Με συνταγή από…το παρελθόν!

H Εθνική ομάδα μπάσκετ, η «επίσημη» αγαπημένη των Ελλήνων φιλάθλων έχει μπει για τα καλά στις καρδιές μας από το έπος του Ευρωμπάσκετ του 1987 στην Αθήνα όπου και επικράτησε στην παράταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης σε έναν αγώνα που αναμφίβολα έσπασε καρδιές!

Γράφει ο Λεωνίδας Ντιούκας
 

Η ομάδα του προπονητή Κώστα Πολίτη αποτελούνταν από 12 παίκτες, 11 εκ των οποίων  ήταν κάτω των 29 ετών με μοναδική εξαίρεση τον καλύτερο  Έλληνα καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών, Νίκο Γκάλη(30 ετών). Μία ομάδα με νιάτα, πάθος για διάκριση και σεβασμό στο εθνόσημο, αποτελούμενη 100% από παίκτες που έπαιζαν σε ελληνικές ομάδες, ως επί τω πλείστων τον Άρη, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Πανιώνιο.

Η επιτυχία αυτή έμελλε να αλλάξει για πάντα τον ελληνικό αθλητισμό στην ολότητα του. Και φυσικά κυρίως τον χώρο του μπάσκετ όπου από εκείνη την στιγμή και μετά μετράμε την μία διάκριση μετά την άλλη!

Αναλυτικά...

• Mundobasket: 5 συμμετοχές
  
        Παρουσία σε Final Four : 1994,1998,2006( 2^η θεση)
• Eurobasket: 21 συμμετοχές
  
        Παρουσία σε  Final Four : 1949,1987(Πρωταθλήτρια),1989(2^ηθέση),1993,1995,1997,2005(Πρωταθλήτρια),2007,2009(3^η θέση).

Η ομάδα του «δράκου» το 2005 με μέσο όρο ηλικίας 24,9 έτη και κανένα παίκτη πάνω από 30(!) χρονών εντυπωσίασε την «μπασκετική» Ευρώπη με  το πείσμα και το μέταλλο του νικητή που είχε στις τάξεις της αρνούμενη να παραιτηθεί όποιες και να ήταν οι συνθήκες του αγώνα και ανεξαρτήτως αντιπάλου. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η μισή ομάδα προέρχονταν από τον Παναθηναϊκό . Διόλου περίεργο καθώς o Παναθηναϊκός στηριζόμενος σε κορμό Ελλήνων παικτών  που έπαιζαν μαζί για χρόνια κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης 4 φορές από το 2002 μέχρι σήμερα! Όντας λοιπόν η κύρια τροφοδότρια της Εθνικής, την οδήγησε και εκείνη στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Την σκυτάλη του πρωταθλητή πήρε το 2012 ο Ολυμπιακός με τα «μωρά» του Ντούντα Ίβκοβιτς να πετυχαίνουν έναν ανεπανάληπτο άθλο, σπάζοντας  κάθε προγνωστικό και η χρονιά έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο : Πρωταθλητής Ελλάδος και Ευρώπης ύστερα από 15 ολόκληρα χρόνια! Σπανούλης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Περπέρογλου, Μαυροειδής και Πρίντεζης είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται στην 12αδα που θα επιλέξει ο Αντρέα Τρινκιέρι για το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας το Σεπτέμβριο. Θέση στην 12αδα διεκδικούν μεταξύ άλλων : Σχορτσιανίτης, Μπράμος, Φώτσης, Μπουρούσης, Καλάθης (Νικ), Καϊμακόγλου, Βουγιούκας, Βασιλειάδης, Κουφός, Ζήσης. Μια μίξη παλιών και νέων, με τρομερά εργαλεία σε κάθε θέση και «μπασκετική» παιδεία από κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμο όπως το ισπανικό, το ιταλικό, το ρώσικο, το ελληνικό αλλά ακόμα και από το ΝΒΑ, με τον Κώστα Κουφό να εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του με τους Denver Nuggets.

Δεν θα τολμήσω να κάνω κάποια πρόβλεψη για την θέση μας στο Ευρωμπάσκετ καθώς απέχουμε σχεδόν 10 μήνες από την έναρξη του και πολλά μπορούν να συμβούν, είτε καλά είτε άσχημα. Αυτό που θα τολμήσω όμως να πω είναι ότι κατά την ταπεινή μου άποψη διαθέτουμε παίκτες υψηλής κλάσης, κορυφαίους στο μπασκετικό στερέωμα της Ευρώπης οι οποίοι με σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο μπορούν να αγγίξουν ακόμη και την κορυφή!

Η πρόσληψη του Ιταλού τεχνικού «ξένισε» πολλούς και ίσως από μία άποψη δικαιολογημένα. Από τον Ομπράντοβιτς, τον Μεσίνα και τον Σφαιρόπουλο η ομοσπονδία καταλήγει στον Αντρέα Τρινκιέρι, προπονητή της Καντού; Για να είμαι ειλικρινής ούτε και εγώ ήμουν στους υποστηρικτές αυτής της απόφασης αλλά ας το δούμε θετικά! Δύο χρόνια τώρα δουλεύει με μικρούς και όχι ιδιαίτερα γνωστούς παίκτες στο ευρύ κοινό, με μικρό προϋπολογισμό και έχει καταφέρει να την βγάλει από την χρόνια αφάνεια με αξιοπρεπείς εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα και στο ιταλικό πρωτάθλημα. Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε την Εθνική μας πάλι στα παρκέ με συγκεκριμένη φιλοσοφία στο τρόπο παιχνιδιού της, πράγμα που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ομάδες και τις κάνει να πρωταγωνιστούν.

Υ.Γ.: Μπάσκετ στις Αλλαξομπαλιές! Με αυτό κυρίως το θέμα θα ασχολούμαι και ελπίζω να καταφέρω να κεντρίσω το ενδιαφέρον σας! Δεν θα λείπουν φυσικά και άλλα θέματα που αφορούν τον αθλητισμό και είναι άξια αναφοράς. Με αντικειμενική όσο μπορώ ματιά και μακριά από οπαδισμούς και χαρακτηρισμούς εξέδρας θα παραθέτω τη γνώμη μου.

Ευχαριστώ!