Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Θα ξεκινήσουμε με το πιο κοντινό, γεωγραφικά αλλά και σε νοοτροπία οπαδών κράτος, που είναι η Ιταλία. Εκεί που στο τελικό Κυπέλλου ένα συμβάν σημάδεψε όλο το εγχώριο ποδόσφαιρο. Πυροβολισμός πριν από τη διεξαγωγή ενός αγώνα. Δε θα ασχοληθώ ποτέ με το τι χρώμα φανέλα φορούσε ο θύτης και τι το θύμα.
Σε αυτή τη χώρα έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις αλλά τις περισσότερες φορές τις αντιμετωπίζουν. Από τον τύπο μέχρι τη δικαιοσύνη κρατάνε τα προσχήματα και καταδικάζουν έμπρακτα τα αρνητικά γεγονότα. Καλτσιόπολις υπήρξε και κάποιοι μπήκαν φυλακή (στη Γερμανία ο Χένες) και ομάδες τιμωρήθηκαν. Όχι τυχαίες ομάδες, αλλά του βεληνεκούς της Γιουβέντους που αναγκάστηκε να πέσει κατηγορία. Η δικαιοσύνη είναι ο νούμερο 1 παράγοντας για λαμπρότερο μέλλον. Εκεί γνωρίζουν ότι έχουν αρνητικά αλλά φαίνεται ότι προσπαθούν να τα εξαλείψουν.
Ταξιδεύοντας προς την Ιβηρική Χερσόνησο βλέπουμε ότι στην Ισπανία είναι πρωτοπόροι. Γνωρίζουν ότι η μερίδα του λέοντος διατίθεται στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Μπαρτσελόνα αλλά έχουν καταφέρει οι ομάδες- ανεξάρτητες- να φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο. Μαδριλένικος εμφύλιος στο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και Σεβίλλη στο τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Λείπει η Βαλένθια που αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη τελευταία και η Μπαρτσελόνα που αποχώρησε και αυτή από ισπανική ομάδα, την Ατλέτικο. Και το μοναδικό παράδειγμα της Μπιλμπάο που αγωνίζεται με γηγενείς ποδοσφαιριστές, σε μία εποχή που οι μάνατζερ θα πρέπει να τη μισούν.
Ομάδες που με μεθοδικότητα και πλάνο φτάνουν στο ύψιστο επίπεδο. Αγωνίζονται, όμως, σε μία χώρα που προάγει τον αθλητισμό (σε όλα σχεδόν τα αθλήματα πρωταγωνιστούν) και έχει ξεμπερδέψει με εξω-αγωνιστικά ζητήματα. Και μην λησμονούμε ότι αμφότερες οι παραπάνω χώρες μας είναι από τις πιο κοντινές στην ιδιοσυγκρασία μας.
Αν θέλουμε να κοιτάξουμε διαφορετικά το κομμάτι αθλητισμό, μπορούμε να περάσουμε τον Ατλαντικό και να δούμε τις πρακτικές των Αμερικάνων. Σε ένα πρωτάθλημα, όπως αυτό του NBA, έχουν αποφασίσει ο ανώτερος άρχοντας να είναι το χρήμα. Αλλιώς, το μάρκετινγκ, σε μία προσπάθεια εξευγενισμού της ιδέας. Προτιμούν, λοιπόν, τίποτα να μη μπει πιο πάνω από αυτό και έτσι δεν επιτρέπουν στο κύριο Στέρλινγκ να ξαναδεί παρκέ. Χάνουν χορηγούς, χάνουν αγοραστές αν δεν προστατέψουν το προϊόν. Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν οι αποφάσεις πιο γρήγορα και από την ίδια την είδηση!
Αφού ποτέ δε θα ακολουθήσουμε το Αμερικάνικο μοντέλο και κανείς δε θα μας αφήσει ήσυχους να αναπτύξουμε τον αθλητισμό, ας ξεκινήσουμε από τους γείτονες. Από την εφαρμογή των νόμων που έχουν περισσότερα παράθυρα και από ουρανοξύστη, και σιγά σιγά θα κατέβουμε στη βάση που είναι οι απλοί οπαδοί.
Θα ξεκινήσουμε με το πιο κοντινό, γεωγραφικά αλλά και σε νοοτροπία οπαδών κράτος, που είναι η Ιταλία. Εκεί που στο τελικό Κυπέλλου ένα συμβάν σημάδεψε όλο το εγχώριο ποδόσφαιρο. Πυροβολισμός πριν από τη διεξαγωγή ενός αγώνα. Δε θα ασχοληθώ ποτέ με το τι χρώμα φανέλα φορούσε ο θύτης και τι το θύμα.
Σε αυτή τη χώρα έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις αλλά τις περισσότερες φορές τις αντιμετωπίζουν. Από τον τύπο μέχρι τη δικαιοσύνη κρατάνε τα προσχήματα και καταδικάζουν έμπρακτα τα αρνητικά γεγονότα. Καλτσιόπολις υπήρξε και κάποιοι μπήκαν φυλακή (στη Γερμανία ο Χένες) και ομάδες τιμωρήθηκαν. Όχι τυχαίες ομάδες, αλλά του βεληνεκούς της Γιουβέντους που αναγκάστηκε να πέσει κατηγορία. Η δικαιοσύνη είναι ο νούμερο 1 παράγοντας για λαμπρότερο μέλλον. Εκεί γνωρίζουν ότι έχουν αρνητικά αλλά φαίνεται ότι προσπαθούν να τα εξαλείψουν.
Ταξιδεύοντας προς την Ιβηρική Χερσόνησο βλέπουμε ότι στην Ισπανία είναι πρωτοπόροι. Γνωρίζουν ότι η μερίδα του λέοντος διατίθεται στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Μπαρτσελόνα αλλά έχουν καταφέρει οι ομάδες- ανεξάρτητες- να φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο. Μαδριλένικος εμφύλιος στο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και Σεβίλλη στο τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Λείπει η Βαλένθια που αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη τελευταία και η Μπαρτσελόνα που αποχώρησε και αυτή από ισπανική ομάδα, την Ατλέτικο. Και το μοναδικό παράδειγμα της Μπιλμπάο που αγωνίζεται με γηγενείς ποδοσφαιριστές, σε μία εποχή που οι μάνατζερ θα πρέπει να τη μισούν.
Ομάδες που με μεθοδικότητα και πλάνο φτάνουν στο ύψιστο επίπεδο. Αγωνίζονται, όμως, σε μία χώρα που προάγει τον αθλητισμό (σε όλα σχεδόν τα αθλήματα πρωταγωνιστούν) και έχει ξεμπερδέψει με εξω-αγωνιστικά ζητήματα. Και μην λησμονούμε ότι αμφότερες οι παραπάνω χώρες μας είναι από τις πιο κοντινές στην ιδιοσυγκρασία μας.
Αν θέλουμε να κοιτάξουμε διαφορετικά το κομμάτι αθλητισμό, μπορούμε να περάσουμε τον Ατλαντικό και να δούμε τις πρακτικές των Αμερικάνων. Σε ένα πρωτάθλημα, όπως αυτό του NBA, έχουν αποφασίσει ο ανώτερος άρχοντας να είναι το χρήμα. Αλλιώς, το μάρκετινγκ, σε μία προσπάθεια εξευγενισμού της ιδέας. Προτιμούν, λοιπόν, τίποτα να μη μπει πιο πάνω από αυτό και έτσι δεν επιτρέπουν στο κύριο Στέρλινγκ να ξαναδεί παρκέ. Χάνουν χορηγούς, χάνουν αγοραστές αν δεν προστατέψουν το προϊόν. Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν οι αποφάσεις πιο γρήγορα και από την ίδια την είδηση!
Αφού ποτέ δε θα ακολουθήσουμε το Αμερικάνικο μοντέλο και κανείς δε θα μας αφήσει ήσυχους να αναπτύξουμε τον αθλητισμό, ας ξεκινήσουμε από τους γείτονες. Από την εφαρμογή των νόμων που έχουν περισσότερα παράθυρα και από ουρανοξύστη, και σιγά σιγά θα κατέβουμε στη βάση που είναι οι απλοί οπαδοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου