Ψυχραιμία και γυρίζει αν...

Η εθνική απογοήτευσε απέναντι στη Κολομβία και δικαίως ηττήθηκε με 3-0, αφού έγιναν αρκετά λάθη από παίκτες και κυρίως από το Σάντος. Υπάρχει όμως η δυνατότητα που δίνεται στη φάση των ομίλων, να αντιστραφεί η κατάσταση και με δύο νίκες να πάρουμε τη πρόκριση στους 16. Μπορεί και μία ισοπαλία να μη μας στερήσει τη παρουσία μας στην επόμενη φάση αν βοηθήσουν τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων.

Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής

Όπως και να έχει, για να πάρουμε τα θετικά αποτελέσματα που χρειαζόμαστε πρέπει να γίνουν κάποιες διαφοροποιήσεις. Σημαντικότερη αλλαγή που πρέπει να αποτυπωθεί στο γήπεδο, είναι το ξεκίνημα στον αγώνα να είναι πιο αποφασιστικό. Η Ελλάδα στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις συνηθίζει να απογοητεύει στις πρεμιέρες (Μουντιάλ 2010, Ευρωπαϊκό 2008 & 2012) αλλά συνήθως επανακάμπτει.

Οι υπόλοιπες αλλαγές αφορούν κυρίως το προπονητή, αφού οι παίκτες έχουν χαρακτηριστικά και αυτός ελέγχει ποια από αυτά του είναι χρήσιμα στο παιχνίδι. Δεν είναι περίεργο που ο Χολέμπας δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον εξαιρετικό Κουαρδάδο στο ένας με έναν, άρα δε χρειάζεται να βγει εκτός 11άδας και να μπερδευτεί η σύνθεση με τον Τοροσίδη αριστερά. Στο κέντρο ο Κατσουράνης δεν αντέχει 90 λεπτά ποιοτικού αγώνα και θα πρέπει να γίνεται αλλαγή πριν ζημιωθεί η ομάδα από τη κούρασή του. Στην επίθεση ο Σαλπιγγίδης εκεί που αγωνίζεται είναι φανερό ότι δε μπορεί να ανταπεξέλθει γιατί πρέπει να δημιουργεί φάσεις μόνος του, μερικές φορές. Ποτέ δε μπορούσε άλλωστε, απλά στηριζόμασταν στις πάσες που θα τον έβγαζαν πάνω στο τρέξιμό του. Στο κέντρο της επίθεσης πρέπει να πάρει την ευκαιρία που αναζητά ο Μήτρογλου και αν δεν πετύχει να ξεκινήσουν οι πειραματισμοί, με Σαμαρά κορυφή για παράδειγμα.

Αυτές είναι μερικές μικρές αλλαγές που είναι η βάση της επανάκαμψης. Από την άλλη είμαστε τυχεροί που οι δύο ομάδες που θα βρούμε απέναντι έχουν ξεκάθαρα αδύνατα σημεία. Από τη μία κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από τα τρεξίματα και των δύο, από την άλλη στο ποδόσφαιρο χρειάζονται και άλλα στοιχεία πέρα της ταχύτητας.

Αρχής γενομένης με τους Ιάπωνες, πρέπει να εκθειάσουμε την ικανότητά τους στο transition, τη γρήγορη μετάβαση δηλαδή από την άμυνα στην επίθεση. Αυτό όμως έρχεται σε ισορροπία με τα πολλά λάθη που κάνουν στη μεταφορά της μπάλας, όπως φάνηκε στο πρώτο τους παιχνίδι. Ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε και με τη Κολομβία είναι οι κινήσεις χωρίς τη μπάλα που κάνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της επίθεσης.

Στα αρνητικά τους όμως είναι η πολύ κακή άμυνα και συγκεκριμένα το κεντρικό αμυντικό δίδυμο που είναι χαμηλού επιπέδου. Η αδυναμία τους στο σκληρό παιχνίδι και στον αέρα μπορεί να μας δώσει κάτι από στημένες φάσεις. Επίσης αν καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε σωστά τη μπάλα και πάμε στο ρυθμό μας το ματς, γινόμαστε αυτόματα φαβορί για τη νίκη. Το κύριο ζήτημα είναι να μην χάνουμε εύκολα τη μπάλα και να έχουμε καλό passing game.

Όσο αναφορά τη τελευταία αντίπαλο στους ομίλους, Ακτή Ελεφαντοστού, είναι ξεκάθαρο πως στην επίθεση έχει πυρηνικά όπλα. Σε κομμάτια τακτικής, συνοχής και άμυνας είναι από τις χειρότερες του Μουντιάλ. Η «ντροπή της τακτικής» αφού κυριαρχούσε το ποδόσφαιρο αλάνας σε πολλά σημεία του αγώνα. Όταν έψαχναν το γκολ δεν υπήρχε κέντρο παρά μόνο δύο γραμμές άμυνας και επίθεσης, όπου με το ατομικό ταλέντο και την αδυναμία των αντιπάλων τους να κρατήσουν τη μπάλα, πήραν τη νίκη.

Follow @marios_bele