Πλήγμα για την Ελλάδα η παρουσία του Κατσουράνη

Ανυπομονούσα για την στιγμή που θα έβλεπα την Εθνική Ελλάδος να παίζει χωρίς τον Κατσουράνη. Περίμενα πως και πώς να μην το δω μέσα στο γήπεδο. Περίμενα υπομονετικά να δικαιωθώ. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας όταν παίζει ο Κατσουράνης. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα έχω πει για αυτόν.

Γράφει ο Ραφαήλ Νησιάγκας

Στον χθεσινό αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού παρακολουθήσαμε πραγματικά μια άλλη ομάδα. Η τριάδα των Καραγκούνη, Μανιάτη και Σάμαρη ήταν ιδανική και συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον. Γρήγορη ανάπτυξη στο κέντρο, μεγαλύτερα ποσοστά κατοχής της μπάλας. Ο Μανιάτης έτρεξε σαν να έπαιζε σε τελικό. Ο Σάμαρης που μπήκε νωρίς στη θέση του Κονέ προωθούσε άψογα και ταχύτατα την μπάλα και όποτε χρειάστηκε την έσπαγε στα πλάγια. Ο Καραγκούνης αν και 37 ετών με το πάθος του, τις μπαλιές του και την καθοδήγηση του έβγαζε την μπάλα μπροστά, κράτησε την μπάλα όποτε χρειάστηκε και ανέλαβε σχεδόν όλες τις στημένες φάσεις.

Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ τώρα. Τι από αυτά θα μπορούσε να κάνει ο Κατσουράνης; Να τρέξει και να μαρκάρει; Να βγάλει την ομάδα σε αντεπίθεση; Να μοιράσει παιχνίδι; Να εκτελέσει στημένα; Να δώσει μακρινές πάσες (κάποτε το έκανε);

Ας μην γελιόμαστε και ας μην εθελοτυφλούμε. Δεν είναι μόνο η αγωνιστική του παρουσία το μοναδικό πρόβλημα. Είναι και ο χαρακτήρας του. Όλη αυτή η αρνητική ενέργεια που βγάζει. Πολλά ακούγονται (και φαίνονται) περί κλίκας και προσωπικών συμφερόντων. Ο Γκέκας κάποτε είχε αποχωρήσει από την Εθνική εξαιτίας του. Τώρα είχαμε το επεισόδιο μαζί με τους Τζαβέλλα και Μανιάτη. Προκαλεί αναστάσωση στα αποδυτήρια και πολλές φορές προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο. Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί ούτε να είναι εκ των αρχηγών και πόσο μάλλον δεν μπορεί να αγωνίζεται ακόμα στην Εθνική. Και μάλιστα βασικός! Δεν γίνεται να παίζει βασικός ακόμα ένας παίκτης που έπαιζε βασικός ακόμα και στο Euro 2004…

Η πιο σημαντική στιγμή που ωφέλησε άπειρα την ομάδα μας να προκριθεί , ήταν η αποβολή του Κατσουράνη στο παιχνίδι με την Ιαπωνία. Να ναι καλά ο ρέφερι! Βέβαια πολύ ύποπτα πήγε τόσο δυνατά στον αντίπαλο ο Κατσουράνης, γνωρίζοντας πως έχει ήδη μια κίτρινη κάρτα…

Πραγματικά, χθες παίξαμε με διαφορά πολύ καλύτερα από ότι με τον Κατσουράνη. Παίξαμε τόσο ωραία. Νιώθεις περήφανος και χαρούμενος να βλέπεις την Εθνική να παίζει έτσι, να κερδίζει και να περνάει στην επόμενη φάση. Ενώ με τον Κατσουράνη σου βγάζει κάτι το αντιαισθητικό. Είναι πραγματικά κρίμα και άδικο από αυτούς που έπαιξαν να μείνει κάποιος στον πάγκο για να παίξει ο Κατσουράνης την Κυριακή με την Κόστα Ρίκα. Έτσι, δεν θα έχουμε καμία ελπίδα. Και το θέλουμε όσο τίποτα άλλο το όνειρο να συνεχιστεί και να προχωρήσει η Ελλαδάρα μας. Ευτυχώς ο Ρανιέρι σε λίγο καιρό σκοπεύει να κάνει ανανέωση με νεαρούς και γρήγορους παίκτες. Αμήν…