"Παρακολούθησα και εγώ αυτό το πρωτάθλημα!"

Αξίζει στο πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, να εξετάσουμε τα πρόσωπα που απασχόλησαν και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ροή του. Η Premier league φέτος, ήταν απρόβλεπτη από τη κορυφή ως την ουρά και αρκετά επεισοδιακή. Αξέχαστοι αγώνες σε εξέλιξη, ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, αλλά και στιγμές που θα συζητάμε για αρκετό καιρό μετά.

Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής


Ξεκινώντας από τις ομάδες που έλαμψαν, πρώτη φυσικά είναι η Λίβερπουλ, που παρά την απώλεια του τίτλου βρίσκετε πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί οι οπαδοί της να νιώθουν πικρία, αλλά αν στην αρχή της χρονιάς γνώριζαν τη κατάληξη άλλα συναισθήματα θα είχαν. Εξαιρετικό ποδόσφαιρο με μικρό ρόστερ για να κάνει την υπέρβαση. Η συμπολίτισσα Έβερτον, ήταν μία ευχάριστη νότα που με το καλοδουλεμένο σύνολο έφτασε το ταβάνι της.

Η Σαουθάμπτον έδειξε ότι έχει μέλλον σαν ομάδα, καθώς έχει οργάνωση σε όλα τα επίπεδα. Στην αρχή ήταν εντυπωσιακή, αλλά η συνέχεια σε ένα τόσο σκληρό πρωτάθλημα χρειαζόταν και ανάλογα βαριά φανέλα. Αναμένουμε τις επόμενες χρονιές των «Αγίων» για να εξακριβώσουμε κατά πόσο επρόκειτο για πυροτέχνημα. Στις απογοητεύσεις συγκαταλέγονται η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και η Φούλαμ που δε μπόρεσε με ένα καλό ρόστερ να φανεί αντάξια των προσδοκιών.

Εκτός, όμως, από το σύνολο πρέπει να ξεχωρίσουμε τα φετινά πρόσωπα που έλαβαν μέρος στη φετινή παράσταση. Από προπονητές μπορεί να γίνει αναφορά σε πολλούς, ξεκινώντας από τον αθόρυβο Πελεγκρίνι που έκανε μια «ισπανική» ομάδα να τα βγάλει πέρα στο νησί. Ύστερα έχουμε τον απρόσμενο Ρότζερς να μοιάζει σε αρκετά σημεία με τα χαρακτηριστικά του Σιμεόνε και τους κακούς Μόγιες και Βενγκέρ. Ειδικά στην Άρσεναλ, παρατηρήθηκε ότι δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο ύστερα από τους τραυματισμούς των Ράμσεϊ και Οζίλ.

Οι πρωταγωνιστές των τεσσάρων γραμμών, ήταν αναμφίβολα ποσοτικοί και ποιοτικοί. Δηλαδή καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν κυμάνθηκαν στα ίδια επίπεδα. Κορυφαίος όλων (και λόγω τίτλου) ο Τουρέ, που έμοιαζε να κάνει τα πάντα στην ομάδα του, έχοντας λίγο πίσω του το δίδυμο Σουάρεζ-Στάριτζ. Συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον και πέτυχαν μαζί 52 γκολ που αποτελεί αν μη τι άλλο τρόμο στους αντιπάλους.

Σε μια άτυπη κορυφαία εντεκάδα θα έμπαινε και ο Αζάρ που έδειξε όλο το ταλέντο του και απέδειξε ότι δεν έχει όριο στην απόδοσή του. Μία θέση και για τον Σο της Σαουθάμπτον που απασχολεί όπως είναι λογικό τα μεγάλα κλαμπ της Αγγλίας μετά από μία εξαιρετική χρονιά ως αριστερός μπακ. Για πρόσωπο της ομάδας του και του τελευταίου μήνα που κρίθηκαν τα πάντα άφησα τον Γουίκαμ που με τα γκολ του κράτησε τη Σάντερλαντ ουσιαστικά στη κατηγορία.

Μνημονεύοντας, τις εντονότερες στιγμές της σεζόν, κλέβει τη παράσταση το γλίστρημα του Τζέραρντ στο ματς τίτλου με τη Τσέλσι, που ο Μπα κάνει το 1-0. Στο Μέρσεισάιντ ήθελαν το τίτλο όσο τίποτα και αυτό φάνηκε στα δάκρυα Τζέραρντ και Σουάρεζ λίγο στο τέλος της σεζόν. Στον πιο χιουμοριστικό πανηγυρισμό της χρονιάς, ο Ετό φρόντισε να θυμίσει στο Μουρίνιο ότι βάζει γκολ ακόμα και αν περπατάει με το ζόρι…

Υ.Γ.: Σίγουρα παρέλειψα ή ξέχασα μερικά στοιχεία, αλλά η φετινή Premier League δεν αφήνει περιθώρια για να χωρέσουν όλα σε ένα άρθρο.