Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Με τη κυριαρχία των ευρωπαϊκών ομάδων στα τελευταία Μουντιάλ, ενισχύθηκε η άποψη ότι το Euro είναι πιο δύσκολη διοργάνωση, διότι δεν συμμετέχουν …Ιράν αλλά χωράει και η Σουηδία, για παράδειγμα, του Ζλάταν. Η δυσκολία, όμως, δεν είναι πάντα το ζητούμενο, όταν σου προσφέρεται η δυνατότητα να ζήσεις διαφορετικές ποδοσφαιρικές κουλτούρες και άλλο τρόπο προσέγγισης του αθλήματος. Αυτή είναι η μαγεία του Μουντιάλ και τη δεχόμαστε όπως έχει.
Να εμφυσήσουμε όμως στα ποδοσφαιρικά ιδιώματα κάθε ηπείρου και κάθε φυλής, αν προτιμάτε. Πριν από τον αγώνα με τη Κόστα Ρίκα ο Πραντέλι έκανε μία δήλωση που αφορούσε τις διαφορές των ευρωπαϊκών με των λάτιν ομάδων. Υποστήριξε ότι οι μεν έχουν περισσότερο αντοχή στο παιχνίδι τους και στο ρυθμό, οι δε έχουν έκρηξη στην απόδοσή τους που μπορεί να σε φέρει σε μειονεκτική θέση.
Με την άποψη αυτή βοηθάει να γίνει κατανοητό ότι η διαφορετικότητα που προκύπτει από τη γεωγραφική θέση δεν είναι φιλοσοφική συζήτηση, ούτε ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Οι ευρωπαϊκές ομάδες για να το πάμε ένα βήμα παρακάτω δίνουν έμφαση στο χώρο του κέντρου και τη σωστή τακτική που έχει αναπτυχθεί από την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας και της προπονητικής. Επίσης η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ με την ανταγωνιστικότητα που περιλαμβάνει έχει βοηθήσει το ποδόσφαιρο της ηπείρου μας να ανέβει επίπεδο.
Στην Ασία μπορούμε να χωρίσουμε την ήπειρο σε δύο κομμάτια. Από τη μία είναι η κίτρινη φυλή που περιλαμβάνει Ιάπωνες, Κορεάτες, Κινέζους κλπ και από την άλλη ομάδες σαν το Ιράν που οι επιρροές που δέχονται αφορούν αποκλειστικά το προπονητή τους ή γενικά αυτόν που θα τους μυήσει στο ποδόσφαιρο. Οι πρώτοι έχουν σαν χαρακτηριστικά τη ταχύτητα, την πειθαρχία που τους δένει σαν ομάδα αλλά μειονεκτούν σε ύψος και δύναμη.
Να περάσουμε στην Αφρική που έχει ομάδες που δύσκολα φτάνουν στη κορυφή. Αυτό οφείλετε κυρίως στη αγωνιστική απειθαρχία που παρατηρείται, στην αμέλεια της τακτικής, ενώ σαν αθλητές έχουν φυσικά προσόντα και έχουν παίκτες που εργάζονται στην Ευρώπη. Αυτό το τελευταίο είναι η ελπίδα τους για να μπουν σε καλούπι και να κάνουν το έξτρα βήμα που αναζητούν.
Αυτό το Μουντιάλ, όπως δείχνει, μέχρι τώρα ανήκει στην ήπειρο της Αμερικής, χωρίς διαχωρισμό σε Βόρεια και Λατινική. Μέχρι στιγμής μόνο η Ελβετία και η Γαλλία κατάφεραν να κερδίσουν ομάδα από αυτή την ήπειρο, το Εκουαδόρ στο τελευταίο λεπτό και την Ονδούρα με 10 παίκτες. Αυτό δείχνει ότι ήρθε η ώρα τους να κυριαρχήσουν, με γεύση, πάντως ευρωπαϊκή. Αναφέρομαι στα αμυντικά πλάνα των προπονητών που είναι καθαρά ευρωπαϊκά και με άψογη αμυντική λειτουργία παίρνουν αυτό που θέλουν. Επιθετικά πάντα είχαν ταλέντο και το έδειχναν, αλλά στην άμυνα ήταν το πρόβλημα. Πλέον έχουν μετατρέψει το Μουντιάλ σε παράστασή τους.
Υ.Γ.: Λόγος μπορεί να γίνει και για γεωλογικές διαφορές που επηρεάζουν τη προετοιμασία και την ετοιμότητα των ομάδων. Λογικό, λοιπόν, και από αυτή τη πλευρά να έχουν προβάδισμα οι Λατίνοι που αγωνίζονται σε οικείο περιβάλλον (μαζί με τους φιλάθλους τους).
Με τη κυριαρχία των ευρωπαϊκών ομάδων στα τελευταία Μουντιάλ, ενισχύθηκε η άποψη ότι το Euro είναι πιο δύσκολη διοργάνωση, διότι δεν συμμετέχουν …Ιράν αλλά χωράει και η Σουηδία, για παράδειγμα, του Ζλάταν. Η δυσκολία, όμως, δεν είναι πάντα το ζητούμενο, όταν σου προσφέρεται η δυνατότητα να ζήσεις διαφορετικές ποδοσφαιρικές κουλτούρες και άλλο τρόπο προσέγγισης του αθλήματος. Αυτή είναι η μαγεία του Μουντιάλ και τη δεχόμαστε όπως έχει.
Να εμφυσήσουμε όμως στα ποδοσφαιρικά ιδιώματα κάθε ηπείρου και κάθε φυλής, αν προτιμάτε. Πριν από τον αγώνα με τη Κόστα Ρίκα ο Πραντέλι έκανε μία δήλωση που αφορούσε τις διαφορές των ευρωπαϊκών με των λάτιν ομάδων. Υποστήριξε ότι οι μεν έχουν περισσότερο αντοχή στο παιχνίδι τους και στο ρυθμό, οι δε έχουν έκρηξη στην απόδοσή τους που μπορεί να σε φέρει σε μειονεκτική θέση.
Με την άποψη αυτή βοηθάει να γίνει κατανοητό ότι η διαφορετικότητα που προκύπτει από τη γεωγραφική θέση δεν είναι φιλοσοφική συζήτηση, ούτε ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Οι ευρωπαϊκές ομάδες για να το πάμε ένα βήμα παρακάτω δίνουν έμφαση στο χώρο του κέντρου και τη σωστή τακτική που έχει αναπτυχθεί από την ανάπτυξη της τεχνογνωσίας και της προπονητικής. Επίσης η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ με την ανταγωνιστικότητα που περιλαμβάνει έχει βοηθήσει το ποδόσφαιρο της ηπείρου μας να ανέβει επίπεδο.
Στην Ασία μπορούμε να χωρίσουμε την ήπειρο σε δύο κομμάτια. Από τη μία είναι η κίτρινη φυλή που περιλαμβάνει Ιάπωνες, Κορεάτες, Κινέζους κλπ και από την άλλη ομάδες σαν το Ιράν που οι επιρροές που δέχονται αφορούν αποκλειστικά το προπονητή τους ή γενικά αυτόν που θα τους μυήσει στο ποδόσφαιρο. Οι πρώτοι έχουν σαν χαρακτηριστικά τη ταχύτητα, την πειθαρχία που τους δένει σαν ομάδα αλλά μειονεκτούν σε ύψος και δύναμη.
Να περάσουμε στην Αφρική που έχει ομάδες που δύσκολα φτάνουν στη κορυφή. Αυτό οφείλετε κυρίως στη αγωνιστική απειθαρχία που παρατηρείται, στην αμέλεια της τακτικής, ενώ σαν αθλητές έχουν φυσικά προσόντα και έχουν παίκτες που εργάζονται στην Ευρώπη. Αυτό το τελευταίο είναι η ελπίδα τους για να μπουν σε καλούπι και να κάνουν το έξτρα βήμα που αναζητούν.
Αυτό το Μουντιάλ, όπως δείχνει, μέχρι τώρα ανήκει στην ήπειρο της Αμερικής, χωρίς διαχωρισμό σε Βόρεια και Λατινική. Μέχρι στιγμής μόνο η Ελβετία και η Γαλλία κατάφεραν να κερδίσουν ομάδα από αυτή την ήπειρο, το Εκουαδόρ στο τελευταίο λεπτό και την Ονδούρα με 10 παίκτες. Αυτό δείχνει ότι ήρθε η ώρα τους να κυριαρχήσουν, με γεύση, πάντως ευρωπαϊκή. Αναφέρομαι στα αμυντικά πλάνα των προπονητών που είναι καθαρά ευρωπαϊκά και με άψογη αμυντική λειτουργία παίρνουν αυτό που θέλουν. Επιθετικά πάντα είχαν ταλέντο και το έδειχναν, αλλά στην άμυνα ήταν το πρόβλημα. Πλέον έχουν μετατρέψει το Μουντιάλ σε παράστασή τους.
Υ.Γ.: Λόγος μπορεί να γίνει και για γεωλογικές διαφορές που επηρεάζουν τη προετοιμασία και την ετοιμότητα των ομάδων. Λογικό, λοιπόν, και από αυτή τη πλευρά να έχουν προβάδισμα οι Λατίνοι που αγωνίζονται σε οικείο περιβάλλον (μαζί με τους φιλάθλους τους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου