Με τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί, αρκετοί παίχτες υψηλοτάτου επιπέδου έχουν βρεθεί στην ομάδα. Είναι γνωστό, όμως, ότι μόνο τα χρήματα δεν μπορούν να φτιάξουν μία ομάδα πρωταγωνίστρια. Κυρίως δεν μπορούν να αυξήσουν το ειδικό βάρος της φανέλας από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται πλάνο, οργάνωση και τους κατάλληλους ανθρώπους να τα προσδιορίσουν και να τα εφαρμόσουν.
Τον σημαντικό ρόλο του προπονητή, φέτος, ανέλαβε ο Πελεγκρίνι. Προπονητής που κατείχε το ισπανικό ποδόσφαιρο αρκετά καλά, για αυτό είχε περάσει στις φλέβες του ο τρόπος παιχνιδιού με κατοχή μπάλας, πολλές πάσες πριν την τελική ενέργεια και πολλοί παίχτες να πατούν περιοχή. Κάτι που είχε ανάγκη μία ομάδα, που στις μεταγραφικές περιόδους έδινε βάρος στη προσέγγιση επιθετικών ποδοσφαιριστών.
Περνόντας, λοιπόν, στο ρόστερ, να αναφέρουμε τους παίκτες-κλειδιά για τη λογική του προπονητή. Ο Κολάροφ στα αριστερά είναι ένας παίχτης που μπορεί να παίξει όλη τη πλευρά με ευκολία. Πατάει περιοχή και το αριστερό του πόδι είναι φωτιά. Ο πολυτιμότερος της χρονιάς, Γιάγια Τουρέ, είναι ο ποδοσφαιριστής που θα ξεκινήσει την επιθετική προσπάθεια και ίσως την ολοκληρώσει. Θα κλέψει τη μπάλα στο πιο κρίσιμο σημείο και θα βγάλει με αξιώσεις γρήγορα την ομάδα του σε επαναληπτική «κατεβασιά». Στα δύσκολα παιχνίδια, από την άλλη, χρειάζεται δίπλα του το Φερναντίνιο να κάνει τη βρώμικη δουλειά, ώστε να έχει περισσότερο στο μυαλό του ο Αφρικανός, το οργανωτικό και εκτελεστικό μέρος.
Στην επίθεση ο Νασρί, ο Σίλβα και ο Νάβας ξεχωρίζουν για την «ισπανική» γεύση που δίνουν στη Σίτι. Γυρνούν τη μπάλα έξω από τη περιοχή και άλλοτε με κοντινές σέντρες, άλλοτε συνεργαζόμενοι με τα φορ της ομάδας κάνουν τελική ενέργεια. Στη κορυφή συνήθως αγωνίζονται δύο επιθετικοί, με τον Τζέκο να βρίσκετε σε εξαιρετική φόρμα και τον Αγουέρο που είναι η σταθερή αξία. Κινήσεις μέσα και έξω από περιοχή και ευλυγισία εξτρέμ καταφέρνει να μένει ασύγκριτος. Ο Νεγρέδο ήταν η κίνηση εξόντωσης του Τζέκο αλλά ο Βόσνιος κρατάει γερά, παρόλο που ο Ισπανός βρήκε τα πατήματά του μέσα στη σεζόν.
Μία τέτοια ομάδα, λοιπόν, δε βρίσκετε τυχαία στη κορυφή λίγο πριν πέσει η αυλαία. Αποτελεσματική στην επίθεση με συντριπτικά ποσοστά κατοχής. Σε ένα τόσο αμφίρροπο πρωτάθλημα αθόρυβα και με συνέπεια παρέμενε πάντα κοντά στη πρώτη θέση. Σε παλαιότερο άρθρο είχα γράψει ότι αυτή είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα, καθώς είναι καλή στα ντέρμπι(που κρίνουν το πρωτάθλημα στο νησί). Το μόνο αρνητικό της είναι το ότι η φανέλα δεν αρκεί για να πάρει κάποια μικρά ματς που είναι το φαβορί.
Τον σημαντικό ρόλο του προπονητή, φέτος, ανέλαβε ο Πελεγκρίνι. Προπονητής που κατείχε το ισπανικό ποδόσφαιρο αρκετά καλά, για αυτό είχε περάσει στις φλέβες του ο τρόπος παιχνιδιού με κατοχή μπάλας, πολλές πάσες πριν την τελική ενέργεια και πολλοί παίχτες να πατούν περιοχή. Κάτι που είχε ανάγκη μία ομάδα, που στις μεταγραφικές περιόδους έδινε βάρος στη προσέγγιση επιθετικών ποδοσφαιριστών.
Περνόντας, λοιπόν, στο ρόστερ, να αναφέρουμε τους παίκτες-κλειδιά για τη λογική του προπονητή. Ο Κολάροφ στα αριστερά είναι ένας παίχτης που μπορεί να παίξει όλη τη πλευρά με ευκολία. Πατάει περιοχή και το αριστερό του πόδι είναι φωτιά. Ο πολυτιμότερος της χρονιάς, Γιάγια Τουρέ, είναι ο ποδοσφαιριστής που θα ξεκινήσει την επιθετική προσπάθεια και ίσως την ολοκληρώσει. Θα κλέψει τη μπάλα στο πιο κρίσιμο σημείο και θα βγάλει με αξιώσεις γρήγορα την ομάδα του σε επαναληπτική «κατεβασιά». Στα δύσκολα παιχνίδια, από την άλλη, χρειάζεται δίπλα του το Φερναντίνιο να κάνει τη βρώμικη δουλειά, ώστε να έχει περισσότερο στο μυαλό του ο Αφρικανός, το οργανωτικό και εκτελεστικό μέρος.
Στην επίθεση ο Νασρί, ο Σίλβα και ο Νάβας ξεχωρίζουν για την «ισπανική» γεύση που δίνουν στη Σίτι. Γυρνούν τη μπάλα έξω από τη περιοχή και άλλοτε με κοντινές σέντρες, άλλοτε συνεργαζόμενοι με τα φορ της ομάδας κάνουν τελική ενέργεια. Στη κορυφή συνήθως αγωνίζονται δύο επιθετικοί, με τον Τζέκο να βρίσκετε σε εξαιρετική φόρμα και τον Αγουέρο που είναι η σταθερή αξία. Κινήσεις μέσα και έξω από περιοχή και ευλυγισία εξτρέμ καταφέρνει να μένει ασύγκριτος. Ο Νεγρέδο ήταν η κίνηση εξόντωσης του Τζέκο αλλά ο Βόσνιος κρατάει γερά, παρόλο που ο Ισπανός βρήκε τα πατήματά του μέσα στη σεζόν.
Μία τέτοια ομάδα, λοιπόν, δε βρίσκετε τυχαία στη κορυφή λίγο πριν πέσει η αυλαία. Αποτελεσματική στην επίθεση με συντριπτικά ποσοστά κατοχής. Σε ένα τόσο αμφίρροπο πρωτάθλημα αθόρυβα και με συνέπεια παρέμενε πάντα κοντά στη πρώτη θέση. Σε παλαιότερο άρθρο είχα γράψει ότι αυτή είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα, καθώς είναι καλή στα ντέρμπι(που κρίνουν το πρωτάθλημα στο νησί). Το μόνο αρνητικό της είναι το ότι η φανέλα δεν αρκεί για να πάρει κάποια μικρά ματς που είναι το φαβορί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου