Παραμύθι δίχως αρχή και τέλος!

Κάθε χρόνο στις μεταγραφικές περιόδους καλοκαιριού και χειμώνα, οι ειδήσεις "πάνε και έρχονται" για παίκτες που θα ενταχθούν σε νέες ομάδες, που θα προταθούν σε ομάδες, ονόματα που ακούγονται και μετά σωπαίνουν στον απόηχο της τελικής μεταγραφής ή παραμονής στην ομάδα τους.

Γράφει ο Βαγγέλης Λουπέτης

Κάπως οι εφημερίδες λοιπόν πρέπει να βγάζουν τα έξοδά τους και οι αθλητικοί δημοσιογράφοι να έχουν θέματα για ρεπορτάζ και αρθρογραφία. Δεν κατηγορώ όμως κανέναν , γιατί η αθλητική  επικαιρότητα , είναι αυτή που δίνει στις Αλλαξομπαλιές έμπνευση για κριτική.

Συγχωρέστε με για την φλυαρία μου και ας επικεντρωθούμε στο θέμα το οποίο θέλω να σχολιάσω. Τζιμπρίλ Σισέ... Και μόνο στο άκουσμα της επιστροφής του με έπιασε ένα ντελίριο, μια τρεμούλα πως σ’ αυτό το πρωτάθλημα που ονομάζεται Σούπερ Λιγκ, σ’ αυτή την ομάδα που λέγεται Παναθηναϊκός και πάει από το κακό στο χειρότερο, θα αγωνιστεί ξανά ένα από τα μεγαλύτερα σέντερ φορ που έχουν περάσει από την Ελλάδα και το Τριφύλλι. Αυτό που όμως με συγκρατούσε να μην εκφράσω την ελπίδα μου για την επιστροφή του είναι η ασέλγεια σε βάρος του ΠΑΟ, από όλες τις μεριές και  το ποδόσφαιρο του 21^ου αιώνα. Ένα ποδόσφαιρο πιο θεαματικό, οργανωμένο, με αρκετές διευκολύνσεις για παίκτες και προπονητές αλλά παράλληλα εξαρτημένο από το χρήμα και τις διαφημίσεις. Οι περιπτώσεις προπονητών και παιχτών που επιλέγουν μια ομάδα με πρώτο κριτήριο τα χρήματα που θα εισπράξουν πάνε και έρχονται. Ευτυχώς υπάρχουν κι εκείνοι   που δεν σκέφτονται το χρώμα ευρώ και δολαρίων αλλά και τις προκλήσεις κάθε πρότασης που έχουν στα χέρια τους. 

Αναρωτιέμαι λοιπόν κύριε Σισσέ, έχοντας δηλώσει πως σας ενδιαφέρει μόνο το ποδόσφαιρο των προκλήσεων και οι νέες εμπειρίες, πόσο μετρήσατε την πρόκληση να γυρίσετε σε μια ομάδα που σας θεοποίησε για τα κατορθώματά σας και τα υπέροχα σας γκολ, που σας έκανε αρχηγό της για το πάθος σας και την αγάπη σας προς τους οπαδούς και τον ίδιο σύλλογο, να γυρίσετε λοιπόν ως ο σωτήρας της στην δυσκολότερη στιγμή του συλλόγου και να δώσετε ελπίδα στον κόσμο του για κάτι καλύτερο. Δεν σκεφτήκατε την εμπειρία να σηκώνετε στην πλάτη σας την ομάδα που σας έδωσε την ευκαιρία να γευτείτε τη συμμετοχή με το εθνόσημο των "πετεινών" στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και να την οδηγήσετε στην πιθανότητα για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Ακόμα, δεν είναι απίστευτη εμπειρία να ακούς μελωδικά το όνομά σου στις κερκίδες του ΟΑΚΑ και λογικά της ένδοξης Λεωφόρου, ενώ πριν ένα μήνα να λογομαχείς με τους οπαδούς της ΚΠΡ στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης; Ίσως όμως ο Τζιμπρίλ να θεώρησε πως η γνωριμία του με το πρωτάθλημα του Κατάρ και η σιγουριά για πολλά γκολ στην Μέση Ανατολή , στα 31 προς 32 του χρόνια,  να είναι καλύτερη εμπειρία από αυτή του δύσμοιρου Παναθηναϊκού. Και επίσης η επαφή του με τον μαύρο χρυσό ακόμη καλύτερη.

Γίνομαι αχάριστος λέγοντας όλα αυτά και θα έπρεπε να λέω και ευχαριστώ που σε είδα ζωντανά στο ΟΑΚΑ να ανατρέπεις το ματς με την Ρόμα και να σκορπίζεις χαμόγελα σε 50000 οπαδούς εκείνη την ημέρα. Αλλά σας παρακαλώ δεν χρειάζεται άλλη κοροϊδία. Εάν όντως ήθελε ο Σισέ να ξαναγυρίσει στο Τριφύλλι και είχε συμφωνήσει σε όλα με τη διοίκηση, όσο η ΚΠΡ είχε το δικαίωμα να τον παραχωρήσει και να επωφεληθεί οικονομικά από την αποχώρηση του, άλλο τόσο δικαίωμα είχε ο Τζιμπρίλ να αρνηθεί το νέο του συμβόλαιο από το Κατάρ  και να παραμείνει στην Αγγλία πιέζοντας την διοίκηση της ΚΠΡ να του βγάλει το εισιτήριο για το Ελ. Βενιζέλος.

 Η τιμιότητα απαιτεί την πρόταση « παιδιά θα δω τι προτάσεις έχω στα χέρια μου και θα σας πω» και όχι ένα απλό συγνώμη.