Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Μια ματιά μόνο στα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής, αρκεί για να καταλάβει κανείς για τι…τρελή διοργάνωση μιλάμε. Σε ένα από τα καλύτερα ματς της φετινής σεζόν, η Μπαρτσελόνα επικράτησε στην παράταση της Μάλαγα με το εκπληκτικό 114 – 110, ύστερα από buzzer-beater τρίποντο του Αμπρίνες στην κανονική διάρκεια! Παράλληλα η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε μια πολύ δύσκολη νίκη με 75-74 απέναντι στην Λαμποράλ, με τον Γιούλ να αναδεικνύεται ήρωας με έμμεσο τρίποντο στα 3’’ για την λήξη.
Το ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο δε, αφορά την βαθμολογική κατάταξη. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ενώ στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα μέχρι στιγμής, εντός συνόρων απογοητεύουν. Οι μεν Μαδριλένιοι ενώ πέρσι σε όλη την κανονική διάρκεια έκαναν 2 ήττες, έχουν ήδη 4 φέτος, ενώ οι Καταλανοί βρίσκονται μόλις στην 5η θέση με ρεκόρ 11-5. Η ευχάριστη έκπληξη ακούει στο όνομα Μάλαγα που δεσπόζει μόνη πρώτη, ενώ Μπανταλόνα και Μπιλμπάο μετά από ορισμένες μέτριες έως κακές σεζόν έχουν επιστρέψει δυναμικά. Ακόμα και οι λεγόμενες μεσαίες ομάδες της ACB, θα μπορούσαν θεωρητικά να σταθούν σε επίπεδο Euroleague. Όταν π.χ. η Εστουδιάντες που απέχει μόνο 2 νίκες από τις θέσεις που οδηγούν στην β’κατηγορία ρίχνει 102 πόντους στην Μπαρτσελόνα, γιατί να μην κερδίσει και την Τούροφ ή το Στρασβούργο;
Ένα πρωτάθλημα βέβαια δεν γίνεται ισχυρό μόνο από τους συμμετέχοντες σε αυτό, αλλά και από τον ίδιο τον κόσμο. Και οι Ισπανοί φίλαθλοι έχουν αγκαλιάσει και με το παραπάνω αυτή την προσπάθεια. Με Μ.Ο. εισιτηρίων 6202 πέρσι, μπορούν να υπερηφανεύονται ότι βρίσκονται στην κορυφή της Ευρώπης σε αυτή την στατιστική κατηγορία όσον αφορά τα εθνικά πρωταθλήματα, την στιγμή που στην Euroleague μετρούσαν μόλις 300 εισιτήρια παραπάνω, και σε γήπεδα μεγαλύτερης χωρητικότητας βέβαια. Μπιλμπάο και Βαλένθια μάλιστα είχαν πληρότητα που άγγιζε ή ξεπερνούσε το 90%.
Εκεί όμως που παρατηρείται σημαντική διαφορά είναι σε επίπεδο οργάνωσης. Κάθε σύλλογος διαθέτει την λεγόμενη «β’ ομάδα», η οποία αγωνίζεται σε μικρότερες κατηγορίες και αποτελεί έναν προθάλαμο για την πρώτη ομάδα. Επίσης το scouting τους είναι τόσο προχωρημένο, που τους επιτρέπει να συγκεντρώνουν ταλέντα από πολλές γωνιές του πλανήτη. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Σαραγόσα είχε αρχικά συμφωνήσει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μήνες πριν αυτός υπογράψει στους Bucks. Το 2011 οι ιθύνοντες της λίγκας υπέγραψαν μια τετραετή συμφωνία χορηγίας με την εταιρεία Endesa, ύψους 30.5 εκατομμυρίων ευρώ, ποσού αρκετά σημαντικού για τα μπασκετικά δεδομένα. Αυτή την στιγμη τα έσοδα ανέρχονται κοντά στα 100 εκατομμύρια ευρώ ανά χρόνο, εκ των οποίων περίπου τα 6 προέρχονται από το τηλεοπτικό συμβόλαιο(με την μορφή κεντρικής διαχείρισης), με την ACB να μεταδίδεται σε περισσότερες από 100 χώρες. Νούμερα μεγάλα σε σχέση με την Ελλάδα, όπου το τηλεοπτικό συμβόλαιο είναι κοντά στα 3,5 – 4 εκατομμύρια ευρώ (εκ των οποίων παραπάνω από τα μισά «καρπώνονται» ΟΣΦΠ και ΠΑΟ). Διαθέτουν μια υπερπληρέστατη ιστοσελίδα, ενω διατηρούν διαρκώς ενημερωμένα προφίλ σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πλήθος βίντεο, στατιστικών και άλλων στοιχείων.
Μελανό σημείο βέβαια αποτελεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ορισμένες ομάδες, απόρροια και της κρίσης η οποία έχει αφήσει έντονα τα σημάδια της στην Ισπανία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Μπιλμπάο πέρσι, η οποία έφτασε στο χείλος του γκρεμού με τους παίκτες να κάνουν μέχρι και απεργία. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια αρκετές είναι οι περιπτώσεις ομάδων που κέρδισαν την άνοδο από την LEB Oro όμως δεν συμμετείχαν τελικά διότι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Παρ’όλα αυτά οι διοργανωτές φροντίζουν να αποφεύγουν τέτοια φαινόμενα, με μεγάλη επιτυχία, είτε θέτοντας αυστηρά κριτήρια συμμετοχής και κανονισμούς είτε προλαμβάνοντας τα και όχι αντιμετωπίζοντας τα αφού αυτά έχουν εκδηλωθεί.
Μετά από όλα αυτά μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί η κυριαρχία των Ισπανών στο άθλημα αυτό είναι κάτι που ίσως δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Έχοντας φτιάξει ένα σχεδόν άριστο εγχώριο πρωτάθλημα κατάφεραν να προσφέρουν ένα ελκυστικότατο προϊόν τόσο για τους παίκτες, όσο και για το φίλαθλο κοινό. Και εκτός αυτού διαπρέπουν και σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων (όλων των ηλικιών), έχοντας μάλιστα την τελευταία δεκαετία να στείλουν στο NBA παίκτες που έγιναν αστέρια.
Το ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο δε, αφορά την βαθμολογική κατάταξη. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ενώ στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα μέχρι στιγμής, εντός συνόρων απογοητεύουν. Οι μεν Μαδριλένιοι ενώ πέρσι σε όλη την κανονική διάρκεια έκαναν 2 ήττες, έχουν ήδη 4 φέτος, ενώ οι Καταλανοί βρίσκονται μόλις στην 5η θέση με ρεκόρ 11-5. Η ευχάριστη έκπληξη ακούει στο όνομα Μάλαγα που δεσπόζει μόνη πρώτη, ενώ Μπανταλόνα και Μπιλμπάο μετά από ορισμένες μέτριες έως κακές σεζόν έχουν επιστρέψει δυναμικά. Ακόμα και οι λεγόμενες μεσαίες ομάδες της ACB, θα μπορούσαν θεωρητικά να σταθούν σε επίπεδο Euroleague. Όταν π.χ. η Εστουδιάντες που απέχει μόνο 2 νίκες από τις θέσεις που οδηγούν στην β’κατηγορία ρίχνει 102 πόντους στην Μπαρτσελόνα, γιατί να μην κερδίσει και την Τούροφ ή το Στρασβούργο;
Ένα πρωτάθλημα βέβαια δεν γίνεται ισχυρό μόνο από τους συμμετέχοντες σε αυτό, αλλά και από τον ίδιο τον κόσμο. Και οι Ισπανοί φίλαθλοι έχουν αγκαλιάσει και με το παραπάνω αυτή την προσπάθεια. Με Μ.Ο. εισιτηρίων 6202 πέρσι, μπορούν να υπερηφανεύονται ότι βρίσκονται στην κορυφή της Ευρώπης σε αυτή την στατιστική κατηγορία όσον αφορά τα εθνικά πρωταθλήματα, την στιγμή που στην Euroleague μετρούσαν μόλις 300 εισιτήρια παραπάνω, και σε γήπεδα μεγαλύτερης χωρητικότητας βέβαια. Μπιλμπάο και Βαλένθια μάλιστα είχαν πληρότητα που άγγιζε ή ξεπερνούσε το 90%.
Εκεί όμως που παρατηρείται σημαντική διαφορά είναι σε επίπεδο οργάνωσης. Κάθε σύλλογος διαθέτει την λεγόμενη «β’ ομάδα», η οποία αγωνίζεται σε μικρότερες κατηγορίες και αποτελεί έναν προθάλαμο για την πρώτη ομάδα. Επίσης το scouting τους είναι τόσο προχωρημένο, που τους επιτρέπει να συγκεντρώνουν ταλέντα από πολλές γωνιές του πλανήτη. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Σαραγόσα είχε αρχικά συμφωνήσει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μήνες πριν αυτός υπογράψει στους Bucks. Το 2011 οι ιθύνοντες της λίγκας υπέγραψαν μια τετραετή συμφωνία χορηγίας με την εταιρεία Endesa, ύψους 30.5 εκατομμυρίων ευρώ, ποσού αρκετά σημαντικού για τα μπασκετικά δεδομένα. Αυτή την στιγμη τα έσοδα ανέρχονται κοντά στα 100 εκατομμύρια ευρώ ανά χρόνο, εκ των οποίων περίπου τα 6 προέρχονται από το τηλεοπτικό συμβόλαιο(με την μορφή κεντρικής διαχείρισης), με την ACB να μεταδίδεται σε περισσότερες από 100 χώρες. Νούμερα μεγάλα σε σχέση με την Ελλάδα, όπου το τηλεοπτικό συμβόλαιο είναι κοντά στα 3,5 – 4 εκατομμύρια ευρώ (εκ των οποίων παραπάνω από τα μισά «καρπώνονται» ΟΣΦΠ και ΠΑΟ). Διαθέτουν μια υπερπληρέστατη ιστοσελίδα, ενω διατηρούν διαρκώς ενημερωμένα προφίλ σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πλήθος βίντεο, στατιστικών και άλλων στοιχείων.
Μελανό σημείο βέβαια αποτελεί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ορισμένες ομάδες, απόρροια και της κρίσης η οποία έχει αφήσει έντονα τα σημάδια της στην Ισπανία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Μπιλμπάο πέρσι, η οποία έφτασε στο χείλος του γκρεμού με τους παίκτες να κάνουν μέχρι και απεργία. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια αρκετές είναι οι περιπτώσεις ομάδων που κέρδισαν την άνοδο από την LEB Oro όμως δεν συμμετείχαν τελικά διότι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Παρ’όλα αυτά οι διοργανωτές φροντίζουν να αποφεύγουν τέτοια φαινόμενα, με μεγάλη επιτυχία, είτε θέτοντας αυστηρά κριτήρια συμμετοχής και κανονισμούς είτε προλαμβάνοντας τα και όχι αντιμετωπίζοντας τα αφού αυτά έχουν εκδηλωθεί.
Μετά από όλα αυτά μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί η κυριαρχία των Ισπανών στο άθλημα αυτό είναι κάτι που ίσως δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Έχοντας φτιάξει ένα σχεδόν άριστο εγχώριο πρωτάθλημα κατάφεραν να προσφέρουν ένα ελκυστικότατο προϊόν τόσο για τους παίκτες, όσο και για το φίλαθλο κοινό. Και εκτός αυτού διαπρέπουν και σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων (όλων των ηλικιών), έχοντας μάλιστα την τελευταία δεκαετία να στείλουν στο NBA παίκτες που έγιναν αστέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου