Μια υπέροχη βδομάδα. Κάποιος ήθελε να χαρακτηρίσει ποδοσφαιρικά την βδομάδα που μας πέρασε μόνο αυτές τις λέξεις θα χρησιμοποιούσε. Μια υπεροχή ποδοσφαιρική βδομάδα. Βέβαια ίσχυσε πάλι η γνωστή ρήση. Για καθετί κάλο πάντα ακολουθεί ένα κακό. Για την ισορροπία του σύμπαντος θα λέγαμε.
Γράφει η Δώρα Βελέντζα
3 υπέροχα αποτελέσματα. 3 φανταστικά παιχνίδια. Ναι το ξέρω πως έγιναν 4 παιχνίδια. Σκοπίμως δεν αναφέρομαι στο τέταρτο. Διότι το συγκεκριμένο ματς είχε μόνο έναν πρωταγωνιστή. Ζοσέ Μουρίνιο. Ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Τόσο πριν όσο και κατά την διάρκεια του αγώνα. Κάνεις δεν θυμάται αν έγιναν φάσεις σε όλο τον αγώνα. Κάνεις δεν θυμάται τις ευκαιρίες της Ατλέτικο. Όλοι θυμούνται πως ο Πορτογάλος χρησιμοποίησε την τακτική «λεωφορείο». Με απλά λόγια έπαιξε φουλ άμυνα. Η Τσέλσι παρουσιάστηκε χωρίς ουσία και θέαμα. Αμύνονταν μόνο. Συγχωρήστε με αν μιλώ μονόπλευρα αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Η Ατλέτικο μια χαρά έπαιξε το παιχνίδι της. Θα μπορούσε άνετα να είχε βάλει μπόλικα γκολ αν δεν ήταν ο Μου. Φυσικά και δεν υπάρχει πλέον ο Φάλκαο. Δεν έχει όμως καμία σημασία αυτό. Η Ατλέτικο μας έχει αποδείξει ότι υπάρχει και χωρίς τον Φάλκαο. Όποτε τι φοβόταν ο Μουρίνιο; Σίγουρα κάτι φοβόταν αν λάβουμε υπ’ όψιν και όλο το θέμα «Κουρτούα». Αγαπητέ Ζόσε μάλλον οφείλεις κάτι εξηγήσεις…
Αυτός που δεν χρωστά καθόλου εξηγήσεις από την άλλη είναι ο Ανσελότι. Έχεις τον Κριστιάνο σε κατάσταση ανάρρωσης από τραυματισμό. Έχεις και τον Μπέιλ σε κατάσταση ανάρρωσης από γρίπη. Τι κάνεις λοιπόν όταν θες ένα κάλο αποτέλεσμα στην έδρα σου; Μοιράζεις τον χρόνο στα 2 αυτά βάρια χαρτιά σου. Φυσικά και είναι ρίσκο. Ειδικά στην περίπτωση – όπως εδώ – που δεν είναι απολύτως έτοιμοι. Ο Ανσελότι ρίσκαρε και του βγήκε. Ναι οκ δεν πήρε ένα ασφαλές αποτέλεσμα. Αλλά με βάση τα προβλήματα που είχε κανείς δεν θα τον κακολογήσει για αυτό το 1-0. Αλλώστε με την Μπαγέρν έπαιζε. Βέβαια αυτήν δεν ήταν η πραγματική Μπάγερν. Ήταν μια σκιά του εαυτού της. Για την ακρίβεια ήταν ο κακός εαυτός της. Αν δει κάποιος επιλεκτικά κάποιες συγκεκριμένες φάσεις που έκανε η Μπαγέρν θα καταλάβει. Είναι από τις φάσεις από αυτές που ονομάζουμε «δεν χάνονται». Είναι η σιγουριά που της παρέχουν οι εγχώριοι τίτλοι; Είναι θέμα κακής συγκυρίας και φόρμας; Κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει τι φταίει. Εκεί στην Μπαγέρν πρέπει να το καταλάβουν και μάλιστα γρήγορα. Διότι το τρένο για τον τελικό θα φύγει και εκείνοι δεν θα έχουν αποβιβαστεί…..
Είχα πει πριν λίγες μέρες για την ατυχία της Μπενφίκα. Ότι δεν έπρεπε να έχει πέσει με την Γιουβέντους διότι είναι ήδη χαμένο το παιχνίδι. Οι Πορτογάλοι μάλλον βάλθηκαν να διαψεύσουν όσους – μαζί με μένα – που έχουν αυτήν την άποψη. Φυσικά και είναι σημαντική μια νίκη εντός έδρας. Είναι η επονομαζόμενη και «νίκη ψυχολογίας». Αυτή η νίκη δίνει στην Μπενφίκα μια παραπάνω ώθηση. Ότι μπορεί να τα καταφέρει και να κάνει το θαύμα μέσα στους Ιταλούς. Οι περισσότερες πιθανότητες δεν είναι υπέρ της αλλά δεν έχει και τίποτα να χάσει. Όπως τίποτα δεν έχει να χάσει και η Βαλένθια. Ναι το αποτέλεσμα δεν την ευνοεί – όπως και να το κάνουμε βρίσκεται 2 γκολ πίσω. Το ότι όμως παίζει τον επαναληπτικό στην έδρα της αλλάζει τα πάντα. Μπροστά στον κόσμο μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Αν βλέπαμε συνολικά την πορεία της από τον Σεπτέμβρη κανείς δεν θα προέβλεπε ανατροπή. Εντός έδρας όμως όλα αλλάζουν….
Κανείς δεν το περίμενε αλλά μάλλον έχουμε αρχίσει να ευγνωμονούμε την «οικονομική κρίση». Διότι αν δεν είχε μπει στις ζωές μάλλον δεν θα άλλαζε και την ποδοσφαιρική ζωή μας. Διαφωνεί κανείς ότι πλέον βλέπουμε καλύτερο θέαμα; Ναι έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή της ποδοσφαιρικής μας σκέψης. Τόσα χρόνια λειτουργούσαμε σπασμωδικά και με βάση την δόξα («Πόσους σταρ θα χωρέσουμε στην ενδεκάδα»). Πλέον όλα λειτουργούν βάσει οργανώσεις και χωρίς φανφάρες. Μην αποκλείσετε λοιπόν τυχόν επερχόμενες εκπλήξεις στους τελικούς. Διότι όλα είναι πιθανά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου