Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Συνεχίζοντας στο στρατόπεδο των γηπεδούχων, πρέπει να αναφερθεί η επιλογή Μίτσελ για ίδια εντεκάδα. Σε ένα ματς που έπρεπε να πάρει η ομάδα του τη κατοχή, κατέβασε ίδιους παίκτες και σύστημα, όπως με Μάντσεστερ που περίμενε να κλέψει μπάλες. Εξ αρχής, καθώς φαίνεται, λάθος σκέψη, αν συνυπολογίσουμε και τη κούραση των παιχτών. Τεκμηριώνοντας τη παραπάνω άποψη, να αναφερθεί ο ρόλος των Ολαϊτάν και Ν’ντιγκά στα δύο αυτά παιχνίδια. Τη Τρίτη έπρεπε ο πρώτος να μαρκάρει ασφυκτικά τα αντίπαλα στόπερ και ο δεύτερος να μην αφήσει δεύτερες επαφές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι των αντιπάλων. Και οι δυο τους ήταν εξαιρετικοί τότε, αλλά άφαντοι χθες, αφού ο ένας έπρεπε να βοηθήσει στη κυκλοφορία και ο άλλος στο σπάσιμο του παιχνιδιού.
Μανιάτης και Ν’ντιγκά μόνοι τους στο κέντρο, δεν μπορούν να κρατήσουν με ευκολία τη κατοχή και ο Τσόρι ήταν καλά κλεισμένος από τους μέσους του ΠΑΟ, άρα η δημιουργία πήγαινε στα πλάγια. Κάμπελ και Πέρεζ δεν ήταν σε καλή βραδιά (ευθύνονται και οι βοήθειες που έστελνε πάνω τους ο ΠΑΟ) και έτσι ο Ολυμπιακός περιορίστηκε σε δύο μακρινά σουτ στο 1ο ημίχρονο. Στο 2ο ο Μίτσελ έβαλε μέσα Φουστέρ για να ενισχύσει την ανάπτυξη στη θέση του Σαλίνο και έστειλε δεξιό μπακ το Μανιάτη. Αν κρατούσε, το 0-1 για λίγο ακόμα ίσως θα ήταν καθοριστική κίνηση. Μετά το 0-2 ήταν πιο δύσκολη η ανατροπή.
Επίσης, ένα πρόβλημα που υφίσταται ο Ολυμπιακός είναι η αδυναμία του Μανωλά να βγει με σιγουριά πολύ έξω από τη περιοχή. Ενώ με τη Μάντσεστερ ήταν απροσπέλαστος γιατί ο ρόλος του ήταν να μαρκάρει, κυρίως κοντά στη περιοχή, εχθές έπρεπε να προωθήσει τη μπάλα και να ανέβει κοντά στο κέντρο. Σε συνδυασμό με τον ανέτοιμο Αβραάμ, που τη χθεσινή φάση, στα καλά του τη καθάριζε, ήταν καταφανέστατο το αμυντικό ζήτημα.
Από τη πλευρά των θριαμβευτών, μπορούμε να πούμε με μια δόση υπερβολής ότι ο Παναθηναϊκός φόρεσε τα παπούτσια του Ολυμπιακού, αναφορικά με τη Μάντσεστερ. Και εξηγούμαι. Κατ’ αρχάς, έδωσε τη μπάλα στον γηπεδούχο (πρώτη φορά φέτος που δεν διεκδικεί τη κατοχή σε παιχνίδι), πίεσε ψηλά για λάθη στο κέντρο και στην άμυνα, και επένδυσε στις αντεπιθέσεις. Για παράδειγμα ο Ατζαγκούν έγινε Ολαϊτάν, όπου πίεζε τη πρώτη πάσα των στόπερ στα αμυντικά χαφ, και το κέντρο είχε περισσότερες πράσινες από κόκκινες φανέλες. Εκεί εντοπίζονται και οι λίγες τελικές που έκαναν οι γηπεδούχοι.
Ο Αναστασίου ήθελε το κέντρο και είχε δουλέψει τις αντεπιθέσεις σε συνδυασμό με την, εκπληκτική χθες, άμυνα. Οι οδηγίες για απευθείας αντεπιθέσεις φάνηκαν από τις δύο μπαλιές Ζέκα και Λαγού στον Μπεργκ. Με το που έκλεψαν τη μπάλα έκαναν γέμισμα στον, πάντα έτοιμο, Μπεργκ που έκανε σε όλο το 90λεπτο εξαιρετικές κινήσεις. Η απουσία δημιουργού στο κέντρο του Ολυμπιακού και η ανάγκη καλής και σίγουρης κυκλοφορίας στην άμυνά του ανάγκαζαν το Χολέμπας και το Σαλίνο να μη προωθούνται πολύ (συμπεριλαμβανομένης και της κούρασης). Αυτό έκανε πιο εύκολη την αντιμετώπιση των Κάμπελ, Πέρεζ που εγκλωβίστηκαν στις άμεσες βοήθειες των κεντρώων του Τριφυλλιού.
Πολυτιμότερος παίχτης του αγώνα, αναμφίβολα, ο Μπεργκ που ήταν μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, με συνεχείς κινήσεις προς τη μεριά που παιζόταν η μπάλα. Ο Αναστασίου παίρνει το Όσκαρ του πιο διαβασμένου προπονητή που πήγε στο «Καραϊσκάκης», καθώς εγκλώβισε τα ατού του Ολυμπιακού, εμφάνισε τις αδυναμίες του αφήνοντάς τους τη κατοχή, πετυχαίνοντας με τους πιτσιρικάδες του μία ιστορική νίκη.
Υ.Γ.1: Περαστικά στον Ολαϊτάν, που μας πάγωσε όλους και γρήγορα να επανέλθει.
Υ.Γ.2: Ο Ατζαγκούν αν βελτιώσει την επαφή του με τη μπάλα μπορεί να μεγαλουργήσει. Πολλές φορές χρειάζεται τρεις επαφές για να κοντρολάρει.
Υ.Γ.3: Ο Ολυμπιακός δε πρέπει να αγχώνεται για αυτή την εμφάνιση καθώς στο Ολντ Τράφορντ πάλι αμυντικά θα προσανατολιστεί.
Υ.Γ.4: Παρατηρήστε τον Ν’ντιγκά στο πρώτο γκολ του ΠΑΟ. Είναι κοντά στο Πράνιτς αλλά δεν τρέχει να τον προλάβει. Απαράδεκτος για αυτό το επίπεδο…
Υ.Γ.5: Οι ανεγκέφαλοι πάντα υπάρχουν, τρόπος υπάρχει να πιαστούν, αλλά κάποιοι δε θέλουν.
Συνεχίζοντας στο στρατόπεδο των γηπεδούχων, πρέπει να αναφερθεί η επιλογή Μίτσελ για ίδια εντεκάδα. Σε ένα ματς που έπρεπε να πάρει η ομάδα του τη κατοχή, κατέβασε ίδιους παίκτες και σύστημα, όπως με Μάντσεστερ που περίμενε να κλέψει μπάλες. Εξ αρχής, καθώς φαίνεται, λάθος σκέψη, αν συνυπολογίσουμε και τη κούραση των παιχτών. Τεκμηριώνοντας τη παραπάνω άποψη, να αναφερθεί ο ρόλος των Ολαϊτάν και Ν’ντιγκά στα δύο αυτά παιχνίδια. Τη Τρίτη έπρεπε ο πρώτος να μαρκάρει ασφυκτικά τα αντίπαλα στόπερ και ο δεύτερος να μην αφήσει δεύτερες επαφές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι των αντιπάλων. Και οι δυο τους ήταν εξαιρετικοί τότε, αλλά άφαντοι χθες, αφού ο ένας έπρεπε να βοηθήσει στη κυκλοφορία και ο άλλος στο σπάσιμο του παιχνιδιού.
Μανιάτης και Ν’ντιγκά μόνοι τους στο κέντρο, δεν μπορούν να κρατήσουν με ευκολία τη κατοχή και ο Τσόρι ήταν καλά κλεισμένος από τους μέσους του ΠΑΟ, άρα η δημιουργία πήγαινε στα πλάγια. Κάμπελ και Πέρεζ δεν ήταν σε καλή βραδιά (ευθύνονται και οι βοήθειες που έστελνε πάνω τους ο ΠΑΟ) και έτσι ο Ολυμπιακός περιορίστηκε σε δύο μακρινά σουτ στο 1ο ημίχρονο. Στο 2ο ο Μίτσελ έβαλε μέσα Φουστέρ για να ενισχύσει την ανάπτυξη στη θέση του Σαλίνο και έστειλε δεξιό μπακ το Μανιάτη. Αν κρατούσε, το 0-1 για λίγο ακόμα ίσως θα ήταν καθοριστική κίνηση. Μετά το 0-2 ήταν πιο δύσκολη η ανατροπή.
Επίσης, ένα πρόβλημα που υφίσταται ο Ολυμπιακός είναι η αδυναμία του Μανωλά να βγει με σιγουριά πολύ έξω από τη περιοχή. Ενώ με τη Μάντσεστερ ήταν απροσπέλαστος γιατί ο ρόλος του ήταν να μαρκάρει, κυρίως κοντά στη περιοχή, εχθές έπρεπε να προωθήσει τη μπάλα και να ανέβει κοντά στο κέντρο. Σε συνδυασμό με τον ανέτοιμο Αβραάμ, που τη χθεσινή φάση, στα καλά του τη καθάριζε, ήταν καταφανέστατο το αμυντικό ζήτημα.
Από τη πλευρά των θριαμβευτών, μπορούμε να πούμε με μια δόση υπερβολής ότι ο Παναθηναϊκός φόρεσε τα παπούτσια του Ολυμπιακού, αναφορικά με τη Μάντσεστερ. Και εξηγούμαι. Κατ’ αρχάς, έδωσε τη μπάλα στον γηπεδούχο (πρώτη φορά φέτος που δεν διεκδικεί τη κατοχή σε παιχνίδι), πίεσε ψηλά για λάθη στο κέντρο και στην άμυνα, και επένδυσε στις αντεπιθέσεις. Για παράδειγμα ο Ατζαγκούν έγινε Ολαϊτάν, όπου πίεζε τη πρώτη πάσα των στόπερ στα αμυντικά χαφ, και το κέντρο είχε περισσότερες πράσινες από κόκκινες φανέλες. Εκεί εντοπίζονται και οι λίγες τελικές που έκαναν οι γηπεδούχοι.
Ο Αναστασίου ήθελε το κέντρο και είχε δουλέψει τις αντεπιθέσεις σε συνδυασμό με την, εκπληκτική χθες, άμυνα. Οι οδηγίες για απευθείας αντεπιθέσεις φάνηκαν από τις δύο μπαλιές Ζέκα και Λαγού στον Μπεργκ. Με το που έκλεψαν τη μπάλα έκαναν γέμισμα στον, πάντα έτοιμο, Μπεργκ που έκανε σε όλο το 90λεπτο εξαιρετικές κινήσεις. Η απουσία δημιουργού στο κέντρο του Ολυμπιακού και η ανάγκη καλής και σίγουρης κυκλοφορίας στην άμυνά του ανάγκαζαν το Χολέμπας και το Σαλίνο να μη προωθούνται πολύ (συμπεριλαμβανομένης και της κούρασης). Αυτό έκανε πιο εύκολη την αντιμετώπιση των Κάμπελ, Πέρεζ που εγκλωβίστηκαν στις άμεσες βοήθειες των κεντρώων του Τριφυλλιού.
Πολυτιμότερος παίχτης του αγώνα, αναμφίβολα, ο Μπεργκ που ήταν μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, με συνεχείς κινήσεις προς τη μεριά που παιζόταν η μπάλα. Ο Αναστασίου παίρνει το Όσκαρ του πιο διαβασμένου προπονητή που πήγε στο «Καραϊσκάκης», καθώς εγκλώβισε τα ατού του Ολυμπιακού, εμφάνισε τις αδυναμίες του αφήνοντάς τους τη κατοχή, πετυχαίνοντας με τους πιτσιρικάδες του μία ιστορική νίκη.
Υ.Γ.1: Περαστικά στον Ολαϊτάν, που μας πάγωσε όλους και γρήγορα να επανέλθει.
Υ.Γ.2: Ο Ατζαγκούν αν βελτιώσει την επαφή του με τη μπάλα μπορεί να μεγαλουργήσει. Πολλές φορές χρειάζεται τρεις επαφές για να κοντρολάρει.
Υ.Γ.3: Ο Ολυμπιακός δε πρέπει να αγχώνεται για αυτή την εμφάνιση καθώς στο Ολντ Τράφορντ πάλι αμυντικά θα προσανατολιστεί.
Υ.Γ.4: Παρατηρήστε τον Ν’ντιγκά στο πρώτο γκολ του ΠΑΟ. Είναι κοντά στο Πράνιτς αλλά δεν τρέχει να τον προλάβει. Απαράδεκτος για αυτό το επίπεδο…
Υ.Γ.5: Οι ανεγκέφαλοι πάντα υπάρχουν, τρόπος υπάρχει να πιαστούν, αλλά κάποιοι δε θέλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου