Καμιά φόρα η ζωή σε εκπλήσσει. Έτσι λένε όλοι. Στην δική μας την περίπτωση – το Μουντιάλ ντε – υπάρχουν εκπλήξεις φυσικά. Όχι σπάνια όπως στην πραγματική ζωή. Σε κάθε Μουντιάλ πάντα κάτι γίνεται που δεν το περιμένουμε. Πάντα υπάρχουν τα απροσδόκητα που κανείς δεν περιμένει. Όχι ότι μας χάλασε κιόλας. Διότι οι φετινές εκπλήξεις είναι καλύτερες όλων...
Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Διαφωνώ με όσους δεν θεωρούν έκπληξη την πρόκριση του Μεξικού. Ναι ρε παιδιά οκ είχε το ταλέντο να προκριθεί αλλά μέχρι εκεί. Μέτριες εμφανίσεις στα προκριματικά και ντεφορμέ λεγεωνάριοι δεν εξασφαλίζουν πρόκριση με την μια. Ειδικά σε όμιλο με Βραζιλία και Κροατία. Δεν αναφέρω το Καμερούν διότι αυτό είχε αποκλειστεί πριν καν παίξει λόγω των όσων συνέβησαν πριν από το Μουντιάλ. Όταν όμως έχεις στον όμιλο σου 2 κατά κόρον «παραδοσιακές» δυνάμεις δεν είναι πότε εύκολο το να προκριθείς. Από την μια είναι η Βραζιλία που ακόμα και στον πάγκο της έχει παικταράδες. Ακόμα και με τα δευτέρα να έπαιζε πάλι θα νίκαγε. Από την άλλη είναι η πάντα απρόβλεπτη Κροατία. Άλλωστε τα ¾ των Κροατών κάνουν καριέρα στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου. Κλασικότερο παράδειγμα όλων ο Λούκα Μόντριτς που έχει σταθερή θέση στην Ρέαλ Μαδρίτης. Μπορεί άνετα να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του…
Μπορεί η κληρωτίδα να μην χαμογέλασε στο Μεξικό όσον αφορά τον όμιλο αλλά τουλάχιστον του χαμογέλασε στα μπαράζ. Όπως και να το δεις η Νέα Ζηλανδία δεν είναι υπερδύναμη. Επίσης το χαμόγελο «έσκασε» και για έναν δεύτερο λόγο. Ο εύκολος αντίπαλος έδωσε μια ευκαιρία στην ομοσπονδία για πειράματα. Διότι πείραμα ήταν η επιλογή αντικατάστασης με έναν «εγχώριο» προπονητή. Το οποίο πείραμα από ότι βλέπουμε μέχρι και σήμερα κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο. Ο «επαναστάτης» Ερέρα έκανε το θαύμα του περνώντας το Μεξικό όχι μόνο στο Μουντιάλ αλλά και στους 16. Μάλιστα με αυτό το κατόρθωμα μας έδωσε και ένα μάθημα. Να μάθουμε να αξιοποιούμε το εγχώριο προϊόν γιατί θα υπάρξουν και φορές που οι λεγεωνάριοι θα είναι ντεφορμέ. Μέχρι στιγμής οι παίκτες που έχουν ξεχωρίσει είναι αυτοί που παίζουν στο εγχώριο πρωτάθλημα. Δεν αδικώ κανέναν από τους λεγεωνάριους απλά πιστεύω πως δεν έχουν δείξει μέχρι στιγμής τον καλύτερο τους εαυτούς. Ίσως πρέπει να αρχίσουν γιατί … έρχεται η Ολλανδία.
Μιας και την αναφέραμε ας πούμε για το αγαπημένο θέμα συζήτησης όλων. «Εθνική Ολλανδίας και το total football που παίζει». Όταν ξεκίναγε το Μουντιάλ όλοι πίστευαν πως η Ολλανδία θα γίνει talk of the town για αρνητικό ρόλο. Όλοι πιστεύαμε πως τέτοια εποχή θα ψάχναμε να δούμε τι φταίει και αποκλείστηκαν οι Ολλανδοί. Όλοι κατάπιαμε την γλώσσα μας μετά από το περίφημο 5-2 της Ισπανίας. Αν κάποιος είπε μετά από το ματς ότι «σιγά την εμφάνιση» μάλλον μετά και τις άλλες 2 νίκες θα αναθεώρησε. Ακόμα και με την Αυστραλία που όλοι πίστευαν πως θα χάσει εκείνη διέψευσε τους πάντες. Όπως εύστοχα έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο η Ολλανδία ξυπνά μνήμες από το παρελθόν. Οι εμφανίσεις της θυμίζουν την παλιά καλή Ολλανδία που πάντα είχε να βγάλει και μια καινούργια γενιά. Μπορεί μερικές από τις γενιές να βγήκαν εκ του αποτελέσματος επιτυχημένες είχαν όμως ένα άλλο κάλο. Μετέφεραν στην αμέσως επομένη γενιά το «μέταλλο» με το οποίο είχαν εμπλουτιστεί και αυτές. Αν θεωρείτε πως αυτό είναι κάτι ασήμαντο μάλλον ξανασκεφτείτε το…
Αυτό το «μέταλλο» -στο οποίο αναφερόμαστε - δεν είναι καθόλου άγνωστο στον Λουίς φαν Γκάαλ. Άλλωστε είναι η προτεραιότητα του σε κάθε ομάδα που αναλαμβάνει – σύλλογο ή εθνική. Να μεταφέρει το «μέταλλο» της μεγάλης Εθνικής Ολλανδίας στις νέες γενιές. Εδώ πρέπει να παρατηρήσω πως και οι προηγούμενοι εκλέκτορες της Ολλανδίας προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο. Κανείς όμως δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα από έναν απόλυτο γνωστή της κατάστασης. Άλλωστε υπάρχουν διάφορα συλλογικά παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Αύριο όμως έχω την εντύπωση πως οι Ολλανδοί θα αντιμετωπίσουν μια άλλου είδους «Αυστραλία». Δηλαδή μια πολύ σφιγμένη και κλειστή ομάδα που θα συντηρείται από τις ατομικές επιθέσεις ενός παίκτη . Η Αυστραλία είχε τον Κε’ι’χιλ. Στο Μεξικό υπάρχουν περισσότερες επιλογές. Από τον Ντος Σάντος μέχρι τον Περάλτα. Επίσης υπάρχει και ο πάντα απρόβλεπτος Γκουαρδάδο. Όποτε πάντα θα υπάρχει ένας κίνδυνος…
Ξέρω πως όλοι θα θέλατε να κάνω μια πρόβλεψη για το αυριανό ματς. Αυτό όμως δεν γίνεται διότι τα πράγματα είναι αμφίρροπα. Ο παράγοντας «ταχύτητα» είναι βασικό γνώρισμα και των 2. Επίσης έχουν και οι 2 «επικίνδυνες» προσωπικότητες. Δεν ξέρεις ποιος θα προλάβει να σου κάνει την ζημιά: ο Ρόμπεν ή ο Περάλτα; Προσωπικά θα ήθελα να περάσει η Ολλανδία για να δούμε και άλλο θέαμα. Κανείς όμως δεν πρέπει να υποτιμά τους Μεξικάνους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου