Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Το πιο ροκ πάρτι τώρα ξεκινά!

Να ‘μαστε πάλι μαζί. Επιστρέψαμε. Προσωπικά αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα «καυτό» και επίκαιρο θέμα. Μα φυσικά η φάση Top-16 της Ευρωλίγκας. Οι διασταυρώσεις και τα παραλειπόμενα τους. Έχουν χυθεί τόνοι μελανιού και έχουν εκφραστεί γραπτώς πολλές απόψεις επί του θέματος. Άλλες αντικειμενικές, άλλες μεροληπτικές.

Γράφει η Δώρα Βελέντζα

Γι αυτό εγώ λοιπόν θα το πάω στο άλλο άκρο -ως γνωστό πνεύμα αντιλογίας που είμαι-. Σήμερα, θα γράψω γι όλα αυτά που δεν αποτυπώνονται στα λόγια και στα γραπτά. Αυτά που σκεφτόμαστε αλλά πότε δεν λέμε. Αυτά που υπάρχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας αλλά πότε δεν βγαίνουν μπροστά.

Βρείτε μου έναν Έλληνα οπαδό που δεν κανόνιζε από Σεπτέμβρη για το επερχόμενο final four (εισιτήρια – διαμονή και λοιπές λεπτομέρειες). Η απάντηση είναι απλή. Κανείς. Όλοι οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί ψάχνονται εδώ και καιρό για τον «πειρασμό» Ευρωλίγκα. Μόνο που κανείς δεν υπολογίζει μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια. Αν οι ομάδες του δεν φτάσουν final four τότε τι γίνεται; Μάλλον αυτό είναι κάτι που φαίνεται ότι δεν λογαριάζουν οι φίλτατοι έλληνες οπαδοί.

Πέρσι στο Λονδίνο όλοι έβριζαν τον Μπερτόμεου. Όχι για κακή διαιτησία. Αλλά για άδεια καθίσματα στο final four. Δεν κοιτάμε την καμπούρα μας λέω εγώ; Όλοι ξέρουμε το λόγο που υπήρξαν τα άδεια καθίσματα. Δεν φταίει κανένας Μπερτόμεου –εμείς οι ίδιοι φταίμε. Για αυτό λοιπόν όσοι είχαν αγοράσει εισιτήρια final four μήνες πριν ας μην προσπαθούν να βρουν φταίχτες. Ναι δεν είναι άγιος ο Μπερτόμεου αλλά δεν φταίει και για την συντέλεια του κόσμου.

Θέλω να πιστεύω πως δεν έπεσε κανείς στην ίδια παγίδα φέτος. Ναι στα εισιτήρια αναφέρομαι. Όποιος έχει πέσει ήδη στην παγίδα τότε μια παροιμία ταιριάζει στην περίπτωση αυτή: «η πολλή σιγουριά θα σε φάει». Και όμως. Στην πιο αμφίρροπη Ευρωλίγκα των τελευταίων χρόνων υπάρχουν «καμένοι». Όπου «καμένοι» οι Ελληνάρες που είναι σίγουροι για τίτλο της ομάδας τους. ΟΚ. Δεκτοί οι τίτλοι πάντα αλλά όχι να τρέφουμε αυταπάτες. Πως θεωρείς σίγουρο έναν τίτλο όταν υπάρχουν ισάξιες ομάδες; Ή ακόμα χειροτέρα όταν υπάρχουν καλύτερες; Ναι υπάρχουν καλύτερες από τους πολλάκις πρωταθλητές Ευρώπης. Όσο εθελοτυφλούμε τόσο θα την πατάμε. Το πόση καλή ομάδα έχει ένας σύλλογος δεν έχει επουδενί με τους τίτλους. Έχει να κάνει με το ρόστερ της εκάστοτε εποχής. Σε τι θα ωφελήσουν τα 6 αστέρια αν το τωρινό ρόστερ δεν είναι επαρκές. Σίγουρο προσφέρουν ένα υποτυπώδη σεβασμό από τον αντίπαλο αλλά μέχρι εκεί. Ο σεβασμός δεν σημαίνει αυτόματα και ήττα του αντιπάλου. Με την καμία όμως.

Από την άλλη ούτε το repeat βοήθα σε νίκες. Ειδικά όταν ο αντίπαλος σου είναι ένας από αυτούς που συνέβαλαν σε αυτό. Λέτε ο Αγγέλου να μην ξέρει να «μπλοκάρει» τον Ολυμπιακό; Ειδικά τώρα που έχει και καλύτερο ρόστερ στα χέρια του. ΟΚ τίποτα δεν είναι σίγουρο αλλά και η Ευρωλίγκα δεν είναι Ελλάδα. Στην Ευρωλίγκα υπάρχουν καμικάζι που δεν θαμπώνονται από τίτλους. Ούτε δίνουν σημασία σε αήττητα σερί (ειδικά όταν αυτά γίνονται απέναντι σε χαμηλού επίπεδου ομάδες και είναι αποτέλεσμα ευνοϊκών κληρώσεων). Για αυτό ας λέμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομα τους. Τα αήττητα σερί δεν εξασφαλίζουν πότε σίγουρα τίτλους. Ρωτήστε και τους μεγάλους ευρωπαϊκούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Για το πώς γίνεται να είσαι αήττητος και να χάνεις ένα πρωτάθλημα από τα χέρια σου. Είναι πολλοί που έχουν καεί έτσι. Όποτε μην το θεωρείτε αφύσικο το να γίνεται και στο μπάσκετ.

Κανείς δεν είναι άτρωτος. Κανείς δεν είναι αήττητος. Όπως και ο μεγάλος Ζοτς. Ακόμα και αυτός χάνει. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεγραφούμε κανέναν. Όλοι είναι ικανοί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Όποτε για περιμένετε λίγο ακόμα. Μην πάρετε ακόμα εισιτήρια για το final four. Γιατί στο τέλος εσείς θα κλαίτε τα λεφτά όχι ο Μπερτόμεου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου