Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Τις προηγούμενες χρονιές είτε έμενε μακριά από τις επιτυχίες είτε περιοριζόταν σε κάποιους τίτλους εντός των συνόρων περιστασιακά. Φέτος όμως η «Βασίλισσα της Ευρώπης» έκανε το μεγάλο comeback και σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της. Ξεκινώντας από το Ισπανικό Super Cup πέρσι το φθινόπωρο, στην συνέχεια κατέκτησε και το Κύπελλο στο Final – 8 που διεξήχθη στα Κανάρια Νησιά. Παράλληλα, ήταν ιδιαίτερα συνεπής και στις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να φτάσει μέχρι την τετράδα χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα. Εκεί όπου η Φενέρ και ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσαν να σταθούν εμπόδιο στον δρόμο προς την κορυφή, μέσα στην έδρα της κιόλας. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με θρίαμβο απέναντι στην «μισητή» Μπαρτσελόνα με 3 – 0 νίκες στους τελικούς της ACB, σηματοδοτώντας το πρώτο triple crown μετά το 1975.
Από τον προηγούμενο Οκτώβρη οι Μαδριλένιοι ήταν δεδομένο ότι συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα μεγάλο φαβορί τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ευρώπη. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και την διετία 2012 – 2014, τότε όμως Ολυμπιακός και Μακάμπι είχαν άλλη γνώμη. Φέτος όμως στην Ρεάλ ήταν αποφασισμένοι να μην κάνουν τα λάθη του παρελθόντος. Έτσι όχι μόνο διατήρησαν την καλύτερη περιφερειακή τριάδα της Γηραιάς Ηπείρου στο ρόστερ τους, αλλά ενισχύθηκαν και με έναν πολύ δυναμικό σέντερ και χρήσιμους ρολίστες όπως ο Ματσιούλις και ο Νοτσιόνι. Για πρώτη φορά τα πολλά χρήματα που επένδυσαν έπιασαν τόπο. Ίσως μάλιστα είχαμε να δούμε από τον Παναθηναϊκό του 2009 μια ομάδα ανάμεσα στις 2 – 3 πιο ακριβές και πιο ποιοτικές θεωρητικά της Ευρώπης να έχει τέτοια επιτυχία. Και θέλουν να δείξουν μάλιστα του χρόνου ότι κάθε άλλο παρά ένα πυροτέχνημα ήταν η φετινή τους πορεία.
Ωστόσο όπως έχουμε δει σε όλα τα σπορ, τα φαβορί πολλές φορές μένουν στα χαρτιά και επικρατούν τα αουτσάιντερ. Κάτι το οποίο έχουμε διαπιστώσει και οι Έλληνες φίλαθλοι πιθανότατα. Έτσι για κάθε μια Ρεάλ, υπάρχει και τουλάχιστον μια Καρσίγιακα. Εκείνος ο σύλλογος της Σμύρνης που έκανε όλη την μπασκετική πιάτσα να παραμιλά τον τελευταίο μήνα.
Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και φέτος Φενερμπαχτσέ και Εφές έριξαν πολλά εκατομμύρια στο μεταγραφικό παζάρι προκειμένου – επιτέλους – να πετύχουν κάποια μεγάλη διάκριση. Η παρουσία των δύο μεγαθηρίων Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς στους πάγκους τους αποτελούσε άλλωστε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μπορεί στην Ευρώπη να έκαναν ένα πολύ μικρό βήμα μπροστά (κυρίως η Φενέρ), ωστόσο μάλλον δεν πέτυχαν αυτά που ήθελαν. Στην Τουρκία μάλιστα απέτυχαν παταγωδώς.
Εκεί όπου ήρθε μια σχετικά άγνωστη ομάδα να τους εκθέσει ανεπανόρθωτα. Η Καρσίγιακα του Ουφούκ Σαρίτσα έριξε την πρώτη «μπόμπα» όταν στα ημιτελικά απέκλεισε με 3 – 1 νίκες την ομάδα του Ζοτς, αγωνιζόμενη μάλιστα με μειονέκτημα έδρας. Κι εκεί που αρκετοί είπαν ότι ήδη είχε φτάσει στο ταβάνι της, στην σειρά των τελικών δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στην Εφές και με 4 – 1 αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Τουρκίας για 2η φορά στην ιστορία της. Χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει έναν πακτωλό χρημάτων, έφτιαξε μια ομάδα με κύριο χαρακτηριστικό την ομοιογένεια και την πειθαρχία. Ήδη η αρχική πεντάδα της (που περιελάμβανε τους γνωστούς από το πέρασμα τους από την Ελλάδα Τζον Ντίμπλερ και Κένι Γκάμπριελ) όπως φαίνεται θα εξαργυρώσει αυτή την πορεία με σημαντικές μεταγραφές. Όπως και να έχει πάντως η Καρσίγιακα μπήκε στο μάτι πολλών μπασκετόφιλων και φιλοδοξεί τα επόμενα χρόνια να καθιερωθεί στο εγχώριο και διεθνές στερέωμα.
Έτσι με λίγες μόλις ημέρες διαφορά είδαμε για άλλη μια φορά ότι τα χρήματα ναι μεν κάνουν την διαφορά, αλλά όχι στο επίπεδο που ίσως νομίζουν κάποιοι. Τα παραδείγματα των ομάδων που έφτασαν στην Γη της Επαγγελίας με αρκετά μικρότερο μπάτζετ από αυτό των ανταγωνιστών τους είναι πολλά. Όμως πλέον ίσως έχει αρχίσει να ανοίγει ελαφρώς και το χάσμα μεταξύ των «πλούσιων» και των «φτωχών». Και πρέπει να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό το φαινόμενο τα επόμενα χρόνια. Η λογική υπαγορεύει πάντως πάντα θα υπάρχουν παίκτες – λαχεία και πάντα θα υπάρχουν κι εκείνοι που θα ξοδεύουν παραπάνω απ’όσα χρειάζεται. Συνεπώς η ανατροπή και οι άθλοι των αδυνάμων θα είναι συνέχεια μέσα στο παιχνίδι.
Από τον προηγούμενο Οκτώβρη οι Μαδριλένιοι ήταν δεδομένο ότι συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα μεγάλο φαβορί τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ευρώπη. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και την διετία 2012 – 2014, τότε όμως Ολυμπιακός και Μακάμπι είχαν άλλη γνώμη. Φέτος όμως στην Ρεάλ ήταν αποφασισμένοι να μην κάνουν τα λάθη του παρελθόντος. Έτσι όχι μόνο διατήρησαν την καλύτερη περιφερειακή τριάδα της Γηραιάς Ηπείρου στο ρόστερ τους, αλλά ενισχύθηκαν και με έναν πολύ δυναμικό σέντερ και χρήσιμους ρολίστες όπως ο Ματσιούλις και ο Νοτσιόνι. Για πρώτη φορά τα πολλά χρήματα που επένδυσαν έπιασαν τόπο. Ίσως μάλιστα είχαμε να δούμε από τον Παναθηναϊκό του 2009 μια ομάδα ανάμεσα στις 2 – 3 πιο ακριβές και πιο ποιοτικές θεωρητικά της Ευρώπης να έχει τέτοια επιτυχία. Και θέλουν να δείξουν μάλιστα του χρόνου ότι κάθε άλλο παρά ένα πυροτέχνημα ήταν η φετινή τους πορεία.
Ωστόσο όπως έχουμε δει σε όλα τα σπορ, τα φαβορί πολλές φορές μένουν στα χαρτιά και επικρατούν τα αουτσάιντερ. Κάτι το οποίο έχουμε διαπιστώσει και οι Έλληνες φίλαθλοι πιθανότατα. Έτσι για κάθε μια Ρεάλ, υπάρχει και τουλάχιστον μια Καρσίγιακα. Εκείνος ο σύλλογος της Σμύρνης που έκανε όλη την μπασκετική πιάτσα να παραμιλά τον τελευταίο μήνα.
Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και φέτος Φενερμπαχτσέ και Εφές έριξαν πολλά εκατομμύρια στο μεταγραφικό παζάρι προκειμένου – επιτέλους – να πετύχουν κάποια μεγάλη διάκριση. Η παρουσία των δύο μεγαθηρίων Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς στους πάγκους τους αποτελούσε άλλωστε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μπορεί στην Ευρώπη να έκαναν ένα πολύ μικρό βήμα μπροστά (κυρίως η Φενέρ), ωστόσο μάλλον δεν πέτυχαν αυτά που ήθελαν. Στην Τουρκία μάλιστα απέτυχαν παταγωδώς.
Εκεί όπου ήρθε μια σχετικά άγνωστη ομάδα να τους εκθέσει ανεπανόρθωτα. Η Καρσίγιακα του Ουφούκ Σαρίτσα έριξε την πρώτη «μπόμπα» όταν στα ημιτελικά απέκλεισε με 3 – 1 νίκες την ομάδα του Ζοτς, αγωνιζόμενη μάλιστα με μειονέκτημα έδρας. Κι εκεί που αρκετοί είπαν ότι ήδη είχε φτάσει στο ταβάνι της, στην σειρά των τελικών δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στην Εφές και με 4 – 1 αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Τουρκίας για 2η φορά στην ιστορία της. Χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει έναν πακτωλό χρημάτων, έφτιαξε μια ομάδα με κύριο χαρακτηριστικό την ομοιογένεια και την πειθαρχία. Ήδη η αρχική πεντάδα της (που περιελάμβανε τους γνωστούς από το πέρασμα τους από την Ελλάδα Τζον Ντίμπλερ και Κένι Γκάμπριελ) όπως φαίνεται θα εξαργυρώσει αυτή την πορεία με σημαντικές μεταγραφές. Όπως και να έχει πάντως η Καρσίγιακα μπήκε στο μάτι πολλών μπασκετόφιλων και φιλοδοξεί τα επόμενα χρόνια να καθιερωθεί στο εγχώριο και διεθνές στερέωμα.
Έτσι με λίγες μόλις ημέρες διαφορά είδαμε για άλλη μια φορά ότι τα χρήματα ναι μεν κάνουν την διαφορά, αλλά όχι στο επίπεδο που ίσως νομίζουν κάποιοι. Τα παραδείγματα των ομάδων που έφτασαν στην Γη της Επαγγελίας με αρκετά μικρότερο μπάτζετ από αυτό των ανταγωνιστών τους είναι πολλά. Όμως πλέον ίσως έχει αρχίσει να ανοίγει ελαφρώς και το χάσμα μεταξύ των «πλούσιων» και των «φτωχών». Και πρέπει να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό το φαινόμενο τα επόμενα χρόνια. Η λογική υπαγορεύει πάντως πάντα θα υπάρχουν παίκτες – λαχεία και πάντα θα υπάρχουν κι εκείνοι που θα ξοδεύουν παραπάνω απ’όσα χρειάζεται. Συνεπώς η ανατροπή και οι άθλοι των αδυνάμων θα είναι συνέχεια μέσα στο παιχνίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου