Μονό το κέρδος έχει να θυμάται!

Δυσάρεστο το τέλος των προκριματικών για το final-4 του Μιλάνου για τις ελληνικές ομάδες,αφού έφτασαν στην πηγή και δεν ήπιαν. Μετά από 3 χρόνια θα δούμε το τελικό τριήμερο της Ευρωλίγκας χωρίς εκπροσώπηση από τον ελλαδικό χώρο. Η φετινή σεζόν όμως για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό έχει διδάξει πολλά στοιχεία που μόνο όφελος θα προσφέρουν και στους δύο.

Γράφει ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος


Ο back 2 back πρωταθλητής Ευρώπης για τρεις περιόδους την Παρασκευή έβλεπε το εισιτήριο του Μιλάνου σχεδόν στα χέρια του,κάτι που όμως δε συνέβει αφού η κούραση και η έδρα βοήθησαν την βασίλισσα να πάει για άλλη μια φορά στην τελική τετράδα. Σαφώς πιο διαβασμένη η Ρεαλ στον τελευταίο αγώνα χτύπησε με γρήγορες αντεπιθέσεις και πιεστική άμυνα στον Ντάνστον (που έκανε όλη την ζημιά στο Φάληρο) και Σπανούλη. Είναι φυσιολογικό μετά από τις απίστευτες άμυνες στον τρίτο και τέταρτο αγώνα να δημιουργηθεί μεγάλη κόπωση. Βέβαια όλοι περιμέναμε το μεγάλο παιχνίδι του Σλούκα καθώς και την βοήθεια από τον τραυματία Περπέρογλου και Πρίντεζη. Το αμυντικό στήσιμο των ερυθρολεύκων μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικό ειδικά στην δεύτερη περίοδο,μια περίοδο που θύμισε τον αγώνα της Τετάρτης σε όλη την διάρκεια του.Οι Πειραιώτες έχουν να θυμούνται τον εκπληκτικό Ντάνστον σε όλη την σειρά καθώς και τον μαχητικό Λοτζέσκι που τα έδωσε όλα. Ο αρχηγός Σπανούλης ήταν παρών και βοήθησε τα μέγιστα αλλά δεν ήταν αρκετά όλα αυτά τα στοιχεία απέναντι στον δαιμονισμένο Φερνάντεθ που φαίνεται πιο διψασμένος από ποτέ για αυτόν τον τίτλο. Μη ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει την Ρεαλ δύο συνεχόμενες φορές την ίδια στιγμή που η Ρεαλ είχε 2 ήττες συνολικά όλη την σεζόν! Από την άλλη είναι κρίμα παίχτες όπως Σπανούλης,Ντανστον,Μάντζαρης να λείπουν από τον τελικό γύρο και να βλέπεις παίχτες όπως ο Σλότερ και Κάρολ να συμμετέχουν.

Ο Πρωταθλητής ...Ελλάδος Παναθηναϊκός ηττήθηκε ας πούμε καλύτερα από το πρώτο δεκάλεπτο αφού φάνηκε πως δε κατέβηκε πότε για το πέμπτο ματς στην Μόσχα. Είναι στιγμές που όταν παρακολουθείς αυτόν τον αγώνα,εύχεσαι ο Φώτσης να μην έβαζε το τρίποντο στο τέλος και να τελείωνε εκεί η υπόθεση πρόκρισης. Ο Διαμαντίδης όντας η σκιά του εαυτού του περιορίστηκε πολύ ρηχά και κατέστρεφε την μία επίθεση μετά την άλλη. Ήταν πραγματικά μία μάχη ανάμεσα στον Ράιτ και Διαμαντίδη για το ποιος θα είναι ο χειρότερος στην περιφέρεια. Σε γενικότερα πλαίσια απόδοσης ο Μπράμος δεν έδειξε αυτό που είναι ικανός και σε κάθε αγώνα ήταν όλο και χειρότερος. Η ''Ντάνστον'' του τριφυλλιού ακούει στο όνομα Λουκάς Μαυροκεφαλίδης αφού ήταν η μοναδική θετική έκπληξη αυτών των αγώνων. Με μεγάλο πάθος και εξαιρετικές κινήσεις έδινε πάντα την λύση όταν ο Παναθηναϊκός στράβωνε επιθετικά. Η αναζήτηση για καθαρό δυάρι και ψηλό που να απειλεί είναι πέρα για πέρα δεδομένη αφού είναι το σημείο που υστερεί ο Παναθηναϊκός και δε μπορεί να κρατήσει διαφορές. Βέβαια ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η Τσσκα είναι κατώτερη από πέρσι αλλά παραμένει πολύ υψηλότερη από τον Παναθηναϊκό σε επίπεδο ποιότητας ψηλών και κοντών και αυτό φάνηκε σε κάθε ματς στην Ρωσία.

Το τριήμερο του Μαΐου θα αποτελέσει ,κατά την γνώμη μου, το πιο ανταγωνιστικό των τελευταίων πέντε ετών ,καθώς και οι τέσσερις ομάδες απέχουν από το τρόπαιο για αρκετά χρόνια και υπάρχει το κίνητρο. Επίσης μη ξεχνάμε ότι ομάδες όπως η Μακάμπι και Τσσκα έχουν χρόνια συνδέσει τα ονόματα τους με ανταγωνιστικούς τελικούς,και ομάδες όπως Ρεαλ και Μπαρτσελόνα είναι τα πρότυπα του θεαματικού μπάσκετ. Ας ετοιμαστούμε λοιπόν και ας απολαύσουμε τον τελικό χωρίς κάποια οπαδική προτίμηση.