαν οι προηγούμενες. Με την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο να παραμένει ατιμώρητη, με φαινόμενα διαφθοράς να αποκαλύπτονται τη μία μέρα και να συγκαλύπτονται την αμέσως επόμενη. Με τους παράγοντες των ομάδων να συμπεριφέρονται χειρότερα και από τους φανατικότερους οπαδούς, πολώνοντας και διχάζοντας τον κόσμο.
Με την (διεφθαρμένη) ΕΠΟ σε ρόλο θεατή το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται “ναυαγισμένο” στη μέση του πουθενά, πασχίζοντας με νύχια και με δόντια να διατηρηθεί στην επιφάνεια. Να μη βουλιάξει από τα αλλεπάλληλα “χτυπήματα” που δέχεται. Με την κατάσταση να είναι εκτός ελέγχου, οι αρμόδιοι συνεχίζουν να επιδεικνύουν την ανικανότητα τους για αντιστροφή του κλίματος.
Το ζήτημα του ποδοσφαίρου έχει γίνει πρώτο θέμα στην κυβερνητική ατζέντα για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά. Έστω και προσωρινά(;) καταλαμβάνει περίοπτη θέση δίπλα πολύ πιο ουσιώδη και κομβικά ζητήματα (βλέπε μεταναστευτικό) και μάλιστα σε μια περίοδο που φαντάζει η χειρότερη δυνατή για το έθνος. Νοσεί από μία βαριά ασθένεια που δεν είναι σε θέση να θεραπευτεί από κάποιον ή, για να το πούμε πιο σωστά, κάποιοι που έχουν τη δυνατότητα να το θεραπεύσουν δεν το πράττουν.
Φάκελος “Εθνική Ομάδα”
Πέρα από το εξωαγωνιστικό υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι. Και σε αυτό το ντέρμπι μας προβλημάτισε ακόμη περισσότερο. Κυρίως όσον αφορά την Εθνική ομάδα. Στο ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, στις αρχικές ενδεκάδες των ομάδων συμπεριλήφθηκαν μόλις 5 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός ομοίως. Μοναδική εξαίρεση το παιχνίδι Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ, με 4 και 8 Έλληνες αντίστοιχα για κάθε ομάδα.
Στο ματς στο Φάληρο αγωνίστηκαν συνολικά μόλις 3(!) Έλληνες ποδοσφαιριστές και για τις δύο ομάδες! Μαζί με τις αλλαγές! Πρόκειται για τους Φορτούνη, Ταυλαρίδη και Κουτρουμπή. Από τα 4 δε τέρματα του αγώνα, κανένα δε σημειώθηκε από Έλληνα. Τίθεται λοιπόν ξεκάθαρα ένα ζήτημα λειψανδρίας, το οποίο αναπόφευκτα επηρεάζει και την Εθνική μας Ομάδα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των μεγάλων ομάδων στα νέα παιδιά είναι ηλίου φαεινότερη και δίνει απαντήσεις στο ερώτημα “γιατί η Εθνική έφτασε στο σημείο να χάνει ακόμη και από τα Φερόε”.
Γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή
Τα θεμέλια του ποδοσφαίρου μας έχουν σαπίσει. Το οικοδόμημα χρειάζεται ένα απαλό αεράκι για να καταρρεύσει και όπως λέει και ο σοφός λαός, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Τι κάνεις σε περίπτωση που ένα κτίριο κρίνεται ακατάλληλο για να κατοικήσεις; Το γκρεμίζεις και στα χαλάσματά του επάνω χτίζεις ένα καλύτερο, πιο γερό και μοντέρνο.
Έτσι είναι και στο ποδόσφαιρο. Αν θες να φτιάξεις κάτι όμορφο και υγιές πρέπει να καταπολεμήσεις και να “γκρεμίσεις” το παλιό και σάπιο. Θα είναι δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Η Ρώμη άλλωστε δε χτίστηκε σε μία μέρα. Τρανό παράδειγμα οι Άγγλοι, οι οποίοι πήραν σκληρά μέτρα και μετέτρεψαν τις Κυριακές τους (και μαζί και τις δικές μας) σε μια όμορφη συνήθεια για μικρούς και μεγάλους. Όχι σε μια αρρωστημένη οπαδική εμμονή, όπως είναι στην Ελλάδα.
Ένα ακόμη ελληνικό ντέρμπι πέρασε. Σοφότερους δε μας έκανε. Η ζωή συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου