Με το άκουσμα της είδησης ξέρω ότι μπορεί να ξίνισαν πολλοί. Άλλοι να απογοητευτήκαν και άλλοι να μίλησαν για τρέλα των ιδιοκτήτων. Λίγοι ήταν αυτοί που πήραν με καλό μάτι την πρόσληψη του Λουίς Φαν Γκααλ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι «αντιφρονούντες» δεν αναλογιστήκαν καν τους τίτλους που έχει πάρει. Έβγαλαν μπροστά το θέμα του χαρακτήρα του με την μια.
Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Κάποιος θα αντιπαραθέσει την τελευταία του φορά σε σύλλογο. Η Μπαγέρν Μονάχου ήταν η τυχερή. Παρότι έπαιζε η Μπαγέρν καταπληκτικό ποδόσφαιρο – έφτασε μέχρι και τελικό Τσάμπιονς Λιγκ όπου την «σκότωσε» ο Ντρογκπά –ο Ολλανδός έφυγε από κει λόγω διαφωνιών. Δεν ήταν μόνο οι διαφωνίες με την διοίκηση των Γερμανών το πρόβλημα. Υπήρχε μια γενικότερη δυσαρέσκεια που έφτανε μέχρι τους οπαδούς. Η δυσαρέσκεια προέρχονταν κυρίως από τον χαρακτήρα του. Είναι από τους ανθρώπους που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Αν πας εσύ ως απλός φίλαθλος να του παραπονεθείς για κακό θέαμα στο γήπεδο αυτός θα σου πει πως έχεις άδικο. Θα σου πει πως το θέαμα είναι καταπληκτικό με βάση τις συνθήκες. Μπορεί οι παίκτες να ήταν ευχαριστημένοι (περάν ελάχιστων εξαιρέσεων) αλλά οι φίλαθλοι όχι. Δυστυχώς τότε η γερμανική διοίκηση υπέκυψε στο «ανταρτικό» των φιλάθλων. Εντάξει δεν τους βγήκε σε κακό αν κρίνουμε από τους μετέπειτα τίτλους. Γιατί όμως να μην είχε βάλει και ο Φαν Γκάαλ το όνομα του σε αυτές τις επιτυχίες;
Αφήνουμε πίσω το παρελθόν και πάμε στο άμεσο μέλλον. Ο Λουίς Φαν Γκάαλ θα κάνει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ότι έκανε και στους προηγούμενους συλλόγους όπου δούλεψε. Θα προσπαθήσει να εντρυφήσει τα πιστεύω και την φιλοσοφία του στην ομάδα. Φυσικά αυτή η φιλοσοφία θα έχει πολύ έντονο το ολλανδικό στοιχείο. Αυτό το στοιχείο είναι που τον χαρακτηρίζει και με το όποιο πήρε αυτούς τους τίτλους που πήρε. Βέβαια άλλο η Μπαρτσέλονα και ο Άγιαξ των 90’s και άλλο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σήμερα. Οι «κόκκινοι διάβολοι» που είδαμε φέτος δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές τις ομάδες. Εκείνες οι ομάδες είχαν παιχταράδες σε κάθε θέση. Η Μάντσεστερ προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Ίσως αυτό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του καινούργιου προπονητή – ασχέτως αν ο συγκεκριμένος δεν το χρειάζεται βάσει ικανοτήτων. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια άλλη παράμετρο. Οι πιο «αντιδραστικοί» παίκτες των Άγγλων έχουν ήδη αποχωρήσει για άλλες πολιτείες. Ο Φέρντιναντ έφυγε προς άγνωστες πολιτείες. Ο Βίντιτς είχε συμφωνήσει από τον Γενάρη με την Ίντερ. Ο Αντέρσον – που η γκρίνια του είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά του – μένει το καλοκαίρι ελεύθερος. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί…
Υπάρχουν και άλλοι που πρέπει να «επηρεάσει» θετικά ο Ολλανδός έτσι ώστε να πάνε όλα καλά. Ήδη οι 2 πιο δύσκολοι κερδηθήκαν από το καλημέρα. Ο Ρουνε’ι’ και ο Φαν Πέρσι πέταξαν την σκουφιά τους με την ανακοίνωση του προπονητή. Εντάξει για τον Φαν Πέρσι μπορεί να ήταν λογική η αντίδραση – λόγω κοινής καταγωγής – αλλά για τον Ρουνε’ι’ κανείς δεν περίμενε τέτοιον ενθουσιασμό. Ειδικά όταν η ομάδα έδιωξε κακήν κακώς τον αγαπημένο του προπονητή – καλώς ή κακώς τρέφει αδυναμία στον Μόγιες επειδή τον ανέδειξε. Το ότι χάρηκε με την πρόσληψη Φαν Γκάαλ είναι πολύ θετικό σημάδι. Μιας και το «αγκάθι» Ρουνε’ι’ δεν υπάρχει πλέον ο Ολλανδός πρέπει να κάνει κάτι για ένα άλλο «αγκάθι» με ονοματεπώνυμο : Χουάν Μάτα. Μέχρι στιγμής δεν έχω δει αντίδραση του για την νέα πραγματικότητα. Μπορεί να έχει ήδη κάνει και να μην την έχω δει εγώ. Η ουσία είναι άλλη. Ο Μάτα θα είναι χαρούμενος μόνο αν παίξει στην φυσική του θέση. Αν ο Ολλανδός κάνει τις αλχημείες του Μόγιες τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Προσωπικά πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Πιστεύω πως ο Φαν Γκαάλ θα βρει την πιο κατάλληλη θέση για τον Μάτα ώστε αυτός να «πετάει». Υπάρχουν βέβαια και άλλα «αγκάθια» αλλά όχι της ίδιας δυναμικής. Αν τακτοποιήσει αυτά τα μεγάλα τότε θα αφήσει ιστορία…
Υπάρχει μια παροιμία που λέει « οπού ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι». Φίλαθλοι από όλον τον πλανήτη έχουν τεράστιες απαιτήσεις από τον Λουίς Φαν Γκάαλ. Αυτές οι απαιτήσεις προκύπτουν από τα χιλιάδες παραπλανητικά δημοσιεύματα. Εγώ θα πρότεινα λοιπόν να χαμηλώσουμε την ένταση των απαιτήσεων μας. Να έχουμε υπομονή και να τον αφήσουμε να κάνει την δουλειά του όπως εκείνος ξέρει. Διότι η πίεση κάλο θα κάνει και όχι κακό. Με πρόσφατο παράδειγμα τα φετινά πεπραγμένα πιστεύετε πως έχω άδικο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου