Ο Παυλής στις καρδιές των φιλάθλων!

Σε μία εποχή όπου ο ρομαντισμός εξαφανίστηκε από τον επαγγελματικό αθλητισμό, ένας ποδοσφαιριστής αποφάσισε να μας δώσει ένα γερό μάθημα. Να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι, ότι κάποιες φορές το σύμβολο της φανέλας είναι σημαντικότερο από τις οποιεσδήποτε εξωγηπεδικές συνθήκες, για ένα παίχτη.


Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής

Γιατί το σύμβολο της φανέλας μπορεί να είναι συναίσθημα, πάθος, αρρώστια, ιδέα και όχι απλά, ένα καλόγουστο ζωγραφισμένο χαρακτηριστικό μιας ανώνυμης εταιρείας. Έτσι και ο Μιχάλης Παυλής έβλεπε στο δικέφαλο αετό κάτι περισσότερο από ότι θα έβλεπε ο κοινός αδιάφορος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής (λέγε με Κατίδη). Αυτός, δηλαδή, που είναι αδιάφορος ως προς τις αξίες που πρεσβεύει η ομάδα που αγωνίζεται αλλά ενδιαφερόμενος μόνο για το τραπεζικό του λογαριασμό. Στις μέρες μας δεν είναι κατακριτέο ,ειδικά για τους αλλοδαπούς παίχτες, αλλά όπως και να το κάνουμε έχει διαφορετική σπουδαιότητα για τους ημεδαπούς.

Ο Παυλής, λοιπόν, πέρσι σε μία συνέντευξη που έδωσε, αποκάλυψε ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Ύστερα έγινε γνωστό ότι το συμβόλαιο που υπέγραψε στη πιο δύσκολη φάση της Α.Ε.Κ. περιείχε παράγραφο που αναλάμβανε ο ίδιος την ευθύνη. Άρα γίνεται αντιληπτό ότι αφού χρήματα δε θα κέρδιζε πολλά, το μόνο του κέρδος θα ήταν να βοηθήσει (όσο μπορούσε) την ομάδα να μείνει κατηγορία. Να αποφύγει τη μοιραία, εν τέλει, ντροπή.

Σαν ποδοσφαιριστής είχε τα στοιχεία του χαρακτήρα του. Μαχητής και δυναμικός χωρίς, ωστόσο, να επιβεβαιώνει τις προβλέψεις που είχαν γίνει όταν πρωτοεμφανίστηκε για μεγάλο ταλέντο. Δεν πειράζει! Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να γίνει κάτι παραπάνω από ένας καλός ποδοσφαιριστής. Να γίνει σύμβολο της ιδέας της Α.Ε.Κ., της ομάδας που υπηρέτησε και θα υπηρετεί σε όλη του τη ζωή. Είτε σαν οπαδός, είτε σαν υπάλληλος σε κάποιο άλλο πόστο εντός της ομάδας.

Τη στιγμή που διάβασα το οριστικό τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, μου ήρθε στο μυαλό μία περσινή δήλωση μετά από συνεχή αρνητικά αποτελέσματα. « Σε άλλη εποχή ούτε απ’ έξω δεν θα περνάγαμε από την Α.Ε.Κ.». Αποφάσισα ότι διαφωνώ μαζί του, μόλις αντιλήφθηκα την αγάπη που εξέλαβε από τους εγχώριους αντιπάλους της ομάδας του. Τέτοιες φωτεινές εξαιρέσεις ρομαντισμού πιστεύω ότι αξίζουν να αγωνίζονται στις ομάδες της καρδιάς τους. Ο κάθε Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚτζης, Αρειανός κ.ο.κ. θα ήθελε ο Παυλής να αντιπροσώπευε την ομάδα του και αυτό αρκεί, νομίζω, σαν επιχείρημα.

Ο κόσμος της Α.Ε.Κ. μπορεί να έχει χιλιάδες λόγους να νιώθει στεναχωρημένος, απογοητευμένος ακόμα και αδικημένος, αλλά σίγουρα έχει άλλους τόσους να περηφανεύεται και να παθιάζεται. Ο Παυλής έδωσε να καταλάβει ο καθένας τι είναι αυτό που αντιπαρατάσσουν οι ΑΕΚτζήδες στα πρωταθλήματα, τις πορείες και τα μπάτζετ των άλλων μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό, λοιπόν, είναι η ιδέα της ΑΕΚ τους, και η ιστορία της.

Υ.Γ. 1: Ο Μελισσανίδης έκανε το καθήκον του με το να δηλώσει ότι θα μείνει σε άλλη θέση ο Παυλής

Υ.Γ. 2: Ο καθένας μπορεί να κοιτάει μόνο τα χρήματα στον επαγγελματικό αθλητισμό. Δεν είναι κατακριτέο. Είναι όμως άξιο σεβασμού και επιδοκιμασίας το αντίθετο.


Υ.Γ. 3: Στο βίντεο μπορείτε να δείτε τη συγκλονιστική συνέντευξη του ίδιου στη ΝΕΤ

.