Ποιος Κασίγιας και ποιος Νόιερ!

Έπειτα από μία αποχή λίγων ημερών λόγω κάποιων υποχρεώσεων που είχα στο πανεπιστήμιο με την εξεταστική, επέστρεψα δριμύτερος και έτοιμος για να τα πούμε όπως κάθε φορά με τον δικό μας τρόπο.

Γράφει ο Μάριος Μπούλης

Όπως είπα και προηγουμένως, λόγω εξεταστικής ο χρόνος μου ήταν ιδιαίτερα περιορισμένος, συνεπώς δεν μπορεί να γίνει κάποια ανάλυση για μια ομάδα ή για έναν αγώνα γιατί θα κορόιδευα και το αναγνωστικό κοινό και εμένα τον ίδιο. Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που προκύπτει απ’ τις πρώτες αγωνιστικές του φετινού Ελληνικού πρωταθλήματος, και γενικότερα από το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η προηγούμενη δεκαετία ήταν ποδοσφαιρικά η χρονική περίοδος που το Ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται πιο γνωστό, εννοώντας σε μια μεγαλύτερη ευρωπαϊκή κλίμακα. Προφανώς η κατάκτηση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος έφερε στα αυτιά όλων το όνομα Greece. Άλλος ένας παράγοντας ήταν οι επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός κάνει τρεις μαγικές πορείες στην ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός και αυτός στα τέλη της δεκαετίας έχει κάποιες επιτυχίες καθώς επίσης και η ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ αλλά και τον Άρη με το ρεκόρ που έχει στα εντός έδρας παιχνίδια στην Ευρώπη.

Ένας παράγοντας που μέτρησε ιδιαίτερα στο να γίνει η χώρα μας γνωστή ποδοσφαιρικά ήταν η παραγωγή παικτών. Με αυτή την πρόταση δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι η χώρα μας παρήγαγε παίκτες μπουκαδόρους, ντριμπλέρ, που μπορούν να κάνουν 5 πράγματα σε πολύ καλό βαθμό. Η Ελλάδα θα αργήσει πολύ να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Η χώρα μας έβγαζε πάντα καλούς αμυντικούς και αμυντικογενείς παίκτες. Την προηγούμενη δεκαετία η χώρα μας προώθησε πολλούς αμυντικούς, π.χ. Κυργιάκο, Σεϊταρίδη, σε όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Από πέρυσι φάνηκε να ξεπροβάλλει μία αλλαγή λοιπόν. Όχι, δεν ήταν η Ιουλιέττα, ο ήλιος. Αυτό που φαινόταν σιγά σιγά πέρυσι και φέτος είναι σαφέστατο, είναι η παραγωγή παικτών σε μια διαφορετική θέση, αυτή του τερματοφύλακα. Θα αναφερθώ λοιπόν στους 5 καλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες εντός και εκτός συνόρων.

1. Ορέστης Καρνέζης

Αυτή τη στιγμή θεωρείται ο καλύτερος Έλληνας πορτιέρο. Το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή για την Ουντινέζε και τώρα παίζει στη Γρανάδα. Ίσως και από τους πιο άτυχους παίκτες αφού δύο φορές η τύχη του γύρισε την πλάτη. Πρώτα στον αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ που δέχτηκε το γκολ-φάουλ από το κέντρο του γηπέδου, και έπειτα σε έναν αγώνα πρωταθλήματος με τον Ατρόμητο όπου δέχτηκε κόκκινη κάρτα. Ο Καρνέζης τόσα χρόνια δούλεψε πολύ σκληρά, έχασε κάποια περιττά κιλά που είχε, βελτιώθηκε πάρα πολύ και τώρα είναι επάξια ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής μας.

2. Μάρκος Βελλίδης

Είναι αυτή τη στιγμή και με βάση τα τελευταία δύο χρόνια ο πιο σταθερός τερματοφύλακας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πολλοί αν τον δουν στην αρχή λένε, μα αυτός είναι κοντός, σιγά μην κάνει για τερματοφύλακας. Και όμως ο Βελλίδης για δύο χρόνια κατάφερε να γίνει ο φύλακας άγγελος της εστίας του Άρη, και το καλοκαίρι πήρε μεταγραφή για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Έχει πολύ καλά ρεφλέξ, είναι καλός με την μπάλα στα πόδια και δίνει σωστές κατευθύνσεις στους αμυντικούς της ομάδας των Ηπειρωτών.

3. Στέφανος Καπίνο

Τερματοφύλακας που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη φτιάξει ένα καλό προφίλ και βρίσκεται στις ατζέντες των περισσότερων σκάουτερ. Η χρονιά δεν έχει ξεκινήσει καλά γι’αυτόν, βέβαια, αλλά  είναι προφανές ότι περνάει ένα ντεφορμάρισμα. Και δυστυχώς είναι τέτοια η θέση του τερματοφύλακα και οι απαιτήσεις της που δεν μπορεί να κρυφτεί. Και αυτό το ντεφορμάρισμα τον έχει οδηγήσει στο να έχει κακή ψυχολογία. Πιθανολογώ όμως ότι μόλις περάσει αυτή η περίοδος θα είναι ξανά ο τερματοφύλακας που θαυμάσαμε τη χρονιά που ανέβηκε στην πρώτη ομάδα.

4. Σωκράτης Διούδης
Ο έτερος της εθνικής νέων σε αυτή τη θέση. Ο Διούδης από φέτος είναι ο βασικός τερματοφύλακας του Άρη μετά τη φυγή του Βελλίδη. Είναι ένας πάρα πολύ εξελίξιμος τερματοφύλακας. Πρέπει να βελτιώσει βέβαια την ταχύτητα του, παρά τα καλά ρεφλέξ που έχει. Και παρά το νεαρό της ηλικίας του μπορεί και κατευθύνει τους αμυντικούς του Άρη. Μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι βοήθησε πάρα πολύ και την εθνική στο τουρνουά.

5. Γιάννης Σιδεράκης

Είναι η φετινή έκπληξη του πρωταθλήματος. Αυτή τη στιγμή φαίνεται ως το καλύτερο ταλέντο που υπάρχει στο πρωτάθλημα μας. Έχει απίστευτο ποδοσφαιρικό θράσος και τον βοηθά πολύ η αυτοπεποίθηση και η γενικότερη ψυχολογία του. Ο Χαϊδαριώτης και παλιός συντοπίτης πήρε το καλοκαίρι μεταγραφή για την Καλλονή και έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του. Είναι δεδομένο ότι το καλοκαίρι θα πάρει μεταγραφή για κάποια μεγάλη ομάδα.

Κάποιοι θα αναρωτιούνται γιατί στο άρθρο αυτό δεν υπάρχουν ο Λοντίγκιν και ο Τζορβας. Επειδή το θέμα του Λοντίγκιν είναι περίεργο και δεν ξέρουμε ακόμα αν θέλει να έχει κάποια σχέση με την Ελλάδα, γι’ αυτό θεώρησα καλύτερο να μη συμμετέχει, σεβόμενος βέβαια το ταλέντο του που είναι μεγάλο, αλλά και τις απόψεις του. Όσο για τον Τζόρβα… τι να πω, όταν γίνει μεγάλος τερματοφύλακας θα είμαι ο πρώτος που θα τον επαινέσει. Μακάρι βέβαια η χώρα μας να παράγει στο μέλλον και άλλους παίκτες σε όλες τις θέσεις.