Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται και σήμερα. Νεαροί παίκτες που με διαβατήριο τις επιδόσεις τους στις μικρές Εθνικές, καταφέρνουν σιγά – σιγά να παίρνουν χρόνο και εμπειρίες και σε ανδρικό επίπεδο. Αυτός που ξεχωρίζει σε αυτή την κατηγορία είναι φυσικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο 20χρονος forward βρέθηκε από τόσο νωρίς να είναι εκ των πρωταγωνιστών μιας ομάδας του NBA που κινείται σε ρυθμούς play – off. Πέρα όμως από τον Γιάννη, πολλοί είναι εκείνοι που θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια. Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα ονόματα αυτά, ξεκινώντας με τους γεννημένους το 1994 και το 1995.
94αρηδες
Πέρα από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο αμέσως επόμενος για να κάνει το μεγάλο βήμα από την γενιά αυτή φαντάζει ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Γιός του παλαίμαχου παίκτη Αργύρη Παπαπέτρου, έγινε ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό το καλοκαίρι του 2013 στο Πανευρωπαϊκό των Νέων. Κι αυτό διότι από τα λυκειακά χρόνια είχε μεταπηδήσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Μετά από εκείνο το πολύ καλό για εκείνον τουρνουά ήρθε και η πρόταση επαναπατρισμού από τον Ολυμπιακό. Πολύ καλή σωματοδομή και αθλητικά προσόντα που αποτελούν υποχείριο για το μέλλον. Στάθηκε άτυχος καθώς ένας τραυματισμός το περασμένο καλοκαίρι και ένα πρόβλημα υγείας αργότερα δεν του έχουν επιτρέψει να αγωνιστεί φέτος ακόμα. Μπορεί όμως του χρόνου να παίξει τον ρόλο του 11ου ή 12ου παίκτη για την ομάδα του Πειραιά αποτελεσματικότατα.
Στην ίδια κατηγορία και ο Δημήτρης Αγραβάνης. Βρέθηκε να έχει σημαντικό χρόνο συμμετοχής στην Α1 μόλις από τα 17 του, στην τελευταία χρονιά του Αμαρουσίου. Ένα αρκετά ψηλό 4αρι, που σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού θυμίζει τον Αντώνη Φώτση. Πέρσι στον Ολυμπιακό φάνταζε έξω από τα νερά του, όμως τους τελευταίους μήνες άδραξε την ευκαιρία του τραυματισμού του Πρίντεζη και έδειξε πτυχές του ταλέντου του. Χρειάζεται να δουλέψει στην αμυντική συμπεριφορά και το πώς βάζει το κορμί του καθώς κάνει εύκολα φάουλ, αλλά έχει όλο τον χρόνο μπροστά του.
Επόμενη περίπτωση αποτελεί ο Λευτέρης Μποχωρίδης. Πρωταγωνιστής κι αυτός στις μικρές Εθνικές, έκανε το μεγάλο βήμα από τον Άρη στον Παναθηναϊκό. Αν και έχει πολλές δυνατότητες, δείχνει ακόμα ανέτοιμος για αυτό το επίπεδο. Αν αξιοποιηθεί περισσότερο σαν 2αρι παρά σαν play – maker, θα μπορούσε να γίνει σε λίγα χρόνια σημαντικό κομμάτι στο rotation της ομάδας του Ιβάνοβιτς. Αρκεί να μην επαναπαυθεί και να συνεχίσει την σκληρή δουλειά.
Αξίζει επίσης να ρίξουμε μια ματιά σε Μιχάλη Καμπερίδη (ΑΕΚ, δανεικός σε Ουέσκα) και Διαμαντή Σλαφτσάκη (ΚΑΟΔ). Ο πρώτος ήταν συμπαίκτης των αδερφών Αντετοκούνμπο στον Φιλαθλητικό, και μάλιστα πέρσι ήταν από τους καλύτερους στην Α2. Αγωνίζεται σαν τεσσαροπεντάρι, αλλά μπορεί να μαρκάρει και στο 3 ενώ διαθέτει αξιόλογο σουτ για το ύψος του. Δεν έπαιξε πολύ φέτος στην ΑΕΚ, αλλά ελπίζει στο υπόλοιπο της σεζόν στην 2η κατηγορία της Ισπανίας να ανακάμψει. Ενώ ο δεύτερος παρά το νεαρό της ηλικίας του, αγωνίζεται αρκετά στους Δραμινούς. Πιθανότατα δεν έχει τα προσόντα ώστε να φτάσει μέχρι το επίπεδο της Εθνικής Ανδρών, αλλά δεν αποκλείεται να γίνει ένας πολύ καλός παίκτης για τα δεδομένα της Α1.
95αρηδες
Σε αυτή την ηλικία έχουμε να επιδείξουμε λιγότερα ονόματα. Το πρώτο είναι ο Γιώργος Διαμαντάκος. Ένας σέντερ «δεινόσαυρος», από αυτούς που λείπουν τα τελευταία χρόνια από το ελληνικό μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια έχει μάθει αρκετά στο «τριφύλλι», και όποτε αγωνίζεται δείχνει ότι μπορεί να τελειώνει ιδανικά τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Έχει βέβαια ένα θέμα στην άμυνα (αφού λόγω του ύψους του δεν είναι τόσο ευέλικτος), όμως είναι ότι καλύτερο μαζί με τον Παπαγιάννη στην θέση του σέντερ έχουμε κάτω των 20 ετών.
Στις θέσεις των γκαρντ ξεχωρίζει ο Μιχάλης Λιάπης του ΠΑΟΚ. Ένας παίκτης για όλες τις δουλειές, αφού μπορεί να προσφέρει και σε σκοράρισμα και σε δημιουργία και σε άμυνα. Μέχρι τώρα δεν έχει πάρει μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην Α1, ωστόσο όσο έχει προλάβει να αγωνιστεί ήταν θετικός. Είναι σημαντικό βέβαια να πάρει περισσότερες εμπειρίες του χρόνου, καθώς σε τέτοια ηλικία οι αθλητές χρειάζονται παιχνίδια προκειμένου να βελτιωθούν.
Άλλος ένας παίκτης που αξίζει να προσέξουμε είναι ο Αντρέας Χριστοδούλου (Ολυμπιακός). Αναφερόμαστε σε ένα guard – forward που υπολείπεται σε ταλέντο σε σχέση με τους προαναφερθέντες συμπαίκτες του στους «ερυθρόλευκους», όμως έχει αρκετά περιθώρια εξέλιξης . Θετικό για τον ίδιο πάντως ότι φέτος παίρνει κάποια λεπτά. Γενικότερα πάντως στην φουρνιά των 95αρηδων, η χώρα μας δεν διαπρέπει ιδιαίτερα.
Ειδική αναφορά αξίζει και ένα παιδί που έχει αναδειχθεί στην Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ μπορεί να αγωνίζεται με τα χρώματα της Βουλγαρίας, όμως έχει μάθει εδώ το μπάσκετ και από τα 19 του έχει προλάβει να αναδειχτεί σε ηγέτη του Άρη. Μπορεί να παίξει και στις 2 θέσεις των forward, αλλά αν θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω θα ήταν καλύτερο ίσως να προσαρμόσει το παιχνίδι του σαν 4αρι. Έχει τεράστιο ταβάνι πάντως και δεν αποκλείεται να τον δούμε στο ΝΒΑ, ακόμα και μέσα στα επόμενα 3 – 4 χρόνια.
* H φωτογραφία προέρχεται από το onsports.gr
94αρηδες
Πέρα από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο αμέσως επόμενος για να κάνει το μεγάλο βήμα από την γενιά αυτή φαντάζει ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Γιός του παλαίμαχου παίκτη Αργύρη Παπαπέτρου, έγινε ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό το καλοκαίρι του 2013 στο Πανευρωπαϊκό των Νέων. Κι αυτό διότι από τα λυκειακά χρόνια είχε μεταπηδήσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Μετά από εκείνο το πολύ καλό για εκείνον τουρνουά ήρθε και η πρόταση επαναπατρισμού από τον Ολυμπιακό. Πολύ καλή σωματοδομή και αθλητικά προσόντα που αποτελούν υποχείριο για το μέλλον. Στάθηκε άτυχος καθώς ένας τραυματισμός το περασμένο καλοκαίρι και ένα πρόβλημα υγείας αργότερα δεν του έχουν επιτρέψει να αγωνιστεί φέτος ακόμα. Μπορεί όμως του χρόνου να παίξει τον ρόλο του 11ου ή 12ου παίκτη για την ομάδα του Πειραιά αποτελεσματικότατα.
Στην ίδια κατηγορία και ο Δημήτρης Αγραβάνης. Βρέθηκε να έχει σημαντικό χρόνο συμμετοχής στην Α1 μόλις από τα 17 του, στην τελευταία χρονιά του Αμαρουσίου. Ένα αρκετά ψηλό 4αρι, που σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού θυμίζει τον Αντώνη Φώτση. Πέρσι στον Ολυμπιακό φάνταζε έξω από τα νερά του, όμως τους τελευταίους μήνες άδραξε την ευκαιρία του τραυματισμού του Πρίντεζη και έδειξε πτυχές του ταλέντου του. Χρειάζεται να δουλέψει στην αμυντική συμπεριφορά και το πώς βάζει το κορμί του καθώς κάνει εύκολα φάουλ, αλλά έχει όλο τον χρόνο μπροστά του.
Επόμενη περίπτωση αποτελεί ο Λευτέρης Μποχωρίδης. Πρωταγωνιστής κι αυτός στις μικρές Εθνικές, έκανε το μεγάλο βήμα από τον Άρη στον Παναθηναϊκό. Αν και έχει πολλές δυνατότητες, δείχνει ακόμα ανέτοιμος για αυτό το επίπεδο. Αν αξιοποιηθεί περισσότερο σαν 2αρι παρά σαν play – maker, θα μπορούσε να γίνει σε λίγα χρόνια σημαντικό κομμάτι στο rotation της ομάδας του Ιβάνοβιτς. Αρκεί να μην επαναπαυθεί και να συνεχίσει την σκληρή δουλειά.
Αξίζει επίσης να ρίξουμε μια ματιά σε Μιχάλη Καμπερίδη (ΑΕΚ, δανεικός σε Ουέσκα) και Διαμαντή Σλαφτσάκη (ΚΑΟΔ). Ο πρώτος ήταν συμπαίκτης των αδερφών Αντετοκούνμπο στον Φιλαθλητικό, και μάλιστα πέρσι ήταν από τους καλύτερους στην Α2. Αγωνίζεται σαν τεσσαροπεντάρι, αλλά μπορεί να μαρκάρει και στο 3 ενώ διαθέτει αξιόλογο σουτ για το ύψος του. Δεν έπαιξε πολύ φέτος στην ΑΕΚ, αλλά ελπίζει στο υπόλοιπο της σεζόν στην 2η κατηγορία της Ισπανίας να ανακάμψει. Ενώ ο δεύτερος παρά το νεαρό της ηλικίας του, αγωνίζεται αρκετά στους Δραμινούς. Πιθανότατα δεν έχει τα προσόντα ώστε να φτάσει μέχρι το επίπεδο της Εθνικής Ανδρών, αλλά δεν αποκλείεται να γίνει ένας πολύ καλός παίκτης για τα δεδομένα της Α1.
95αρηδες
Σε αυτή την ηλικία έχουμε να επιδείξουμε λιγότερα ονόματα. Το πρώτο είναι ο Γιώργος Διαμαντάκος. Ένας σέντερ «δεινόσαυρος», από αυτούς που λείπουν τα τελευταία χρόνια από το ελληνικό μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια έχει μάθει αρκετά στο «τριφύλλι», και όποτε αγωνίζεται δείχνει ότι μπορεί να τελειώνει ιδανικά τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Έχει βέβαια ένα θέμα στην άμυνα (αφού λόγω του ύψους του δεν είναι τόσο ευέλικτος), όμως είναι ότι καλύτερο μαζί με τον Παπαγιάννη στην θέση του σέντερ έχουμε κάτω των 20 ετών.
Στις θέσεις των γκαρντ ξεχωρίζει ο Μιχάλης Λιάπης του ΠΑΟΚ. Ένας παίκτης για όλες τις δουλειές, αφού μπορεί να προσφέρει και σε σκοράρισμα και σε δημιουργία και σε άμυνα. Μέχρι τώρα δεν έχει πάρει μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην Α1, ωστόσο όσο έχει προλάβει να αγωνιστεί ήταν θετικός. Είναι σημαντικό βέβαια να πάρει περισσότερες εμπειρίες του χρόνου, καθώς σε τέτοια ηλικία οι αθλητές χρειάζονται παιχνίδια προκειμένου να βελτιωθούν.
Άλλος ένας παίκτης που αξίζει να προσέξουμε είναι ο Αντρέας Χριστοδούλου (Ολυμπιακός). Αναφερόμαστε σε ένα guard – forward που υπολείπεται σε ταλέντο σε σχέση με τους προαναφερθέντες συμπαίκτες του στους «ερυθρόλευκους», όμως έχει αρκετά περιθώρια εξέλιξης . Θετικό για τον ίδιο πάντως ότι φέτος παίρνει κάποια λεπτά. Γενικότερα πάντως στην φουρνιά των 95αρηδων, η χώρα μας δεν διαπρέπει ιδιαίτερα.
Ειδική αναφορά αξίζει και ένα παιδί που έχει αναδειχθεί στην Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ μπορεί να αγωνίζεται με τα χρώματα της Βουλγαρίας, όμως έχει μάθει εδώ το μπάσκετ και από τα 19 του έχει προλάβει να αναδειχτεί σε ηγέτη του Άρη. Μπορεί να παίξει και στις 2 θέσεις των forward, αλλά αν θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω θα ήταν καλύτερο ίσως να προσαρμόσει το παιχνίδι του σαν 4αρι. Έχει τεράστιο ταβάνι πάντως και δεν αποκλείεται να τον δούμε στο ΝΒΑ, ακόμα και μέσα στα επόμενα 3 – 4 χρόνια.
* H φωτογραφία προέρχεται από το onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου