Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Ήταν δεδομένο ότι η FIBA έδω και καιρό προετοίμαζε την «επίθεση» της. Λίγο τα υψηλά (οικονομικά κυρίως) κίνητρα που προσέφερε, λίγο η πίεση που θα μπορούσε να ασκήσει σε ομοσπονδίες και συλλόγους έχοντας τον τίτλο της παγκόσμιας ομοσπονδίας, αποτελούσαν ισχυρά όπλα. Η αρχή έγινε λοιπόν το καλοκαίρι όταν ανακοίνωσε την ίδρυση μιας νέας διοργάνωσης, του FIBA Europe Cup. Κάτι αντίστοιχο με το Eurocup, μόνο που το επίπεδο είναι κατώτερο. Παρ’όλα αυτά κατάφερε να προσελκύσει μεταξύ άλλων συλλόγους όπως η Βιλερμπάν, η Καντού και η Τσιμπόνα που έχουν συμμετάσχει πρόσφατα και στην Euroleague.
Η διοργάνωση αυτή έμελλε να αποτελέσει το «όχημα» για την καθιέρωση του Basketball Champions League. Σύμφωνα με την πρόταση της FIBA, η διοργάνωση αυτή θα αντικαθιστούσε την Euroleague. Ορισμένα από τα κύρια σημεία ήταν ότι :
Η διοργάνωση αυτή έμελλε να αποτελέσει το «όχημα» για την καθιέρωση του Basketball Champions League. Σύμφωνα με την πρόταση της FIBA, η διοργάνωση αυτή θα αντικαθιστούσε την Euroleague. Ορισμένα από τα κύρια σημεία ήταν ότι :
• Ο αριθμός των συμμετεχόντων θα μειωνόταν σε 16, με 8 εξ αυτών να έχουν μόνιμα συμβόλαια (ΟΣΦΠ και ΠΑΟ βρίσκονται ανάμεσα σε αυτές), άλλες 4 να προκύπτουν από τα πρωταθλήματα της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Λιθουανίας, και τις υπόλοιπες μέσω προκριματικών με ομάδες από 28 πρωταθλήματα.
• Το σύστημα διεξαγωγής θα ήταν της μορφής ένας όμιλος με διπλούς αγώνες, best of 3 νοκ-άουτ για τους 8 πρώτους και Final – 4.
• Οι 16 ομάδες που συμμετέχουν κάθε χρόνο θα μοιράζονταν 30 εκατομμύρια.
Στις αρχές του Νοέμβρη μάλιστα υπήρξε μια συνάντηση μεταξύ FIBA, εκπροσώπων ομάδων της Euroleague και Εθνικών Λιγκών, στην οποία τέθηκε επί τάπητος η πρόταση. Ωστόσο αυτή όχι μονό δεν τελεσφόρησε, αλλά και οι 11 κάτοχοι των συμβολαίων τύπου Α της Euroleague αποφάσισαν να την απορρίψουν. Ναι μεν οι περισσότεροι την είδαν με καλό ματι, όμως ύστερα και από κάποιες διαβεβαιώσεις που φέρεται να έδωσε ο Τζόρντι Μπερτομέου σχετικά με αύξηση των εσόδων, επέλεξαν να μην την κάνουν δεκτή.
Αυτό βέβαια δεν αποκλείει τελείως κάποια μελλοντική σύγκλιση απόψεων, προς το παρόν όμως φαίνεται ότι το ρήγμα έχει επέλθει ήδη. Ο Πάτρικ Μπάουμαν (γ.γ. της FIBA) δεν έλαβε θετικά το όλο γεγονός και ετοιμάζεται να σκληρύνει την στάση του, πιθανότατα φτάνοντας μέχρι και τις απειλές για αποκλεισμούς συλλόγων και Εθνικών ομάδων. Κι όλα αυτά ενώ ήδη υπάρχει στην μέση μια δυσαρέσκεια από αυτούς λόγω της απόφασης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να καθιερώσει προκριματικούς αγώνες για το Ευρωμπάσκετ και το Μουντομπάσκετ μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν από το 2017 και έπειτα.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι η υπάρχουσα δομή των ηπειρωτικών διοργανώσεων εμπεριέχει αρκετά αρνητικά. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι στο οποίο οι ομάδες παίρνουν… ψίχουλα (είναι χαρακτηριστικό ότι ο νικητής της Euroleague μέχρι πρότινος παίρνει ένα ποσό που μετά βίας ξεπερνάει τα 200.000 ευρώ), η πρόταση της FIBA φαίνεται να βοηθάει στην αύξηση των εσόδων. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και οι φωνές εκείνων που δεν θέλουν την δημιουργία κλειστών λιγκών. Κάτι το οποίο όχι μόνο δεν επρόκειτο να αντιμετωπιστεί, αλλά μάλλον θα ενισχυόταν περισσότερο. Μπορεί οι ανισότητες να είναι μεγάλες, όπως βλέπουμε και από το γεγονός ότι η Euroleague είναι ουσιαστικά μια διοργάνωση 3 ή και 4 ταχυτήτων, όμως μήπως δεν είναι λίγο άδικο το γεγονός ακόμα και οι μικρές ομάδες να μην έχουν έστω και θεωρητικά το δικαίωμα στο όνειρο;
Τελειώνοντας το άρθρο μας, αυτό που μας μένει είναι ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν πρέπει και δεν θέλει να ξαναζήσει ξανά τις ημέρες του 2000. Μπορεί τότε η διάσπαση να διήρκησε μόλις μια χρονιά, όμως μόνο κακό θα κάνει αν η σύγκρουση αυτή συνεχιστεί τώρα. Είναι ώρα τα «ισχυρά κεφάλια» να συνεργαστούν για το καλό του και να αφήσουν τις όποιες αντιδικίες και τάσεις κυριαρχίας έχουν.
• Το σύστημα διεξαγωγής θα ήταν της μορφής ένας όμιλος με διπλούς αγώνες, best of 3 νοκ-άουτ για τους 8 πρώτους και Final – 4.
• Οι 16 ομάδες που συμμετέχουν κάθε χρόνο θα μοιράζονταν 30 εκατομμύρια.
Στις αρχές του Νοέμβρη μάλιστα υπήρξε μια συνάντηση μεταξύ FIBA, εκπροσώπων ομάδων της Euroleague και Εθνικών Λιγκών, στην οποία τέθηκε επί τάπητος η πρόταση. Ωστόσο αυτή όχι μονό δεν τελεσφόρησε, αλλά και οι 11 κάτοχοι των συμβολαίων τύπου Α της Euroleague αποφάσισαν να την απορρίψουν. Ναι μεν οι περισσότεροι την είδαν με καλό ματι, όμως ύστερα και από κάποιες διαβεβαιώσεις που φέρεται να έδωσε ο Τζόρντι Μπερτομέου σχετικά με αύξηση των εσόδων, επέλεξαν να μην την κάνουν δεκτή.
Αυτό βέβαια δεν αποκλείει τελείως κάποια μελλοντική σύγκλιση απόψεων, προς το παρόν όμως φαίνεται ότι το ρήγμα έχει επέλθει ήδη. Ο Πάτρικ Μπάουμαν (γ.γ. της FIBA) δεν έλαβε θετικά το όλο γεγονός και ετοιμάζεται να σκληρύνει την στάση του, πιθανότατα φτάνοντας μέχρι και τις απειλές για αποκλεισμούς συλλόγων και Εθνικών ομάδων. Κι όλα αυτά ενώ ήδη υπάρχει στην μέση μια δυσαρέσκεια από αυτούς λόγω της απόφασης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να καθιερώσει προκριματικούς αγώνες για το Ευρωμπάσκετ και το Μουντομπάσκετ μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν από το 2017 και έπειτα.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι η υπάρχουσα δομή των ηπειρωτικών διοργανώσεων εμπεριέχει αρκετά αρνητικά. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι στο οποίο οι ομάδες παίρνουν… ψίχουλα (είναι χαρακτηριστικό ότι ο νικητής της Euroleague μέχρι πρότινος παίρνει ένα ποσό που μετά βίας ξεπερνάει τα 200.000 ευρώ), η πρόταση της FIBA φαίνεται να βοηθάει στην αύξηση των εσόδων. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και οι φωνές εκείνων που δεν θέλουν την δημιουργία κλειστών λιγκών. Κάτι το οποίο όχι μόνο δεν επρόκειτο να αντιμετωπιστεί, αλλά μάλλον θα ενισχυόταν περισσότερο. Μπορεί οι ανισότητες να είναι μεγάλες, όπως βλέπουμε και από το γεγονός ότι η Euroleague είναι ουσιαστικά μια διοργάνωση 3 ή και 4 ταχυτήτων, όμως μήπως δεν είναι λίγο άδικο το γεγονός ακόμα και οι μικρές ομάδες να μην έχουν έστω και θεωρητικά το δικαίωμα στο όνειρο;
Τελειώνοντας το άρθρο μας, αυτό που μας μένει είναι ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν πρέπει και δεν θέλει να ξαναζήσει ξανά τις ημέρες του 2000. Μπορεί τότε η διάσπαση να διήρκησε μόλις μια χρονιά, όμως μόνο κακό θα κάνει αν η σύγκρουση αυτή συνεχιστεί τώρα. Είναι ώρα τα «ισχυρά κεφάλια» να συνεργαστούν για το καλό του και να αφήσουν τις όποιες αντιδικίες και τάσεις κυριαρχίας έχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου