Μπορούν οι "Αλεπούδες";

Μεγάλες μέρες ζουν μετά το Σάββατο στο Leicester. Η ομάδα βρίσκεται στην κορυφή του πιο δυνατού πρωταθλήματος του κόσμου, παίζοντας μάλιστα καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Εδώ λοιπόν, θα προσπαθήσουμε χρησιμοποιώντας την ανάλυση και δύο απλά παραδείγματα από το παρελθόν, να απαντήσουμε στο αν οι «Αλεπούδες» μπορούν να κάνουν όνειρα πρωταθλητισμού.

Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης


Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτούς τους 13 αγώνες η ομάδα βγάζει εξαιρετική επιτελική και επιθετική λειτουργία αλλά προβληματίζει στα μετόπισθεν. Αυτός είναι ο κύριος φόβος. Η κορυφή με 20 γκολ παθητικό σε 13 αγώνες αποτελεί αρνητικό ρεκόρ 15ετίας στην Premier League κάτι που ο Ιταλός προπονητής πρέπει σίγουρα να διορθώσει άμεσα αν θέλει να κρατηθεί εκεί που βρίσκεται. Κύριο αμυντικό πρόβλημα είναι οι προωθήσεις των δύο μπακ, που αφήνουν ακάλυπτη την αμυντική γραμμή. Μπορεί στο ματς με τη Newcastle να μη φάνηκε, καθώς οι «Ανθρακωρύχοι» συμπεριφέρονται σαν ομάδα Championship εντούτοις, στα παιχνίδια με Manchester United και Chelsea είναι δύσκολο να μη δώσουν στον αντίπαλο το πλεονέκτημα.

Μια τέτοια αλλαγή βέβαια θα επιφέρει πρόβλημα στη δημιουργία αφού η Leicester επιτίθεται κατά κύριο λόγο με έναν τρόπο. Η δημιουργία ξεκινά από τα στόπερ και ύστερα η μπάλα ακουμπά τα κεντρικά χαφ. Την ώρα εκείνη, τα δύο πλάγια χαφ, κλείνουν προς τα μέσα και το σύστημα μετατρέπεται από 4-4-2 σε 4-2-2-2. Έτσι, η μπάλα περνάει στα δύο αμυντικά και προωθημένα πλάγια μπακ. Εκείνα από ‘κει και πέρα είτε σπάνε τη μπάλα στον άξονα που έχει φορτωθεί με 4 παίκτες είτε, βγάζουν σέντρα προς την περιοχή. Ένας κρίκος στην αλυσίδα αυτή να σπάσει και το οικοδόμημα κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Φέτος, υπήρξε όντως ματς που η ομάδα προσπάθησε να μπει συντηρητικά στο γήπεδο κόντρα στην Άρσεναλ. Το αποτέλεσμα ήταν να δεχθεί 5 γκολ, αφού η ομοιογένεια εξαφανίστηκε και οι παίκτες δεν ήξεραν καλά-καλά τους ρόλους τους. Συνεπώς, αν ο Ranieri τολμήσει κάτι ανάλογο θα πρέπει αφενός να προσέξει την ομοιογένεια και αφετέρου να σκεφτεί και να εφαρμόσει εναλλακτική στον τρόπο δημιουργίας. Αν το κάνει αυτό, τότε οι «Αλεπούδες» δε θα είναι περαστικές από την κορυφή.

Η φετινή πορεία της Leicester, δεν είναι μοναδική στα χρονικά της Premier League. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το 1977-78 όταν η Nottingham Forest του θρυλικού Bryan Clough, ήρθε από τη δεύτερη κατηγορία, πήρε πρωτάθλημα και στη συνέχεια δύο κύπελλα Πρωταθλητριών. Τότε, όπως και τώρα κανείς δεν υπολόγιζε "Foresters". Εκείνοι όμως άντεξαν και δικαίως έγιναν μύθος. Υπάρχει όμως και το παράδειγμα προς αποφυγήν. Ο λόγος για τη Millwall του 1989-90 όταν το Νοέμβρη ήταν στην κορυφή και το Μάιο στον πάτο όντας υποβιβασμένη.

Το αν οι «Αλεπούδες» του βετεράνου Ranieri καταφέρουν στο τέλος να μείνουν εκεί που είναι, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως κυρίως η σταθερότητα και δυναμικότητα του συλλόγου στο αγωνιστικό τμήμα. Αν ο Ιταλός επιμείνει στη συνταγή που τώρα αποδίδει χωρίς να ψαχτεί παραπάνω, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο αρνητικά. Αν όμως συνεχίζει να εκπλήσσει, τότε τα όνειρα μπορούν να συνεχίζονται!