“Γολγοθάς” η ζωή εκτός Συνθήκης του Σένγκεν…

Είναι ένα ζήτημα το οποίο είχε απασχολήσει για πρώτη φορά τη χώρα, σε πολιτικό κυρίως επίπεδο, το 2010. Έκτοτε, έχει παραμείνει ένα φιλολογικό σενάριο και τίποτα παραπάνω. Όμως, μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από τη συνθήκη του Σένγκεν αναπόφευκτα θα είχε σημαντικό αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής και της κοινωνίας. Επομένως και στον εγχώριο αθλητισμό.
Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Πρώτα από όλα, για όσους δε γνωρίζουν, η Συμφωνία Σένγκεν ή Συνθήκη Σένγκεν καλείται η συμφωνία που υπεγράφη στις 14 Ιουνίου του 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου ανάμεσα σε Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία. Η συγκεκριμένη Συνθήκη είχε ως στόχο την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την εγκατάσταση καθεστώτος ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα-υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία, καθώς και αστυνομική και δικαστική συνεργασία μεταξύ των κρατών. Η Συνθήκη Σένγκεν τέθηκε σε ισχύ τον Μάρτιο του 1995, δημιουργώντας τη ζώνη Σένγκεν, και ενσωματώθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την έναρξη ισχύος της συνθήκης του Άμστερνταμ το Μάιο του 1999.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, 26 χώρες συμμετέχουν σε αυτή την κοινή προσπάθεια. Το κεκτημένο Σένγκεν εφαρμόζεται και αναπτύσσεται περαιτέρω εντός του νομικού και θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι έλεγχοι στα εσωτερικά χερσαία (συμπεριλαμβάνονται και τα αεροδρόμια) και θαλάσσια σύνορα μεταξύ αυτών των χωρών πρακτικά καταργήθηκαν. Οι υπήκοοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν το δικαίωμα να ταξιδεύουν σε οποιαδήποτε χώρα της ζώνης Σένγκεν, πραγματοποιώντας μετακινήσεις με ελάχιστους και λιγότερο αυστηρούς ελέγχους, σε σχέση με υπηκόους χωρών που βρίσκονται εκτός της ζώνης.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε προνομιακή θέση εξαιτίας αυτού του ευρωπαϊκού πλαισίου “κατάργησης των συνόρων” . Πως συνδέεται όμως αυτή η πολιτική Συνθήκη με τον αθλητισμό της χώρας; Μα φυσικά στο γεγονός πως εξαιτίας της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτή, οι σύλλογοι ή οι αθλητές μας έχουν ορισμένα επιπλέον προνόμια. Πλέον, ένας ελληνικός σύλλογος σε οποιοδήποτε άθλημα, έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει στην Ευρώπη με τη μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία, δίχως εξονυχιστικούς ελέγχους. Όπως ακριβώς ταξιδεύει εντός των συνόρων. Πέρα από τις μεγάλες ομάδες, ολοένα και πληθαίνουν οι ελληνικοί σύλλογοι που προτιμούν να πραγματοποιούν το βασικό στάδιο της προετοιμασίας τους σε χώρες της ζώνης Σένγκεν, κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Επιπλέον, ένας Έλληνας αθλητής μπορεί να ταξιδέψει στην Ιταλία, για παράδειγμα, ώστε να πραγματοποιήσει ένα σημαντικό χειρουργείο. Χωρίς να χρειάζεται διαβατήριο, βίζα και ένα σωρό ακόμη δικαιολογητικά παραμονής, τα οποία μπορεί να χρειαστεί μήνες για να τα συγκεντρώσει.

Βέβαια, υπάρχουν πάντα τα ανθρώπινα, και άκρως φιλοσοφικά ερωτήματα, τι θα γινόταν σε περίπτωση εξόδου από τη Συνθήκη, πως θα επηρεαζόταν ο αθλητισμός και αν υπάρχουν ρεαλιστικές πιθανότητες να βγούμε. Αυτό το “what if”, που λένε και οι Άγγλοι. Η αλήθεια είναι πως μια τέτοια έξοδος θα επηρέαζε σε τεράστιο βαθμό τον αθλητισμό μας.  Σε μία τέτοια περίπτωση θα σταματούσε η ελεύθερη διακίνηση αγαθών, ανθρώπων αλλά και υπηρεσιών από και προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα θεωρείται μία ενέργεια που αποτελεί προάγγελο της «αποπομπής» της χώρας από την Ένωση. Τουτέστιν, μικρότερη έλευση καταξιωμένων ξένων αθλητών στην Ελλάδα, περιορισμός σε αθλητική και αθλητιατρική τεχνογνωσία, ελαχιστοποίηση στην πρόσβαση σύγχρονου αθλητικού εξοπλισμού από το εξωτερικό. Αυτές είναι μόνο ορισμένες από τις αρνητικές επιπτώσεις που θα λάμβαναν χώρα σε μια πιθανή έξοδο της χώρας μας από τη ζώνη Σένγκεν.

Το όλο θέμα, σχετικά με την παραμονή μας στη Συνθήκη, ξεκίνησε με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, σχετικά με τους μετανάστες και την απόφαση να τους επιτραπεί να περάσουν από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν οι δανειστές συνεχίσουν να πιέζουν την Αθήνα. Μια διόλου μετρημένη δήλωση, η οποία προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Ολλανδού πρωθυπουργού, Μαρκ Ρούττε. Μιλώντας στο κοινοβούλιο προειδοποίησε ότι αν τελικά υλοποιήσει τα σχέδιά της τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκλειστεί από τη ζώνη Σένγκεν, καθώς θεωρούμαστε φυσικό σύνορο της ζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνοψίζοντας, τα λόγια των πολιτικών αρχόντων μιας χώρας πρέπει να είναι μετρημένα. Διότι οι ίδιοι οφείλουν πάντα να σκέφτονται και να δρουν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Πέρα από τον αθλητισμό, το κόστος μιας εξόδου από τη Συνθήκη του Σένγκεν θα ήταν αβάσταχτο για την Ελλάδα, ως κοινωνία και ως χώρα γενικότερα. Θα ήταν μια “ήττα” που θα μας πήγαινε χρόνια πίσω, δίχως προοπτική για επάνοδο στο προσεχές μέλλον.