Ελλάς, το μεγαλείο σου!

   Ξεκινώντας να γράψω μετά από αυτό το θρίαμβο της ελληνικής ομάδας δεν μπορούσα να χωρέσω στο τίτλο τις εμπνεύσεις που είχα, φέρνοντας στο μυαλό μου τους πανηγυρισμούς των διεθνών. Αν μη τι άλλο, αυτή  -η χθεσινή- ομάδα εμπνέει κάθε έλληνα φίλαθλο και τον παρακινεί σε ακατάπαυστη ονειροπόληση. Ας δούμε, λοιπόν, από δύο οπτικές την πρόκριση στους 8.

   Ξεκινώντας από την προσπάθεια των παιχτών και του τεχνικού επιτελείου πρέπει να δώσουμε τα εύσημα σε όλους για τη κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο. Ωσάν ήρωες πάλεψαν και κατάφεραν να βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα, κερδίζοντας μάχες οποιαδήποτε στιγμή του 90λέπτου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αυτοθυσίας που έδειξαν, είναι τα μαζεμένα τάκλιν που γινόντουσαν πριν καν ο εκάστοτε Ρώσος επιτιθέμενος σκεφτεί να σουτάρει. Επίσης το πάθος που παρουσίασε ο συγκλονιστικός Σαμαράς ήταν το σημάδι αλλαγής στην πρόθεση και τη ψυχολογία καθενός εκ των ελλήνων παιχτών. Ένα ακόμα στοιχείο είναι και τα χιλιόμετρα που κατάπιαν συμμετέχοντας στην άψογη αμυντική λειτουργία αλλά και στις μελετημένες επιθέσεις που κατάφεραν στην αντίπαλη περιοχή.

   Η εθνική τακτικά μεταμορφώθηκε. Ο Σάντος κατέβασε με το σύνηθες σύστημα την ομάδα, δηλαδή με 4-2-1-3, αλλά με τα πρόσωπα των προκριματικών. Ο Σηφάκης έμοιαζε ανίκητος στα μάτια των Ρώσων κάνοντας μεγαλειώδες επεμβάσεις σε καίρια σημεία, ισχυροποιώντας την άποψη αυτών που έλεγαν ότι εκείνος έπρεπε να είναι βασικός απ’ το παιχνίδι με τους Πολωνούς. Καινούριο πρόσωπο και στα αριστερά της άμυνας με τον Τζαβέλλα να είναι θετικός, έχοντας το δοκάρι και δεχόμενος βοήθειες από το αριστερό χαφ, κάτι που έλλειπε από τα δύο προηγούμενα ματς.

   Από τους γνώριμους, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ήταν η σταθερή αξία της εθνικής μας και ο Σαμαράς ο αναγεννημένος. Ο μικρός της Σάλκε αποδεικνύει ότι αξίζει τα εκατομμύρια που ετοιμάζουν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης να ρίξουν στα πόδια του. Δεν έχασε μονομαχία ψηλά αλλά ούτε χαμηλά, με τη συνεισφορά του Παπασταθόπουλου, που επανήλθε δυναμικά και προσαρμόστηκε εύκολα στην αλλαγή του Κερζακόφ με τον Παβλιουτσένκο και ύστερα στην είσοδο του γίγαντα Πογκρέμπνιακ. Ο Σαμαράς έκανε ακριβώς αυτό που προστάζει ο ρόλος του και η τεχνική του. Ουσιώδες κράτημα μπάλας, με σωστές επιλογές στις προσπάθειές του και πρωτοφανείς αμυντικές βοήθειες κατά τη διάρκεια των 90 λεπτών. Ο χθεσινός Σαμαράς είναι αριστερό χαφ ευρωπαϊκού επιπέδου.

   Ως προς το πλάνο της νίκης, ο Σάντος είδε την εξόφθαλμη αδυναμία που υπήρχε στα δύο πρώτα ημίχρονα να κρατήσουμε ανέπαφη την εστία. Έδωσε βάση στη διατήρηση του μηδέν και στο τελευταίο 20λεπτο, ώστε να μπορέσει να κλέψει τη νίκη. Μέσα στο γήπεδο οι εξελίξεις ήταν υπέρ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος πετυχαίνοντας τέρμα στο πιο δύσκολο σημείο για τη Ρωσία. Το λάθος στην αριστερή πλευρά τους, ευνόησε τον Καραγκούνη που με εξαιρετικό σουτ νίκησε τον Μαλαφέεφ. Εκεί άρχισε να κερδίζεται η πρόκριση με τους Ρώσους να μην βρίσκουν αντίδοτο στη σκληρή άμυνά μας. Η εθνική έπαιξε ορθολογικό ποδόσφαιρο. Έπαιξε καλό σύγχρονο αμυντικό ποδόσφαιρο έχοντας μοντέλο την πρωταθλήτρια Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο, Τσέλσι.

   Εν τέλει ο Πορτογάλος και τα πρωτοπαλίκαρά του κατάφεραν να πάρουν το μόνο αποτέλεσμα που έδινε ζωή στη πορεία μας στο 14^ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Έδωσαν χαρά στους Έλληνες φιλάθλους και υπερηφάνεια. Υπενθύμισαν ότι η χώρα μας ξεχωρίζει για το μεγαλείο της, που εμπεριέχει όλα τα εθνικά καλά, που θέλει ο καθένας μας να προσδώσει στην ετυμηγορία αυτής της λέξης. Για τη συνέχεια, έχω υποστηρίξει ότι το στυλ παιχνιδιού που μας χαρακτηρίζει ενδείκνυται για knock-out ματς. Αναλυτικότερα θα τα πούμε σε λίγες μέρες.

Υ.Γ.: Ο Καραγκούνης παρά το γκολ που σημείωσε είναι ο πιο σκασμένος παίκτης στις τάξεις της Εθνικής. Ο διαιτητής του στέρησε τη συμμετοχή του στο τελευταίο ίσως σημαντικό παιχνίδι της καριέρας του. Στην επικείμενη φάση δεν υπάρχει πέναλτι αλλά δεν δίνεται κάρτα.