Τα ξημερώματα της Δευτέρας το NBA είχε νέο πρωταθλητή. Δίκαια στο θρόνο οι Σαν Αντόνιο Σπερς που παρέδωσαν μαθήματα μπάσκετ και ΄΄αιχμαλώτισαν΄΄ τους Χιτ. Απονεμήθηκε μπασκετική δικαιοσύνη για ότι έχασαν πέρυσι , εξαιτίας ενός αμυντικού ριμπάουντ. Φέτος, οι Σπερς συνήλθαν και πήραν αυτό που άξιζαν και ήθελαν. Την πέμπτη κούπα.
Είναι παραδοχή όλων ότι αυτή η ομάδα έπαιξε φοβερό μπάσκετ. Έπαιξαν ομαδικά, έπαιξαν με πάθος. Μέχρι και ο ίδιος ο Λεμπρόν παραδέχθηκε την ανωτερότητα τους με το ΄΄Τhey showed us how team basketball should be played΄΄. Για να επιβεβαιώσει και ο ίδιος δηλαδή ότι όλοι στους Χιτ ήταν εξαρτημένοι πάνω του. Κάτι που δεν υπήρχε στην άλλη πλευρά. Ο ένας βοηθούσε τον άλλο, τον συμπλήρωνε για την ακρίβεια. Το κυριότερο όμως είναι ότι υπήρχε σεβασμός ανάμεσα τους. Ο Λέοναρντ, ο MVP των τελικών, έχει κρυφτεί στη δεύτερη σειρά του βάθρου πίσω από τους μεγάλους Πάρκερ, Ντάνκαν, Τζινόμπιλι. Για να παραλάβει το βραβείο του, πρέπει να τον τραβήξει ο Ντάνκαν. Στις δηλώσεις του, ο βετεράνος σέντερ βγάζει έναν απεριόριστο σεβασμό για την αξία του 23χρονου φόργουορντ.
Όλα αυτά υπό το βλέμμα του κορυφαίου Γκρεγκ Πόποβιτς. Τον ΄΄πατέρα΄΄ αυτής της ομάδας που την έχει μπολιάσει με τις αρχές τις αλληλοσυμπλήρωσης και της αλληλοεκτίμησης. Και αυτό τους έχει οδηγήσει στη δική τους δυναστεία, αμέσως μετά την πτώση εκείνης των Μπουλς.
Το 1999 και το 2003 ήταν τα πρωταθλήματα του Ντάνκαν και του Ρόμπινσον. Το παιχνίδι μέσα στη ρακέτα ήταν η κύρια εικόνα των επιθέσεων των Σπερς. Το 2005 ο Ρόμπινσον έχει φύγει, αλλά η εικόνα δεν αλλάζει. Διαφοροποιείται όμως χάρη στα ξεπετάγματα των Τζινόμπιλι-Πάρκερ. Το 2007, φάνηκε ότι η περιφέρεια άρχιζε να γίνεται κυρίαρχος της επίθεσης, αφαιρώντας καθήκοντα από τον Ντάνκαν.
Έκτοτε, ακολούθησαν εφτά χρόνια αναμονής πριν φτάσουν στο θριαμβευτικό 2014. Εφτά χρόνια που όμως δεν ήταν ήρεμα, αλλά είχαν πολλούς τριγμούς. Τα χρόνια περνούσαν, η τριάδα γερνούσε και τα περί ΄΄τελειωμένων΄΄ έδιναν και έπαιρναν. Ο Πόποβιτς όμως δεν το έβαλε κάτω. Έμεινε προσηλωμένος στην ομάδα του και στο χτίσιμο της. Τα χαστούκια στα πλέι οφ δεν τους πτόησαν. Αντίθετα, συνέχιζαν πιστοί στην τακτική και στις ιδέες τους.
Ιδέες που τους δικαίωσαν το 2014, πρώτα κόντρα στους Θάντερ και ύστερα κόντρα στους Χιτ. Αυτή η ομάδα χάρισε στον εαυτό της έναν ακόμα τίτλο και σε μας το θέαμα. Και είναι ΟΜΑΔΑ, γιατί εκτός από τους 4 βασικούς συντελεστές( Ντάνκαν, Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Λέοναρντ) υπήρξε και η πολύτιμη συνεισφορά άλλων τόσων. Ντιαό, Γκριν, Μιλς, Σπλίτερ βοηθούσαν και αλληλοσυμπλήρωναν. Πως γινόταν να το χάσουν αυτοί οι Σπερς ;
Γράφει ο Κωστής Γκόρος
Είναι παραδοχή όλων ότι αυτή η ομάδα έπαιξε φοβερό μπάσκετ. Έπαιξαν ομαδικά, έπαιξαν με πάθος. Μέχρι και ο ίδιος ο Λεμπρόν παραδέχθηκε την ανωτερότητα τους με το ΄΄Τhey showed us how team basketball should be played΄΄. Για να επιβεβαιώσει και ο ίδιος δηλαδή ότι όλοι στους Χιτ ήταν εξαρτημένοι πάνω του. Κάτι που δεν υπήρχε στην άλλη πλευρά. Ο ένας βοηθούσε τον άλλο, τον συμπλήρωνε για την ακρίβεια. Το κυριότερο όμως είναι ότι υπήρχε σεβασμός ανάμεσα τους. Ο Λέοναρντ, ο MVP των τελικών, έχει κρυφτεί στη δεύτερη σειρά του βάθρου πίσω από τους μεγάλους Πάρκερ, Ντάνκαν, Τζινόμπιλι. Για να παραλάβει το βραβείο του, πρέπει να τον τραβήξει ο Ντάνκαν. Στις δηλώσεις του, ο βετεράνος σέντερ βγάζει έναν απεριόριστο σεβασμό για την αξία του 23χρονου φόργουορντ.
Όλα αυτά υπό το βλέμμα του κορυφαίου Γκρεγκ Πόποβιτς. Τον ΄΄πατέρα΄΄ αυτής της ομάδας που την έχει μπολιάσει με τις αρχές τις αλληλοσυμπλήρωσης και της αλληλοεκτίμησης. Και αυτό τους έχει οδηγήσει στη δική τους δυναστεία, αμέσως μετά την πτώση εκείνης των Μπουλς.
Το 1999 και το 2003 ήταν τα πρωταθλήματα του Ντάνκαν και του Ρόμπινσον. Το παιχνίδι μέσα στη ρακέτα ήταν η κύρια εικόνα των επιθέσεων των Σπερς. Το 2005 ο Ρόμπινσον έχει φύγει, αλλά η εικόνα δεν αλλάζει. Διαφοροποιείται όμως χάρη στα ξεπετάγματα των Τζινόμπιλι-Πάρκερ. Το 2007, φάνηκε ότι η περιφέρεια άρχιζε να γίνεται κυρίαρχος της επίθεσης, αφαιρώντας καθήκοντα από τον Ντάνκαν.
Έκτοτε, ακολούθησαν εφτά χρόνια αναμονής πριν φτάσουν στο θριαμβευτικό 2014. Εφτά χρόνια που όμως δεν ήταν ήρεμα, αλλά είχαν πολλούς τριγμούς. Τα χρόνια περνούσαν, η τριάδα γερνούσε και τα περί ΄΄τελειωμένων΄΄ έδιναν και έπαιρναν. Ο Πόποβιτς όμως δεν το έβαλε κάτω. Έμεινε προσηλωμένος στην ομάδα του και στο χτίσιμο της. Τα χαστούκια στα πλέι οφ δεν τους πτόησαν. Αντίθετα, συνέχιζαν πιστοί στην τακτική και στις ιδέες τους.
Ιδέες που τους δικαίωσαν το 2014, πρώτα κόντρα στους Θάντερ και ύστερα κόντρα στους Χιτ. Αυτή η ομάδα χάρισε στον εαυτό της έναν ακόμα τίτλο και σε μας το θέαμα. Και είναι ΟΜΑΔΑ, γιατί εκτός από τους 4 βασικούς συντελεστές( Ντάνκαν, Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Λέοναρντ) υπήρξε και η πολύτιμη συνεισφορά άλλων τόσων. Ντιαό, Γκριν, Μιλς, Σπλίτερ βοηθούσαν και αλληλοσυμπλήρωναν. Πως γινόταν να το χάσουν αυτοί οι Σπερς ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου