Σαν το παλιό καλό κρασί!

Καλοκαιράκι, μπανάκι, παραλία, βόλτες, παγωτά, όχι λιωμένο, -σιγά ρε κίτρινα ποδήλατα εσύ- κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. Λοιπόν για να δούμε τι λείπει... το σημαντικότερο ρε, μπάλα!! Μουντιάλ δεν έχει φέτος, Euro επίσης, οπότε τι κάνουμε... έλα ρε φίλε, στην Ελλάδα είμαστε, ας μελετήσουμε καμιά μεταγραφή να πάει λίγο ο Έλληνας στο αεροδρόμιο να ξεχαστεί.

Γράφει ο Μάριος Μπούλης

Καλή η πλάκα αλλά ώρα να μιλήσουμε λίγο πιο σοβαρά. Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για ΠΑΟΚ και για τις μέχρι τώρα μεταγραφές αλλά και τι χρειάζεται ακόμα. Συνεχίζουμε λοιπόν με Θεσσαλονίκη και πάμε προς Παπαναστασίου, δηλαδή για τους μη "Σαλονικείς", Χαριλάου. Σήμερα θα μιλήσουμε για Άρη.

Ο Άρης ξεκίνησε φέτος τη χρονιά με στόχους βγαλμένους από άλλη δυστυχώς περίοδο. Στόχος του Άρη για φέτος είναι η παραμονή στη Σούπερ Λίγκα με τον όσο πιο δυνατό γρήγορο τρόπο. Είναι προφανές ότι ο κόσμος είναι απογοητευμένος από τα οικονομικά της ομάδας και οι διοικούντες ασχολούνται περισσότερο με το πώς η ομάδα θα μπει στο άρθρο "99" παρά το να γίνει το κάτι παραπάνω. Βέβαια έχουμε πει ότι εδώ δεν θα μιλάμε για παρασκηνιακά και διοικητικά θέματα, αλλά για τακτική και ποδόσφαιρο.

Πολλοί λοιπόν έχοντας στο μυαλό τους τα διοικητικά προβλήματα της ομάδας και την οικονομική δυσπραγία νομίζουν ότι ο Άρης φέτος πάει για θάνατο. Εγώ σήμερα όλους αυτούς θα τους διαψεύσω. Ο Άρης πράγματι, έχασε αρκετούς παίκτες, μέσα σ’αυτούς και τον πιο ποιοτικό του παίκτη, το Γιαννιώτα. Ο Γιαννιώτας ήταν ένας παίκτης που βοήθησε πάρα πολύ τον Άρη στο να παραμείνει η ομάδα στην «μεγάλη» κατηγορία και επειδή ήταν από τις ακαδημίες της ομάδας είχε γίνει παρά το νεαρό της ηλικίας του, σημαία. Απώλεια φυσικά ήταν και οι δύο παίκτες που είχε πάρει ως δανεικούς από τον Ολυμπιακό, ο Τάτος και ο Ζαραδούκας. Και φυσικά απώλεια είναι και ο Βελλίδης που προτίμησε τον ΠΑΣ Γιάννενα.

Βλέποντας τι έχει χάσει ο Άρης μπορεί κανείς εύκολα να πει ότι πλέον δεν υπάρχει τίποτα αξιόλογο σ’αυτό το ρόστερ. Εγώ λοιπόν σας λέω το αντίθετο. Ο Άρης για μένα ίσως να είναι η ομάδα με τις καλύτερες μεταγραφές έως τώρα. Κατ’αρχάς, αν δούμε την ομάδα βάσει θέσεων και ξεκινώντας απ’το τέρμα, δεν φαίνεται να υπάρχει απώλεια. Ο Διούδης είναι ένας πολύ αξιόλογος και εξελίξιμος τερματοφύλακας, ο οποίος φέτος προορίζεται για βασικός από τον Χατζηνικολάου. Από πίσω θα υπάρχει και ο Μπουζάνης, νέος και αυτός ηλικιακά ποδοσφαιριστής, ελπιδοφόρος και με θητεία στην Αγγλία, που σημαίνει, σωστή γνώση ποδοσφαίρου και θέσης.

Ενίσχυση για τον Άρη έχουμε και στο κέντρο της άμυνας. Πάλι νέος σε ηλικία παίκτης και ελπιδοφόρος, ο Κύργιας. Ο παίκτης αυτός που στο ευρύ κοινό είναι άγνωστος, είχε την περίοδο που μας πέρασε 21 συμμετοχές με τη φανέλα του Απόλλωνα Σμύρνης. Και εγώ ερωτώ. Γιατί ο Άρης να κινηθεί πάλι για κάποιον άγνωστο που δεν ξέρει αν θα του προσφέρει αυτά που θέλει, δεν έχει ιδέα για την ελληνική πραγματικότητα και θα θέλει περισσότερο χρόνο προσαρμογής; Σωστή λοιπόν η κίνηση αυτή και για τον Άρη και για τον ίδιο τον Κύργια, που και εμπειρίες θα αποκτήσει, και θα βελτιωθεί.

Μία ακόμα καλή κίνηση που έκανε ο Άρης είναι η μεταγραφή του Γιάννη Παπαδόπουλου. Ο Γιαννάκης λοιπόν. Ο Γιαννάκης μεγάλωσε. Έχει αποκομίσει πολλές εμπειρίες πλέον από την ύπαρξη του στην Zweite Bundesliga, και μπορεί να σταθεί καλά. Ο Παπαδόπουλος είναι ένας παίκτης που παίζει στην πιο νευραλγική θέση του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και ποια είναι αυτή; Η θέση δίπλα στον αμυντικό χαφ. Ο παίκτης που πρέπει να κόβει, και ταυτόχρονα να δημιουργεί και παιχνίδι. Σκεφτείτε ότι όλοι οι παίκτες που παίζουν σε αυτή τη θέση είναι οι πιο περιζήτητοι και πληρώνονται αδρά. Ο Παπαδόπουλος για τα ελληνικά δεδομένα μπορεί να έχει αυτό το ρόλο στον Άρη και να τον καλύψει τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Και κατά τη γνώμη μου μπορεί να δέσει πολύ καλά και με τον Οικονομόπουλο -όχι τον τραγουδιστή- και με τον Τριανταφυλλάκο. Για τον Έλσνερ που προορίζεται και αυτός για τα χαφ δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, θα κριθεί στο γήπεδο.

Ίσως η σημαντικότερη μεταγραφή του Άρη να είναι η ακόλουθη: ο Μανιάς. Κάποιοι ίσως να μην τον γνωρίζουν. Και αυτός άνηκε στο δυναμικό του Απόλλωνα Σμύρνης. Πρώτος σκόρερ στη Football League και διακαής πόθος πολλών ομάδων φέτος. Ο Μανιάς δεν είναι μόνο ότι έχει την αίσθηση του γκολ, έχει και ένα κάλο σωματότυπο, συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι και μπορεί να προσφέρει άνετα στον Άρη 8-10 γκολ. Επίσης ο Χατζηνικολάου θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να παίξει με δύο επιθετικούς σε παιχνίδια που θέλει να καθαρίσει γρήγορα. Ένα 4-4-2 με Αγκάνθο και Μανιά μπροστά θα είναι φωτιά.

Καλά όλα αυτά που λες ρε Μάριε, θα γυρίσει και θα μου πει κάποιος, αλλά τον περσινό καλύτερο παίκτη της ομάδας ποιος θα τον αντικαταστήσει, και εννοώντας φυσικά τον Γιαννιώτα. Η απάντηση ήρθε από μόνη της αυτές τις μέρες. Ο Ουντότζι! Μάλιστα ο Ουντότζι. Ο παίκτης αυτός μπορεί να παίξει άνετα και στα αριστερά, και δεξιά και πίσω από τον φορ. Έχει κ την αίσθηση του γκολ οπότε τι άλλο καλύτερο θα μπορούσε να βρει ο Άρης με αυτά τα οικονομικά;

Ο Άρης σίγουρα έχει κάνει καλές μεταγραφές, μεταγραφές ουσίας, αλλά χρειάζεται ακόμα σοβαρή ενίσχυση. Θέλει οπωσδήποτε ένα αριστερό μπακ, θέλει ένα δεξί μπακ, αν και ο Ψυχογιός δεν είναι τόσο κακός, θέλει και ένα δεξί χαφ-εξτρέμ, και ένα 10αρι, μιλώντας πάντα για εντεκαδάτους παίκτες. Αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορεί να βοηθήσει ο Χατζηνικολάου ώστε ο Άρης να μπορεί να μιλάει για δεκάδα στο πρωτάθλημα και να μπορεί να θυμίζει Άρη απ’τα παλιά.