Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος
Οι δύο διεκδικητές του «ιερού δισκοπότηρου» είναι οι, κατά τεκμήριο, κορυφαίες ομάδες για φέτος στον πλανήτη. Δύο ομάδες από την ίδια χώρα, την ίδια γεωγραφική περιοχή, την ίδια πόλη. Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Ατλέτικο ή Ατλέτικο Μαδρίτης εναντίον Ρεάλ, αν προτιμάτε. Ομάδες που, παρά τις προβλέψεις των ειδικών, έχουν δικαιολογήσει στο έπακρο τη συμμετοχή τους στον τελικό. Δεν άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης και υπερνίκησαν όλα τα εμπόδια, στο δρόμο προς το Στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας.
Ξεκινώντας από τη Ρεάλ, τα δώδεκα χρόνια απουσίας από έναν ευρωπαϊκό τελικό είναι πολλά. Πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε στη «βασίλισσα» της Ευρώπης. Μια ομάδα με 9 κατακτήσεις Κυπέλλου Πρωταθλητριών και Champions League στην τροπαιοθήκη της. Με αστέρια παγκοσμίου φήμης και εμβέλειας. Όλες τις οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Να βρίσκεται αύριο στη Λισαβόνα, με σκοπό να σηκώσει στα χέρια της το πολυπόθητο 10ο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Από το υπάρχον ρόστερ, μόλις τρεις είναι οι παίκτες οι οποίοι έχουν εμπειρία από τελικό Champions League και είχαν την τύχη να κατακτήσουν το τρόπαιο. Αυτοί είναι ο Ίκερ Κασίγιας, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Τσάμπι Αλόνσο, με τον τελευταίο να μην έχει δυνατότητα συμμετοχής στον τελικό λόγω καρτών. Σαφέστατα, όμως, έχει παίκτες που έχουν παίξει σε τελικούς Euro και Μουντιάλ, με εμπειρία και ποιότητα, αυτό κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί.
Θα υπάρχουν κάποιες απουσίες από πλευράς «μερέγκες» στον τελικό. Ο Αλόνσο, όπως ανέφερα και πριν, λόγω καρτών θα είναι απών. Οι Πέπε και Μπενζεμά αντιμετώπισαν πρόβλημα τραυματισμών τον τελευταίο καιρό και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κάρλο Αντσελότι, είναι οι μοναδικοί αμφίβολοι παίκτες. Φυσικά, δεν υπήρχε αναφορά στον Ρονάλντο, ο οποίος, καθαρά για εγωιστικούς λόγους, παραλίγο να θέσει τη συμμετοχή του στον τελικό σε τεράστιο κίνδυνο. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι ήταν τραυματίας και, παρόλα αυτά, απαίτησε να παίξει στο τελευταίο παιχνίδι του ισπανικού πρωταθλήματος, το οποίο ήταν και αδιάφορο. Μόνο και μόνο για να μη μοιραστεί στο χρυσό παπούτσι με τον Λουίς Σουάρες, της Λίβερπουλ. Σημασία έχει ότι, λογικά, θα δώσει το παρόν το Σάββατο το βράδυ.
Κι αν αξίζουν τόσο διθυραμβικά σχόλια για τη Ρεάλ Μαδρίτης, τότε τι σχόλια μπορεί να κάνει κανείς για το ποδοσφαιρικό αριστούργημα που λέγεται Ατλέτικο; Μια ομάδα «μοντέλο» και πρότυπο για το πώς πρέπει μια σύγχρονη ομάδα να λειτουργεί. Τα εμπόδια προς την απόλυτη καταξίωση και αναγνώριση δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν. Η Ατλέτικο πέρασε μέσα από δύσβατα και ακανθώδη μονοπάτια. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, σίγουρα προκαλεί αίσθημα δικαίωσης για άπαντες μέσα στο σύλλογο.
Η Ατλέτικο μετέχει στο Champions League σταθερά τα τελευταία χρόνια, δείγμα της σωστής δουλειάς που γίνεται και της διάρκειας που έχει αποκτήσει. Στις τάξεις της βρίσκεται ένας από τους πιο ανερχόμενους προπονητές στην Ευρώπη. ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Μια τεράστια ποδοσφαιρική φυσιογνωμία, σαν παίκτης, που από ότι φαίνεται θα παραμείνει τέτοια και ως προπονητής. Ένας σύγχρονος προπονητής, ένας πραγματικός στρατηγός των πάγκων. Είναι ο τύπος που γουστάρεις να παίξεις γι αυτόν, που θα σε κάνει να βγάλεις το 100% των δυνατοτήτων σου στο γήπεδο. Δεν έχει χάσει τον ποδοσφαιρικό αυθορμητισμό, που είχε σαν παίκτης, γεγονός που τον κάνει ακόμα πιο συμπαθή.
Αν και άπειρος, προπονητικά, κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να γίνει πρωταθλητής Ισπανίας με την Ατλέτικο! Με παίκτες που δεν τους λες και πρωτοκλασάτα ονόματα, την πλειοψηφία τουλάχιστον. Ποιος άλλος θα έπαιρνε πρωτάθλημα με Αρντάν, Ραούλ Γκαρσία, Μιράντα και Χουανφράν; Το πάζλ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Μένει το τελευταίο κομμάτι του. Η κατάκτηση του Champions League από την Ατλέτικο δε θα είναι ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Θα είναι πολλά παραπάνω.
Στα αγωνιστικά, η Ατλέτικο έδωσε τα πάντα κόντρα στη Μπαρτσελόνα για να πάρει το πρωτάθλημα. Το πήρε, αλλά η νίκη αποδείχτηκε πύρρειος. Οι Αρντάν και Ντιέγκο Κόστα τραυματίστηκαν, με τον Τούρκο, εν τέλει, να έχει ένα απλό πρήξιμο και να είναι έτοιμος για αύριο και τον Ισπανοβραζιλιάνο να ταξιδεύει στο Βελιγράδι(!) μπας και τα μαγικά μαντζούνια της γιατρού(;) Μαριάνα Κοβάσεβιτς του δώσουν το θαύμα που αναζητά για να παίξει στον τελικό.
Αν το πάρει η Ρεάλ, θα έχει επικρατήσει ο νόμος του ισχυρού. Αν το πάρει η Ατλέτικο, θα μιλάμε για κατόρθωμα εφάμιλλο του τελικού της Κωνσταντινούπολης, το 2005. Γιατί μόνο σε μια τέτοια κατηγορία θα μπορεί να συγκαταλεχθεί. Όπως και να χει, θεωρώ δεδομένο ότι αυτές οι δύο ομάδες θα μας χαρίσουν έναν αξιομνημόνευτο τελικό, με ένταση, με πάθος, με δυνατές συγκινήσεις. Αν στην εξίσωση αυτή μπει και το θέαμα, τότε είναι πιθανό να δούμε έναν από τους καλύτερους τελικούς των τελευταίων ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου