Ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις!

Μία από τις ομάδες που σίγουρα κλέβουν την παράσταση ως τώρα είναι η Ρόμα. Το σύνολο του Ρούντι Γκαρσία αποδίδει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και προσφέρεται για άπλετη ποδοσφαιρική ανάλυση.

Γράφει ο Δημήτριος Σακελλάρης

Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλαθλος των «Λύκων» δεν περίμενε τέτοια εκκίνηση από την ομάδα. Αντίθετα μάλιστα, έχοντας την ευκαιρία να διαβάσω τον Ιταλικό τύπο στα τέλη Αυγούστου διαπίστωσα μία αποστροφή των αθλητικογράφων έναντι της απόφασης της διοίκησης να αφήσει κάποιους από τους βασικούς παίχτες να αποχωρήσουν. Εντούτοις, μόλις ένα μήνα μετά οι ίδιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που πλέκουν το εγκώμιο του Γκαρσία για την τρομερή αγωνιστική κατάσταση που διέπει την ομάδα του.

Μπορεί σε ανάλογες περιπτώσεις να χύνεται αρκετό μελάνι ώστε να βρεθεί το «κλειδί» της επιτυχίας, ωστόσο για τους «Τζιαλορόσι» τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Ρούντι Γκαρσία εκμεταλλευόμενος τα τεράστια έσοδα των μεταγραφικών αποχωρήσεων προχώρησε σε απλές μεν, αλλά ουσιαστικότατες δε κινήσεις χωρίς μεγάλο ρίσκο. Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Μετά την αποχώρηση του Στεκέλεμπουργκ  η Ρόμα έμεινε ουσιαστικά χωρίς βασικό τερματοφύλακα. Εντούτοις, η επιλογή της απόκτησης του ελεύθερου Ντε Σάκτις δεν ήταν καθόλου απελπισμένη. Μία από τις θέσεις που δεν είναι εύκολο για κάποιον παίχτη να προσαρμοστεί στο Καμπιονάτο είναι εκείνη κάτω από τα δοκάρια. Συνεπώς, η προσθήκη του βετεράνου Ιταλού μόνο καλό μπορούσε να κάνει στην ομάδα γι’ αυτή τη χρονιά. Τα αποτελέσματα είναι απτά με μόλις ένα γκολ παθητικό για τους Ρωμαίους σε 4 αγώνες.

Στο χώρο της άμυνας, η αποχώρηση του Μαρκίνιος μάλλον ήταν ευχή για την ομάδα. Ο σύλλογος έβαλε στα ταμεία του 35εκατ. ευρώ δίνοντας έναν παίχτη που δεν είναι έτοιμος ακόμη να προσφέρει ως βασικός σε μεγάλο επίπεδο. Στη θέση του πήρε έναν εξαιρετικό και έμπειρο ποδοσφαιριστή, το Μπενατιά. Ταυτόχρονα, ενισχύθηκε και στην πλευρά με την απόκτηση του παραγκωνισμένου από τη Σίτυ, Μαϊκόν. Έτσι, έχοντας το Βραζιλιάνο δεξιά και το Μπαλτζαρέτι αριστερά η ομάδα απέκτησε «πνευμόνια»  και πολλές προωθήσεις που της έλειπαν τα περασμένα χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρω πως από τα 10 γκολ της Ρόμα φέτος, τα 5 έχουν ξεκινήσει από τα ακραία μπακ και τις προωθήσεις των.

Αν κάτι ευθύνεται για την αγωνιστική άνοδο της ομάδος αυτός είναι ο κεντρικός άξονας. Η επιλογή του Γκαρσία να αποκτήσει το Στρούτμαν και να φύγει από το πιο light σύστημα με τον Ταχτσίδη έχει βγει στο ακέραιο. Η τριάδα Ντε Ρόσι, Στρούτμαν και Πιάνιτς έχει δέσει από την πρώτη στιγμή και οδηγεί τη Ρόμα από επιτυχία σε επιτυχία. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικό που να λείπει από τους τρεις. Ο Ιταλός αμυντικός μέσος, προσφέρει βοήθειες στα πλάγια και στο αμυντικό δίδυμο, εξαιρετική πρώτη πάσα(93% μέχρι τώρα), εξαιρετική μακρινή πάσα, ηγετικά προσόντα και το εύκολο γκολ από τα στημένα. Ο Ολλανδός από την άλλη είναι ο ορισμός του σύγχρονου οχταριού, καθώς αν και παίζει πιο ψηλά, κόβει, μοιράζει στο πλάι, παίρνει προσπάθειες, αλλάζει το παιχνίδι και είναι εξαιρετικά εύστοχος στις μεταβιβάσεις του με ποσοστό 91%. Τέλος ο Βόσνιος, είναι αρμόδιος για να πάρει την πρώτη πάσα και είτε να τη σπάσει στα πλάγια, είτε να σουτάρει, είτε να ψάξει τις κινήσεις κρυφού φορ που συνηθίζουν να κάνουν οι δύο προηγούμενοι. Η απόδοσή του είναι εξαιρετική καθώς ανά αγώνα έχει 1 ασσίστ, 89% ευστοχία στις πάσες και 4 σουτ στην εστία. Πραγματικά, πρόκειται για εξαιρετικό άξονα που θα είναι κρίμα να σπάσει με τη φυγή κάποιου από τους τρεις το Γενάρη.

Στην επιθετική γραμμή, τη φυγή του Λαμέλα έχει βαλθεί να μας κάνει να την ξεχάσουμε ο εξαιρετικός Λιάιτς. Ο Σέρβος, έχει την πιο γρήγορη πρώτη ντρίμπλα στην Ιταλία και από τις πιο γρήγορες στην Ευρώπη. Η άψογη τεχνική του κατάρτιση σε συνδυασμό με τη χρήση του στο αριστερό άκρο αν και δεξιοπόδαρος του δίνει περίπου ενάμιση με δύο δευτερόλεπτα αβαντάζ έναντι του αμυντικού όταν συγκλίνει κάτι που φαίνεται πολύ εύκολα στα ματς των «Λύκων». Στην άλλη πλευρά αγωνίζεται η άλλη αναγέννηση μετά το Μαϊκόν, ο Ζερβίνιο. Ο Ίβορας έχει προσαρμοστεί πλήρως στο στιλ παιχνιδιού της ομάδος και συμβάλλει τα μέγιστα στην πολύ γρήγορη ανάπτυξή της. Επιπλέον, πολλές φορές αλλάζει θέση με τον ηγέτη της ομάδας Τότι μετακινούμενος στην κορυφή και αφήνοντας το «Θρύλο» στα δεξιά.

Εκείνο που είναι άξιον αναφοράς είναι το σχέδιο του Γκαρσία να βάζει στο παιχνίδι της ανάπτυξης μέχρι και 7 ποδοσφαιριστές, κάτι, που με πολύ δουλειά κυρίως στην προετοιμασία-άγνωστη λέξη για το Ελληνικό ποδόσφαιρο- έχει καταφέρει. Αναφέρω το «πολύ δουλειά» καθώς το να καταφέρεις να βγάζεις φάσεις επί 90 λεπτά, χρησιμοποιώντας 6 και 7 ποδοσφαιριστές και στη συνέχεια να πετυχαίνεις άριστες επιστροφές μόλις σε ένα μήνα αποτελεί παράδειγμα προς μίμησην προς όλους τους Ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Ένα από τα στοιχεία που διέπει τον Γάλλο προπονητή είναι εκείνο της οργανωτικότητας του ρόστερ. Δεν τον ενοχλεί να πουλήσει τον καλύτερο παίχτη της ομάδας αρκεί στο τέλος των μεταγραφών να έχει δύο ποδοσφαριστές σε κάθε θέση. Το είχε αποδείξει στη Λιλ με την περίπτωση Αζάρ, το απέδειξε και στην «Αιώνια Πόλη». Δε φάνηκε να πτοείται καθόλου από τις αποχωρήσεις των παιχτών και απέδειξε πως με λιγότερα χρήματα μπορεί όχι απλώς να διατηρήσει το επίπεδο της ομάδας αλλά να το αυξήσει κιόλας.

Πιστεύω πολύ στη φετινή Ρόμα και πραγματικά δε ξέρω ποιο μπορεί να είναι το ταβάνι της. Από τη μέχρι στιγμής εικόνα πάντως τα συμπεράσματά μου είναι άκρως θετικά. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι, αν και είμαι σίγουρος διότι είναι πολύ εύκολο στον αθλητισμό και κυρίως στο ποδόσφαιρο να διακρίνεις ποιες ομάδες το καλοκαίρι κάνουν διακοπές και ποιες δουλεύουν για να βγάλουν όμορφα πράγματα στο γήπεδο τη χρονιά. Εν ολίγοις, αυτή τη Ρόμα πραγματικά χαίρεσαι να τη βλέπεις…