Η κουφή περίπτωση

Το γεγονός πως η εθνική δε σήμαινε κάτι για παίχτες όπως ο Κουφός το ξέραμε ήδη. Η συμπεριφορά του μόνο επαγγελματική δεν χαρακτηρίζεται ,όμως μιας και πέντε μέρες πριν το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας αποφάσισε να μην ταξιδέψει στο Καρπενήσι και γενικώς να μην φορέσει τα γαλανόλευκα.

                                                  

      Γράφει ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος

Υπάρχουν δύο ειδών παίχτες. Στην μία μεριά έχεις παίχτες που ζουν και αναπνέουν για την εθνική και προσπαθούν μέχρι και την δύση της καριέρας τους ακόμα και τραυματισμένοι να δίνουν το 200% του εαυτού τους. Όλοι ξέρουμε πως κατέληξαν τέτοιοι παίχτες. Είτε σήκωσαν το Ευρωπαϊκό του 1987,είτε το 2005 είτε έφτασαν σε έναν τελικό του μουντομπάσκετ αφού απέκλεισαν τις ΗΠΑ. Στις ομάδες τους μπορεί κάποιοι από αυτούς να μην ήταν τα μεγαλύτερα ονόματα,αλλά όταν έφτανε η εποχή να φορέσουν την φανέλα με την ελληνική σημαία στο στήθος άλλαζαν στυλ παιχνιδιού τελείως και έδειχναν μία συνοχή. Ξέχναγαν την κόπωση από τις συλλογικές τους υποχρεώσεις,ξέχναγαν διακοπές και επικεντρώνονταν μόνο στην χώρα τους. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε,μιλάμε για άτομα εκ διαμέτρου διαφορετικά από τον Κώστα Κουφό που εδώ και τρία χρόνια έχει σταματήσει να ασχολείται με την ενδοξότερη ομάδα της χώρας του.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά παίχτες που έβλεπαν την εθνική τους σαν ομάδα για να βελτιώσουν την καριέρα τους και τίποτα παραπάνω. Ανάλογα με την ψυχολογία τους δεχόντουσαν ή όχι τα καλέσματα τους και στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν πιο φαντάσματα εντός γηπέδου παρά εκτός. Στην περίπτωση που η καριέρα τους ήταν σε ανοδική πορεία τότε απλά απέρριπταν τέτοιες προτάσεις για τις προσωπικές τους διακοπές ή μετά από συμβουλές μάνατζερ που χλεύαζαν τέτοιες υποχρεώσεις. Την στιγμή που ο ίδιος ο Κουφός κινείται μόνο με τα θέλω του μάνατζερ του ,τότε είναι απλά άξιος της μοίρας του και θα βρίσκεται πάντα δεύτερος. Θα είναι πάντα η δεύτερη επιλογή της ομάδας του και πάντα θα είναι δεύτερος και στην προσωπική συνείδηση όλων των Ελλήνων. Παιδιά όπως ο Καλάθης ή ο Κουφός δεν έχουν ζήσει στην ελληνική πραγματικότητα,και απλά εκμεταλλεύονται το γεγονός πως είναι ''λίγοι'' για την εθνική ομάδα της Αμερικής. Για αυτόν τον λόγο χρησιμοποιούνε το όνομα των γονιών τους για να καλύψουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Ο Νικ Καλάθης παρόλο που είναι στην τωρινή προετοιμασία,δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να πράξει με τον ίδιο τρόπο ,αν η προσωπικός του μάνατζερ του πρότεινε το ίδιο. Ας όψεται η τιμωρία που δέχτηκε και τον ''αναγκάζει'' να βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση για την επόμενη σεζόν των Μέμφις. Ο Γιάννης Αντετοκούμπο με την διπλάσια κόπωση αλλά και υποχρέωση στο θεαματικότερο πρωτάθλημα του κόσμου,δέχτηκε αμέσως την πρόταση παρά το γεγονός πως μέχρι προχτές ήταν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού για το Summer League,κάτι που δεν ισχύει ούτε για τον Κουφό ούτε τον Καλάθη. Στην περίπτωση του πρώτου η δικαιολογία πως το σώμα του βρίσκεται σε κακή κατάσταση είναι μάλλον η πιο γελοία που θα μπορούσε να σκεφτεί,καθώς τα λεπτά του όλο και μειώνονταν τον τελευταίο καιρό. Ο έτερος ψηλός των Μέμφις Μαρκ Γκασόλ δηλαδή θεωρείται κορόιδο που πήγε και στο Eurobasket και θα ενταχθεί και στο Παγκόσμιο που διοργανώνει η χώρα του?

Βλέπουμε πως τέτοιοι παίχτες την εθνική την βλέπουν σαν μία επιχείρηση και αυτό είναι η μεγαλύτερη ασέβεια. Η εθνική για την ώρα θα πρέπει να πορευτεί με τον Γλυνιαδάκη ως αντικαταστάτη του. Ένα πράγμα όμως που καταλάβαμε όλοι εμείς από αυτήν την υπόθεση είναι πως λίγοι δέχονται αυτήν την τιμή λόγο υπερηφάνειας και όχι για να μεγαλώσουν το πορτοφόλι τους.