Η δόξα κρατά για πάντα, ή μήπως όχι;

Remember my name! Ένας πασίγνωστος στίχος από το Fame. Που κολλάει θα μου πείτε με την μπάλα. Είναι μότο ζωής προπονητών και ποδοσφαιριστών. Οι πράξεις τους - αφού στην πλειοψηφία τους οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές το ενστερνίζονται - το αποδεικνύουν.

Γράφει η Δώρα Βελέντζα

Για ποιον λόγο νομίζετε ο Μουρίνιο κάνει δηλώσεις με ατάκες; Ή γιατί ο Κριστιάνο Ρονάλντο τσαντίζεται μόνο με την αναφορά του ονόματος Λιονέλ Μέσι. Όλοι -και θα είναι ψεύτης όποιος ισχυριστεί το αντίθετο - μπαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου για να ακουστεί το όνομα τους. Για να τους μάθει ο κόσμος και να τους αγαπήσει . Για να μείνει το όνομα τους ανεξίτηλο στις καρδιές των οπαδών. Για να γίνουν θρύλοι κοινώς. Αυτό είναι το όνειρο όλων.

Αυτό το όνειρο οδηγεί σε συνέχιση καριέρας από άλλο πόστο. Πολλοί ποδοσφαιριστές -ανεξάρτητα γνώσεων και εμπειρίας - το γυρνάνε στην προπονητική . Είτε γιατί δεν αγαπήθηκαν όσο  θα ήθελαν οι ίδιοι, είτε γιατί απλά θέλουν απλά να συνεχίζεται να ακούγεται το όνομα του . Είναι σωστό; Είναι αναγκαίο; Υπάρχει φόβος για το «κάψιμο» του ονόματος και της προηγουμένης καριέρας; Αξίζει τον κόπο; Όλα αυτά ταλανίζουν το μυαλό του βετεράνου ποδοσφαιριστή, όταν αμφιταλαντεύεται αν θα πρέπει να συνεχίσει ή όχι στον χώρο του ποδοσφαίρου. Υπάρχουν άτομα ( σκεπτόμενοι το πιθανό «κάψιμο» του ονόματος ) που κάνουν πίσω. Ίσως ευθύνεται το γεγονός ότι είναι και χαμηλών τόνων. Υπάρχουν όμως και άλλοι που το τολμούν.

Ως Παναθηναϊκός, αυτό το θέμα με καίει και με τσουρουφλίζει . Ο Γιάννης Αναστασίου ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Προτίμησε να μην κάτσει στις «δάφνες» του ονόματος και να δοκιμάσει την τύχη του στην προπονητική. Προσωπικά (αν το έβλεπα ως ουδέτερη) θα έλεγα μπράβο του. Γιατί από ποδοσφαιριστής ακόμα είχε γνώσεις . Ακόμα και ως ποδοσφαιριστής να πας, ο Αγιάξ  είναι σχολείο . Αλλά η απόσταση «σχολείο – δουλειά» είναι μεγάλη . Φοβίζει πολλούς το γεγονός ότι δεν έχει σοβαρή προϋπηρεσία. Προϋπηρεσία σε U-21 (ακόμα και σε ομάδα – «σχολείο») δεν μου λέει κάτι. Ούτε οι τρεις μήνες σαν βοηθός στην τελευταία ομάδα της Premier μου λέει κάτι. Ούτε τα καλά λόγια από τους μέντορες λένε κάτι.

Λόγια λέγονται για πολλούς προπονητές. Το θέμα είναι η πράξη. Τι και αν σε θεωρεί ο Μουρίνιο (τυχαίο παράδειγμα ) από τους καλύτερους , τακτικά , προπονητές; Στην πράξη μπορείς να το αποδείξεις ; Τι να κάνουν οι οπαδοί της ομάδας τα κολακευτικά λόγια κάθε προπονητή, αν η ομάδα τους υποβιβαστεί και ευθύνεται σε μεγάλο μέρος ο προπονητής; Ο πρόεδρος (που στις περισσότερες περιπτώσεις ) λειτουργεί σαν οπαδός, δεν θα πρέπει να τον διώξει τον προπονητή; Αφού τελικά τα καλά λόγια και οι κριτικές δεν αποδείχθηκαν; Στην εποχή αυτή - που σε κάθε αγώνα ασκείται πίεση από τους οπαδούς - οι πρόεδροι γίνονται έρμαιο των οπαδών και αποφασίζουν με την «λογική του πελάτη». Εφόσον πληρώνουν (εισιτήριο) έχουν και άποψη.

Τον οπαδό του Ολυμπιακού δεν τον νοιάζει αν ο Μιτσέλ ήταν παγκοσμίου φήμης ποδοσφαιριστής. Τον νοιάζει τον θέαμα . Αν μπορούσε ο Μιτσέλ να νικάει σε κάθε αγώνα με τεσσάρες και πεντάρες (ειδικά τους μισητούς αντιπάλους ) θα ήταν μέσα στην καρδιά όλων. Ούτε τον οπαδό του Παναθηναϊκού τον ενδιαφέρουν τα λόγια του Φαν Γκααλ και του Τεν Κατε. Ούτε η θητεία του στον Αγιάξ  - στον οποίον τον υμνούν παρεμπιπτόντως - λέει κάτι στους οπαδούς. Αν η ομάδα τους δεν πάει καλά, στην απειρία του Αναστασίου θα ρίξουν το ανάθεμα. Ο μόνος τυχερός της υπόθεσης είναι ο Δέλλας λόγω της όλης της κατάστασης που τον περικλείει . Κυρίως λόγω Μελισσανίδη, όχι τόσο λόγω Γ’ εθνικής . Γιατί και στην Β’ να κατέληγε η ΑΕΚ, πάλι την ίδια στήριξη θα είχε ο Τραϊανός . Πιστεύω ότι με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Μελισσανίδη, οι ΑΕΚτζήδες πίστεψαν ότι ο Δέλλας ( ως προπονητής ) θα βγει νέος Μπαγιέβιτς  (προ … βατράχων εποχή ). Ότι θα τους επαναφέρει στη κορυφή.

Τελικά δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι. Απλά στην ποδοσφαιρική λογική υπάρχει μια διαφορά μεταξύ  ονείρων παικτών και  προπονητών. Αυτά των οπαδών είναι ευσεβείς πόθοι που μπορεί και να μην πραγματοποιηθούν πότε, αφού εξαρτώνται από κινήσεις άλλων. Απεναντίας στην περίπτωση των προπονητών, εξαρτάται από τους ίδιους . Όπως στην περίπτωση της δόξας, στην οποία αναφερόμαστε. Ο Αναστασίου θέλει (μέσω της προπονητικής ) να μην «χαθεί» το όνομα του. Θα τα καταφέρει; Ή με τις κινήσεις του θα βάλει ο ίδιος ταφόπλακα στο όνειρο του ; Η ιστορία θα δείξει.