Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Euroleague : Πίκρα, αλλά και περηφάνια για αυτόν τον Ολυμπιακό

Σχεδόν 48 ώρες μετά το φινάλε του τελικού της Μαδρίτης που δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελαν στον Πειραιά, ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό. Όχι μόνο για αυτό το τριήμερο αλλά για όλη την διάρκεια της φετινής Euroleague, η οποία βρήκε τον Ολυμπιακό να ξεπερνάει τις αρχικές προσδοκίες, να φτάνει ένα βήμα πριν την επίτευξη ενός ακόμη μεγάλου κατορθώματος αλλά να λυγίζει στο τέλος.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
7 μήνες πίσω, η χρονιά ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο. Ο αποκλεισμός από τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο Ελλάδος, παρ’ότι ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί για τους περισσότερους, έφερε ριζικές αλλαγές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά από 2 έτη αποτέλεσε παρελθόν και στην θέση του ήρθε ένας ακόμη ελπιδοφόρος Έλληνας τεχνικός που γνωρίζει αρκετά καλά την ομάδα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Έτσι οι «ερυθρόλευκοι» άρχισαν σιγά – σιγά να βρίσκουν ρυθμό και κατέκτησαν με άνεση την πρώτη θέση στον όμιλο τους στην regular season. Στο διάστημα αυτό βέβαια είχαν την τύχη να δουν τον Βασίλη Σπανούλη να ξεκινάει πολύ «ζεστά» την σεζόν και παίκτες όπως ο Αγραβάνης να αρπάζουν την ευκαιρία από τα μαλλιά.

Στο top – 16 μάλιστα έκαναν μια ιδανική αρχή, επικρατώντας στο ΣΕΦ της αήττητης μέχρι τότε στην Ευρώπη ΤΣΣΚΑ και φεύγοντας με το διπλό από την καυτή έδρα της Φενέρ. Υπήρξε βέβαια η κακή παρένθεση με την ήττα από την Εφές, έδειχναν όμως πως όχι μόνο θα εξασφαλίσουν άνετα την πρόκριση στην 8αδα (που ήταν ο minimum στόχος) αλλά και ότι μπορούν να κερδίσουν και το πλεονέκτημα έδρας. Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν ανάλογη. Στο ματς που ουσιαστικά έκρινε το πλασάρισμα στις δύο πρώτες θέσεις, η ομάδα του Ζοτς παρουσιάστηκε καλύτερη στο φαληρικό γήπεδο και πήρε μια νίκη που την έβαλε σε θέση ισχύος. Ο Ολυμπιακός την προτελευταία αγωνιστική παραλίγο να «κουφάνει» την ΤΣΣΚΑ μέσα στην Μόσχα, όμως δεν τα κατάφερε και τελικά τερμάτισε στην 3η θέση.

Έτσι η μοίρα έφερε τους Πειραιώτες απέναντι στην Μπαρτσελόνα με φόντο ένα εισιτήριο στο Final – 4. Μετά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι με κάτω τα χέρια, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να ξεγράψουν τους «ερυθρόλευκους». Μάταια όμως, μιας και αυτή η ομάδα έχει δείξει πως της ταιριάζει ο τίτλος του αουτσάιντερ και να παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Με τον Σφαιρόπουλο να κοουτσάρει ιδανικά στην πρώτη του παρουσία ως head coach, άμυνα για σεμινάριο και τον Γιώργο Πρίντεζη να είναι εκπληκτικός, ο Ολυμπιακός ανέτρεψε τα προγνωστικά, πήρε 3 συνεχόμενες νίκες στην συνέχεια και προκρίθηκε πανηγυρικά στην Μαδρίτη. Το buzzer-beater του 30χρονου forward στο 4ο παιχνίδι ήταν το κερασάκι στην τούρτα και σίγουρα μια φάση που θα θυμούνται για πολλά χρόνια οι οπαδοί της ομάδας.

Σε ένα Final – 4 οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Μπορεί να υπάρχουν τα φαβορί, όμως πολλές φορές έχουμε δει αυτά να γυρνάνε πίσω στην πατρίδα τους έχοντας αποτύχει. Αντίπαλος των «ερυθρόλευκων» λοιπόν στον ημιτελικό η ΤΣΣΚΑ, σε ένα ζευγάρι που ξυπνάει αρκετές μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν. Οι Ρώσοι ναι μεν ήταν μπροστά στο σκορ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, αλλά δεν ήξεραν ποιον είχαν να αντιμετωπίσουν. Το πάθημα δεν τους είχε γίνει μάθημα, ή καλύτερα ο Ολυμπιακός έδειξε για άλλη μια φορά γιατί το ματς ολοκληρώνεται μόνο όταν ηχήσει η κόρνα της λήξης. Με μια μεγαλειώδη ανατροπή, αφού βρέθηκαν στο -9 περίπου 4 λεπτά πριν την λήξη, πέτυχαν αυτό που ίσως έμοιαζε ακατόρθωτο. Με μια κατάθεση ψυχής, και τον κάκιστο μέχρι τότε Βασίλη Σπανούλη να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του με 11 πόντους στο διάστημα αυτό, απέδειξαν ότι τα εκατομμύρια στον αθλητισμό δεν υπερτερούν πάντα του πάθους.

Όλα ήταν έτοιμα πλέον για τον τελικό. Στην αντίπερα πλευρά του παρκέ η Ρεάλ Μαδρίτης που ήθελε να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης 20 χρόνια μετά την τελευταία της επιτυχία, μέσα στην έδρα της μάλιστα. Για 15 περίπου λεπτά ο Ολυμπιακός βρισκόταν πολύ κοντά ή μπροστά στο σκορ, πριν το δίδυμο Νοτσιόνι – Ματσιούλις δώσει ένα προβάδισμα στους Ισπανούς. Η ομάδα του Λάσο ήταν αρκετά διαβασμένη, ειδικά στην άμυνα, και δεν επέτρεψε στους «ερυθρόλευκους» να σκοράρουν εύκολα. Στο 3ο δεκάλεπτο μάλιστα άγγιξε και το +10. Οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης έβαλαν φωτιά στο ματς όταν με ένα σερί 12 – 0 πέρασαν μπροστά στο σκορ. Γρήγορα όμως ο Τζέισι Κάρολ τους «σκότωσε» με τα τρίποντα του. Στο τελευταίο δεκάλεπτο οι Πειραιώτες έκαναν μια ύστατη προσπάθεια να επιστρέψουν, όμως τόσο η υπερπροσπάθεια της Παρασκευής που ήταν φανερό ότι τους είχε κουράσει όσο και η κακή μέρα στην οποία βρίσκονταν πολλά από τα ατού τους (κυρίως ο Kill – Bill), δεν τους βοήθησαν. Έτσι η Ρεάλ κατέκτησε δίκαια το τρόπαιο με 78 – 59, σκορ ωστόσο που ίσως δεν αντικατοπτρίζει τόσο την διαφορά των δύο ομάδων.

Αν κρίνει κανείς την φετινή πορεία του Ολυμπιακού, αυτή ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχημένη. Έχοντας να ανταγωνιστούν ομάδες από Ισπανία, Ρωσία και Τουρκία με μεγαλύτερο μπάτζετ, κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την 2η θέση. Αποκλείοντας μάλιστα Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ στον δρόμο τους. Ναι μεν υπάρχει απογοήτευση για το αποτέλεσμα και το κάτι παραπάνω που σίγουρα θα μπορούσαν να παρουσιάσουν στον τελικό, όμως αυτό δεν αναιρεί την προσπάθεια αυτή. Και οι ήττες θα τον κάνουν πιο δυνατό. Όπως είπε και ο Σφαιρόπουλος, "καλύτερη η στεναχώρια από το τίποτα". Εξάλλου όσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή, τόσο δύσκολο είναι να διατηρηθείς. Και με 5 παρουσίες στην τετράδα που συνοδεύτηκαν με 2 κατακτήσεις τα τελευταία 7 χρόνια, η ομάδα του Πειραιά έχει επανέλθει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Τα κέρδη είναι αρκετά. Τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά. Ο Ολυμπιακός φέτος είδε παίκτες να κάνουν πολύ καλή σεζόν (Σπανούλης, Πρίντεζης), άλλους να επανέρχονται στα επίπεδα προ διετίας (Μάντζαρης) και ταλαντούχους Έλληνες να βγαίνουν στο προσκήνιο (Παπαπέτρου, Αγραβάνης). Μπορεί η παρουσία των περισσότερων ξένων να ήταν μέτρια, αλλά το καλοκαίρι λογικά θα γίνουν προσεκτικές κινήσεις στον τομέα αυτό. Κυρίως όμως είδαμε μια ομάδα που έβγαζε υγεία προς τα έξω, και τα μέλη της ένιωθαν κάτι παραπάνω από συμπαίκτες. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο. Ότι σου δίνουν την εντύπωση ότι βλέπεις μια παρέα φίλων που παίζει μπάσκετ.

Τώρα πλέον είναι η ώρα στον Πειραιά να επικεντρωθούν στον κύριο στόχο, την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και του χρόνου να δούμε αυτή την αξιοθαύμαστη ομάδα και στο Βερολίνο, στο οποίο ευχόμαστε όλοι να βρίσκεται και ο Παναθηναϊκός ώστε το ελληνικό μπάσκετ να ξαναζήσει στιγμές δόξας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου