Η σιωπή είναι χρυσός

Όπως έχει γίνει γνωστό εδώ και καιρό, μετά το μπαράζ με τη Ρουμανία πιο συγκεκριμένα, ο Φερνάντο Σάντος θα αποτελέσει παρελθόν από τον πάγκο της Εθνικής μας Ομάδας μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Στην Ε.Π.Ο. έχουν καιρό τώρα ξεκινήσει τις απαραίτητες ενέργειες για την εύρεση του επόμενου προπονητή, που θα μας οδηγήσει μέσω της προκριματικής φάσης στα τελικά του Euro 2016.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος


Τα ονόματα που ακούστηκαν, από το Μάρτιο μέχρι σήμερα, πολλά και γνωστά. Μια πραγματική «πασαρέλα» προπονητών έχει περάσει από ιστοσελίδες, πρωτοσέλιδα εφημερίδων και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μάρκο Ταρντέλι, Μίκαελ Λάουντρουπ, Μάρτιν Γιόλ και, εσχάτως, Κλαούντιο Ρανιέρι είναι μόνο μερικά από αυτά. Πρόκειται για μια προπονητολογία άνευ προηγουμένου, για τα δεδομένα της Εθνικής. Το 2010, όταν και ο Ότο Ρεχάγκελ αποσύρθηκε από τον πάγκο, με αστραπιαίες κινήσεις η ομοσπονδία ανακοίνωσε την πρόσληψη του Σάντος. Φαίνεται πως η προηγούμενη διοίκηση της ομοσπονδίας ήταν πιο οξυδερκής και πιο προετοιμασμένη από την τωρινή.

Στην υπόθεση του 2010, υπήρξε άκρα μυστικότητα όσον αφορά το θέμα προπονητή. Υπήρξε επαγγελματισμός, σωστή προετοιμασία και το κυριότερο όλων. Plan Β. Όταν ο Ρεχάγκελ εξέφρασε την πρόθεσή του να αποχωρίσει, η Ε.Π.Ο. ήταν έτοιμη από πριν για αυτό το ενδεχόμενο, είχε προνοήσει. Κινήθηκε αθόρυβα, έκλεισε αμέσως τον Πορτογάλο τεχνικό και απλά περίμενε να περάσει το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής για να τον παρουσιάσει. Αυτό συνέβη διότι οι άνθρωποι της ομοσπονδίας ήξεραν τι ήθελαν. Είχαν κάνει ένα σχεδιασμό. Ήξεραν ότι η Εθνική χρειάζεται έναν προπονητή που να γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαίρου μας, της ελληνικής πραγματικότητας αν θέλετε, και που δε θα προσανατολιστεί σε διαφορετικό στυλ ποδοσφαίρου από αυτό που την οδήγησε στις επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια.

Ας δούμε, λοιπόν, τι γίνεται σήμερα. Ο Φερνάντο Σάντος, όπως όλοι γνωρίζουμε, δε θα συνεχίσει στο τιμόνι της ομάδας. Άπαντες πίστευαν ότι μπορούν να βρουν κάποιο τρόπο να τον μεταπείσουν και να παραμείνει. Η οριστική απόφαση του Πορτογάλου τους έκανε να πέσουν από τα σύννεφα. Είναι φανερό πως κανένα από τα αρμόδια διοικητικά στελέχη της ομοσπονδίας δε φρόντισε να μεριμνήσει για την επόμενη μέρα. Δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο. Ή Σάντος ή… καταστροφή. Έτσι ξαφνικά(που λέει και το γνωστό άσμα), έπρεπε να γίνει σχεδιασμός της επόμενης μέρας.

Ο λόγος, που τόσα πολλά ονόματα έχουν διαρρεύσει στον τύπο σαν υποτιθέμενοι στόχοι, είναι επειδή στην ομοσπονδία δεν έχουν κατασταλάξει  τι τύπο προπονητή ψάχνουνε. Αυτή τη στιγμή είναι αβέβαιοι αν αυτός που θα βρουν, τελικά, θα ταιριάξει στο πνεύμα και τη φιλοσοφία της Εθνικής. Οι προπονητές, που ανέφερα στην αρχή και που ακούγονται έντονα για διάδοχοι του Σάντος, δεν έχουν την ίδια ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Οι Ρανιέρι και Λάουντρουπ είναι προπονητές επιθετικής φιλοσοφίας, που έχουν πάρει ομάδες και τις έχουν αναδείξει με τη δουλειά τους. Ο Γιολ είναι πιο αμυντικογενούς φιλοσοφίας από αυτούς τους δύο, σε καμία περίπτωση όμως ίδιας με αυτή των Ρεχάγκελ και Σάντος. Τον Ταρντάλι δεν τον βάζω στην εξήσωση γιατί, κατά την προσωπική μου γνώμη, θα είναι ανέκδοτο να πάρεις για προπονητή στην εθνική Ελλάδος τον βοηθό του Τραπατόνι στην εθνική Ιρλανδίας! Ακριβώς επειδή δεν ξέρουν τι θέλουν, υπάρχει αυτή η πανδαισία ονομάτων και διαφορετικών φιλοσοφιών, οι οποίες δεν ξέρω κατά πόσο συνάδουν με το στυλ της Εθνικής.

Συνοψίζοντας, οι χειρισμοί που γίνονται είναι, το λιγότερο, ερασιτεχνικοί. Μοιάζουν με κινήσεις πανικού. Το θέμα είναι ότι πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν οι άνθρωποι της Ε.Π.Ο. ότι η Εθνική δεν είναι σύλλογος. Δεν επιτρέπεται να διαρρέουν ονόματα μόνο και μόνο για να πουλάνε οι διάφορες φυλλάδες στα περίπτερα. Οι παραφιλολογίες και οι ασαφείς διαρροές είναι κόλπα που χρησιμοποιούν τα ποδοσφαιρικά κλαμπ, όχι οι εθνικές ομάδες. Η συγκεκριμένη «τακτική» μπορεί να μην κουράζει τους δημοσιογράφους, αλλά σίγουρα κουράζει τον κόσμο και θίγει την αξιοπιστία σου, σαν δημόσια κρατική αρχή του ποδοσφαίρου.