Αιώνια έχθρα στην "Αιώνια πόλη"!

Πέραν από την ιστορική και πολιτισμική ταυτότητα που έχει αποδοθεί στη Ρώμη ανά τους αιώνες, η «Αιώνια Πόλη» ξεχωρίζει και από ποδοσφαιρικής πλευράς. Εκεί η αντιπαλότητα των δύο βασικών ομάδων, ξεφεύγει από τα ποδοσφαιρικά όρια και φανερώνει έχθρες και μίση ριζωμένα στους οπαδούς για δεκαετίες.

Γράφει ο Δημήτριος Σακελλάρης

Φυσικά αναφέρομαι στη Ρόμα και τη Λάτσιο καθώς και στο περίφημο μεταξύ τους αγώνα το «Derby della Capitale(Ντέρμπι της Πρωτεύουσας)». Στόχος του παρόντος αφιερώματος είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη κάλυψη όλων των πτυχών της αντιπαλότητας που δικαίως διεκδικεί τον τίτλο του μεγαλύτερου ντέρμπι της Ευρώπης.

Η αρχή των δύο ομάδων

Ξεκινώντας, καλό θα είναι να γνωρίζουμε τις συνθήκες που διαμόρφωσαν την εν λόγω αντιπαλότητα. Στο μακρινό 1900 ιδρύεται στη Ρώμη το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο, η Λάτσιο. Το όνομα καθώς και τα χρώματα της ομάδας συμβάλλουν προς την ανεπιβεβαίωτη φήμη ότι οι ιδρυτές του συλλόγου ήταν Ελληνικής καταγωγής. Η Λάτσιο άρχισε μόλις 8 μήνες μετά την ίδρυση της να παίζει τους πρώτους της αγώνες στο Ιταλικό πρωτάθλημα. Ενώ περνούσαν τα χρόνια άλλες τρεις ομάδες άρχισαν να αναδεικνύονται στην «Αιώνια πόλη» όπου τα ονόματά τους ήταν Ρομάν, Άλμπα-Οντάνς και Φορτιτουντο. Το 1927 όμως με απόφαση του Ιταλού πρωθυπουργού Μπενίτο Μουσολίνι, όλες οι ομάδες της Ρώμης έπρεπε να ενωθούν ώστε να μπορούν να κοντράρουν επί ίσοις όροις τις δυνατές ομάδες του Ιταλικού Βορρά. Φυσικά, η κίνηση αυτή είχε άκρα πολιτική σκοπιμότητα. Την ένωση κατάφερε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμήν αποφύγει η Λάτσιο λόγω της έντονης υποστήριξης ενός στρατηγού του φασιστικού καθεστώτος. Έτσι λοιπόν, η πρωτεύουσα ξαφνικά απέκτησε δύο ποδοσφαιρικούς πόλους εντός των τειχών της.

Από τα πρώτα χρόνια της κοινής συμπόρευσης των δύο ομάδων οι εν λόγω πόλοι άρχισαν να απομακρύνονται. Οι μεν υποστηρικτές της Λάτσιο προερχόμενοι κυρίως από χαμηλές κοινωνικές τάξεις οργανώθηκαν στο Βόρειο βιομηχανικό τμήμα της πόλης, το Πράτι. Αντίθετα, οι πρώτοι οπαδοί της νεοσύστατης Ρόμα προέρχονταν από τα πιο ψηλά κοινωνικά στρώματα και έτσι εγκαταστάθηκαν στα Νότια προάστια  της πόλης και κυρίως στο Τεστάσιο.

Δέκα χρόνια έπειτα(1937), εγκαινιάστηκε το στάδιο «Ολίμπικο» και οι δύο ομάδες μετά τη συγκατοίκηση στην ίδια πόλη, πλέον θα συγκατοικούσαν και στο ίδιο γήπεδο. Το πραγματικό τεστ της συμπόρευσης στο νέο στάδιο της Ρώμης θα αργούσε να φέρει αποτελέσματα καθώς η Ευρώπη για την επόμενη οκταετία βυθίστηκε στη σκιά του πολέμου. Αμέσως μετά όμως φάνηκαν οι προθέσεις αποφυγής των δύο πλευρών και έτσι οι οργανωμένοι οπαδοί ή «Ultras» της Λάτσιο κατέλαβαν το Βόρειο τμήμα του σταδίου, ενώ εκείνοι της Ρόμα το Νότιο.

Πολιτική Αντιπαλότητα

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της αντιπαλότητας των δύο ομάδων έγκειται στις πολιτικές διαφορές των οπαδών τους. Η τάση των οπαδών της Λάτσιο προς το ρεύμα του φασισμού γινόταν με το χρόνο όλο περισσότερο εμφανής. Σε δεκάδες «Ντέρμπι  της πρωτεύουσας» οι οπαδοί της Λάτσιο δε δίσταζαν να υψώσουν λάβαρα που απεικόνισαν τη σβάστικα ή διάφορα άλλα φασιστικά σύμβολα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ντέρμπι τη σεζόν 1998-1999 όπου οι οπαδοί των «Αετών» σήκωσαν ένα πανό μήκους 50 μέτρων απευθυνόμενο σε φιλάθλους και ποδοσφαιριστές της Ρόμα που έγραφε «Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας, οι φούρνοι είναι τα σπίτια σας». Οι ακροδεξιές πολιτικές πεποιθήσεις ήταν και είναι το κύριο χαρακτηριστικό των φανατικών «Μπιανκοσελέστε» σε αντίθεση με τους περισσότερο αριστερής πεποιθήσεως «Τζιαλορόσο». Φυσικά δεν έλειπαν και τα φαινόμενα ρατσισμού με κύριους αποδέκτες τους έγχρωμους ποδοσφαιριστές της αντίπαλης ομάδος έχοντας αποκορύφωμα το πανό των «Λατσιάλι» στο μεταξύ τους ματς τη σεζόν 2000-2001 όπου έγραφε «Ομάδα Νέγρων που ακολουθούν Εβραίους» προκαλώντας τους οπαδούς της Ρόμα να απαντήσουν με πανό που έγραφε «Ομάδα προβάτων που ακολουθούν βοσκούς». Ως επιστέγασμα μάλιστα των ανωτέρω, αναφέρω την επίσημη στήριξη των «Γαλάζιων της Ρώμης» προς τον Σέρβο ακροδεξιό και καταδικασμένου για εγκλήματα πολέμου Αρκάν.

Φεύγοντας από το πολιτικό κομμάτι της κόντρας, οδηγούμαστε στα περιστατικά που έχουν συμβεί ανάμεσα στις δύο ομάδες κατά τη διάρκεια των μεταξύ τους αγώνων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί το παιχνίδι των δύο ομάδων τη σεζόν 1979-1980 όταν ένας οπαδός της Ρόμα εκσφενδόνισε μία φωτοβολίδα από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη βρίσκοντας στο κεφάλι έναν οπαδό της Λάτσιο που βρήκε τραγικό θάνατο. Ο συγκεκριμένος οπαδός που το όνομά του είναι γνωστό, έγινε αμέσως σημαία στα μάτια των οπαδών της Λάτσιο όπου από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ζητούσαν εκδίκηση. Πιο πρόσφατα το 2004, οι οπαδοί της Ρόμα «κατάφεραν» να αναβάλλουν το ματς διαδίδοντας ψεύτικες φήμες για θάνατο ενός οπαδού τους από την αστυνομία. Όταν η φήμη διαδόθηκε η κατάσταση ξέφυγε και το στάδιο καθώς και οι γύρω δρόμοι εξελίχθηκαν σε πεδίο μάχης ανάμεσα σε εξαγριωμένους οπαδούς των δύο το ομάδων και της αστυνομίας.

Εντός των τεσσάρων γραμμών…

Αφήνοντας τα εξω-αγωνιστικά ας περάσουμε στα πιο ποδοσφαιρικά θέματα της κόντρας. Συνοπτικά λοιπόν:

-          Συνολικά παιχνίδια170

-          Νίκες Ρόμα 63

-          Νίκες Λάτσιο 47

-          Ισόπαλα παιχνίδια 60

-          Πρώτη αναμέτρηση 1929, Νίκη Ρόμα 0-1(Φολκ 73’)

Το παιχνίδι που κατά τη γνώμη μου έμεινε στην ιστορία ήταν εκείνο της 29^ης Νοεμβρίου 1998 όπου οι ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 3-3. Σ’ εκείνον τον εντυπωσιακό αγώνα οι τελικές προσπάθειες των δύο ομάδων ξεπέρασαν τις 30, ενώ η αυστηρή διαιτησία σε συνδυασμό με το καυτό κλίμα στις εξέδρες, μας προσέφεραν ένα από τα πιο όμορφα ντέρμπι στην ιστορία του Ιταλικού -και όχι μόνο- ποδοσφαίρου.

Βεβαίως το Ιταλικό κοινό έχει την ευκαιρία να απολαμβάνει κι άλλες τοπικές αντιπαλότητες. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις κόντρες Γιουβέντους – Τορίνο ή αλλιώς «Derby della Mole», της Μίλαν με την Ιντερ – «Derby della Madonnina» και των νήσων Σαρδηνίας – Σικελίας ή Παλέρμο – Κάλιαρι ή «Derby delle Isole».