Η Πόρτο λοιπόν πριν τις 17 Απριλίου 1982 (ημερομηνία κατά την οποία την ανέλαβε ο Ντα Κόστα) αποτελούσε τρίτη δύναμη πίσω από τις 2 ομάδες της πρωτεύουσας Μπενφίκα και Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Είχε στην τροπαιοθήκη της μόλις 7 πρωταθλήματα (έναντι 24 των «αετών» και 15 των «λιονταριών») και 4 κύπελλα Πορτογαλίας (έναντι 17 των «κόκκινων» και 10 των «πράσινων της Λισαβόνας»).
Από την ημέρα που ανέλαβε την ομάδα ο Ντα
Κόστα (εδώ και 31 χρόνια),οι δράκοι μετρούν:
- 19 Πρωταθλήματα Πορτογαλίας
- 12 Κύπελλα Πορτογαλίας
- 18 Σούπερ Κάπ Πορτογαλίας
- 2 Champions League
- 2 Uefa Cup /Europa League
- 2 Intercontinental Cup
- 1 European Super Cup (3 φορές φιναλίστ)
- 1 European Cup Winners Cup finalist
Η μεγαλύτερη επιτυχία των «κυανόλευκων» κρύβεται πίσω από το γεγονός,
πως αυτά τα επιτεύγματα στηρίζονται στην σκληρή δουλεία που γίνεται στο Όπορτο,
στο τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας, στην ανάπτυξη των ποδοσφαιρικών ακαδημιών,
καθώς και στην ορθή μεταγραφική
πολιτική της ομάδας και όχι στις ακριβές μεταγραφικές κινήσεις. Πιο αναλυτικά:
Σκάουτινγκ
Οι σκάουτερ της ομάδας δραστηριοποιούνται κυρίως στην Πορτογαλία, την
Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Σκοπός τους είναι να ανιχνεύσουν ταλέντα προτού
ακόμη γίνουν γνωστοί στο ευρύ κοινό, ώστε να είναι πιο προσιτή η τιμή τους και
να μην κινδυνεύουν να χάσουν τον παίχτη από κάποια ισχυρότερη ομάδα.
Οι προτάσεις τους αξιολογούνται κάθε μήνα από το συμβούλιο της ομάδας
και όταν κριθεί πως υπάρχει πράγματι κάτι αξιόλογο, αναλαμβάνει «ειδικός»
άνθρωπος της ομάδας να τον παρακολουθήσει και να αποφασίσει αν πρέπει να
προχωρήσει στην απόκτηση του.
Αν κρίνουμε από τις πωλήσεις των «Δράκων» και την μετέπειτα αγωνιστική πορεία
των παιχτών, οι ανιχνευτές ταλέντων κάνουν καλά το καθήκον τους.
Αξίζει να σημειωθεί το πλεονέκτημα της Πορτογαλίας έναντι των άλλων
χωρών: επειδή η Βραζιλία ήταν αποικία τους (μιλάνε την ίδια γλώσσα), δεν
καταλαμβάνουν χώρο ξένου στην ομάδα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει
όριο και να μην χρειάζεται διαβατήριο ο παίχτης όπως στα υπόλοιπα πρωταθλήματα.
Το άλλο πλεονέκτημα έγκειται στο κλίμα της Πορτογαλίας που θυμίζει…. Ρίο.
Πωλήσεις
παιχτών
Σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα του κόσμου οι μαζικές πωλήσεις των αστέρων της
ομάδας θα δημιουργούσαν τριβές με τη διοίκηση. Στην Πόρτο αντίθετα υπάρχουν
εκατομμύρια... ευρώ λόγοι που δεν συμβαίνει αυτό. Η ομάδα και οι οπαδοί έχουν
αποδεχθεί πλέον, πως όταν εμφανιστούν τα… «αρπακτικά» είναι αδύνατον μην
πουλήσει. Όχι τζάμπα φυσικά, αλλά με το αζημίωτο. Άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά
πως για κάθε Ζαρντέλ που θα αποχωρήσει θα έρθει κάποιος Ντέκο και για κάθε
Λίσαντρο Λόπεζ θα υπάρξει ένας Φαλκάο,
κλπ.
Ορισμένες από τις καλύτερες πωλήσεις παιχτών
τα τελευταία χρόνια είναι:
- Xούλκ 55 εκ. (Ζενίτ)
- Φαλκάο 47 εκ. (Ατ.Μαδρίτης)
- Άντερσον 31,5 εκ. (Μάντσεστερ Γ.)
- Πέπε 30 εκ. (Ρεάλ Μ.)
- Καρβάλιο 30 εκ. (Τσέλσι)
- Κουαρέσμα 24,6 εκ. (Ίντερ)
- Λισαντρο Λόπεζ 24 εκ. (Λυών)
- Μπρούνο Άλβες 22 εκ. (Ζενίτ)
- Μποσίνγουα 20 εκ. (Τσέλσι)
- Π. Φερέιρα 20 εκ. (Τσέλσι)
Συμπέρασμα: Οι δράκοι αποτελούν ομάδα πρότυπο και
παράδειγμα σωστής διαχείρισης. Χωρίς να έχουν ικανοποιητικά έσοδα από χορηγούς
,τηλεοπτικά, την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας (για τις κατακτήσεις τίτλων)
κλπ, καταφέρνουν μέσω των πωλήσεων
παιχτών και του εξαιρετικού τμήματος σκάουτινγκ, όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά
και να διατηρηθούν στον αφρό του Πορτογαλικού και –ενίοτε- ευρωπαϊκού
ποδοσφαίρου, χωρίς να ξοδεύουν αλόγιστα και δουλεύοντας μεθοδικά. Αποτελεί
χαρακτηριστικό της ομάδας που έχει εμποτιστεί στο DNA της να ονομάζεται ‘αγοράζω φθηνά και πουλάω ακριβά’. Στα συν της ομάδας
και φυσικό επακόλουθο της δουλειάς που γίνεται προστίθεται ότι σπανίως
ποδοσφαιριστής πωλείται με λιγότερα χρήματα από όσα έχουν δοθεί για να
αγοραστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου