Μουρίνιο είναι ένας και μοναδικός!

Αναμφίβολα είναι ένα πρόσωπο το οποίο θα διχάζει τους πάντες και για πάντα. Ένας άνθρωπος που μόνο απαρατήρητος δεν περνά από το σύνολο του παγκόσμιου τύπου. Κάτι τέτοια διλλήματα, όμως, είναι αυτά που αναπτύσσουν τις ωραιότερες ποδοσφαιρικές συζητήσεις. Να ένα πρώτο στοιχείο που προσφέρει στους ποδοσφαιρόφιλους ο Πορτογάλος τεχνικός.

Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής

Οι διάλογοι που μπορεί να κρατάνε ώρες και έχουν ως βάση τον ίδιο, προσφέρουν και στις τσέπες αρκετών ενδιαφερόμενων. Το λεγόμενο μάρκετινγκ είναι κάτι που όσο αναφορά το ποδόσφαιρο, βασίζεται και σε τύπους σαν το Μουρίνιο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στον αθλητισμό θα μπορούσαν να τον ευγνωμονούν για τα θέματα που τους δίνει και τα έσοδα που τους προσφέρει. Όλοι (εχθροί και φίλοι) θα πατήσουν να διαβάσουν μία δήλωσή του. Τα mind games του είναι ένα όπλο στη φαρέτρα του και οι συνεντεύξεις τύπου που παραχωρεί οι πιο περιζήτητες.

Κι αν όλα αυτά μπορεί να μη σας αφορούν, πάμε σε πιο αγωνιστικά ζητήματα. Εκεί έχουμε έναν προπονητή ο οποίος έχει πάρει αποτέλεσμα στις δύο πιο καυτές έδρες της Ευρώπης. Μέσα στην Ατλέτικο που την «πάτησε» η Μπάρτσα και μέσα στο Άνφιλντ που νίκησε μία ομάδα που ήθελε απεγνωσμένα τη νίκη για το πρωτάθλημα. Αφού ούτε αυτό μπορεί να αφορά κάποιους ας προχωρήσουμε τη σκέψη στο πως πήρε αυτά τα αποτελέσματα. Πούλμαν και μάλιστα δύο, αν αναφερόμαστε στη διπλή ζώνη άμυνας που χρησιμοποίησε.

Αυτό μας απέτρεψε από ένα ανοιχτό παιχνίδι με γρήγορο ρυθμό και ίσως πολλά γκολ. Μία Τσέλσι με μπάτζετ πολλών εκατομμυρίων κλείστηκε στην έδρα της Ατλέτικο. Για μισό λεπτό γιατί κάτι μου θυμίζει αυτό. Πέρσι τέτοια εποχή ο Μουρίνιο με αντίστοιχο μπάτζετ στη Ρεάλ έχανε τη πρόκριση στο τελικό χάρη στην εμφατική νίκη της Ντόρτμουντ μέσα στο Βεστφάλεν. Δεν είχε πλάνο άμυνας η περσινή Ρεάλ τέτοιο ώστε να συγκρατήσει τη τρομερή Ντόρτμουντ κάτω από τα 4 γκολ. Φέτος, λοιπόν, πιο έμπειρος θέλησε να παίξει με τους όρους του και είναι λογικό.

Ακόμα και αυτό αν δεν ικανοποιεί μερικούς σαν δικαιολογία, μπορώ με περίσσεια βεβαιότητα να σας πω ότι έχει βελτιώσει το ποδόσφαιρο. Πριν βιαστείτε να διαφωνήσετε, ας σκεφτείτε τη πορεία του. Από την εποχή που ήταν προπονητής της Ίντερ, έδειξε ότι ήταν αυτός που είχε το αντίδοτο στο τίκι-τάκα της Μπαρτσελόνα. Ύστερα ήθελε ένα χρόνο στη Ρεάλ να τους μάθει και μετά πρώτος αυτός έδειξε το δρόμο σε όλη την Ευρώπη για την αντιμετώπιση της Μπάρτσα. Έδειξε δηλαδή, ότι μπορεί η κατοχή να μη σημαίνει τίποτα, αν δεν ακολουθείται από αποτελεσματικότητα.

Για του λόγου το αληθές υπάρχουν παραδείγματα που προσυπογράφουν τα παραπάνω. Ο Γκουαρντιόλα ίσως να μην είχε φτάσει ποτέ στο επίπεδο που είναι τώρα αν δεν είχε βρει το εμπόδιο του Μουρίνιο να του βάζει δύσκολα. Για να διασπάσεις μία τέλεια άμυνα χρειάζεσαι μία τέλεια επίθεση. Αυτό είναι και το θέμα που θα εξελίξει και τον Σιμεόνε, πλέον. Καλές οι αστείες άμυνες (πέρα ελαχίστων εξαιρέσεων) της Ισπανίας αλλά, πως τα βγάζεις πέρα με πούλμαν; Καταφέρνει, λοιπόν, να μεταφέρει τη σκέψη των αντιπάλων σε ένα υψηλότερο επίπεδο που εξελίσσει εν τέλει το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Αν ρωτήσεις ποιο προπονητή δεν θέλει να χάσει από τα γήπεδα η ΟΥΕΦΑ, η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και γενικότερα ο τύπος αυτός θα είναι ο Μουρίνιο. Γιατί είναι αυτός που έχει το πακέτο που θέλουν όλοι, ειδικά όταν μιλάμε και για εταιρίες. Χωρίς αυτόν και οι εχθροί του δεν θα ένοιωθαν την ευχαρίστηση να τον αντιμετωπίζουν, είτε να τον κερδίζουν.

Υ.Γ.: Και μην ξεχνάμε ότι όπου βλέπει ότι τον παίρνει είναι άκρως θεαματικός. Η Πόρτο στα χέρια του ήταν εκπληκτική. Με τη Ρεάλ πέρσι έπαιξε εξαιρετικό επιθετικό ποδόσφαιρο αλλά και φέτος π.χ. με Άρσεναλ έδειξε ότι το έχει και αυτή τη λογική. Αλλά πάντα όπου τον παίρνει.   

Follow @marios_bele