Το απόλυτο της Σεβίλλης και η κατάρα της Μπενφίκα

Η αυλαία έπεσε χθες στο "Juventus Stadium" του Τορίνο για την πρώτη ευρωπαϊκή διοργάνωση για το 2014. Ο λόγος για το Γιουρόπα Λιγκ, το οποίο κατέκτησε η Σεβίλλη, επικρατώντας της Μπενφίκα στην διαδικασία των πέναλντι με 4-2, με τις ομάδες της Ιβηρικής χερσονήσου να γράφουν ιστορία, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους.

Γράφει ο Ραφαήλ Νησιάγκας



Η ομάδα της Σεβίλλης μετράει πλέον 3 κατακτήσεις σε 3 συμμετοχές σε τελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, καθώς πέρα από την φετινή κατάκτηση, έχει σημειώσει το back-to-back το 2006 και το 2007. Από την άλλη, η Μπενφίκα έφτασε για 8η φορά σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά το 1962, αλλά… έχασε ξανά μιας και η κατάρα του Μπέλα Γκούτμαν φαίνεται πως έχει σκοπό να κρατήσει μέχρι το 2062!

Ο Ούγγρος προπονητής το 1961 και το 1962 κατέκτησε με την πορτογαλική ομάδα το Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως στη συνέχεια αποχώρησε λόγω διαφωνίας όσον αφορά τα οικονομικά του συλλόγου, και τότε… καταράστηκε δημοσίως την Μπενφίκα να μην κατακτήσει ξανά ευρωπαϊκό τίτλο για τα επόμενα 100 χρόνια. Θα κρατήσει τόσο; Κανείς δεν ξέρει. Ωστόσο 8 χαμένοι τελικοί από τότε, μόνο λίγοι δεν είναι…

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, το πρώτο ημίχρονο αποτέλεσε ένα παιχνίδι αναγνωσιμότητας του αντιπάλου, με την Μπενφίκα να δίνει λίγο σασπένς στο φινάλε με δύο ευκαιρίες, κυρίως επειδή η Σεβίλλη ανέβασε την άμυνα της. Εύκολα φαινόταν το άγχος στις δύο ομάδες, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους. Στο δεύτερο ημίχρονο οι ομάδες ήταν περισσότερο τολμηρές, οι πλάγιοι μπακ ανέβαιναν περισσότερο, η Μπενφίκα κατά διαστήματα είχε σημαντικές ευκαιρίες, αλλά το γκολ έλειψε. Αυτό που φάνηκε πάντως κατά την διάρκεια του αγώνα, είναι ότι ατομικά και σε επίπεδο μονάδων, η Μπενφίκα διέθεταν περισσότερη εμπειρία και φαινόταν πιο ικανή να «κλέψει» το παιχνίδι, στην κανονική διάρκεια και στην παράταση. Από την άλλη, η Σεβίλλη δεν υστερεί καθόλου σε κάποιους τομείς, ίσα ίσα θεωρώ πως ο ικανότερος ποδοσφαιριστής, που είδαμε χθες στο γήπεδο, είναι ο αρχηγός της Σεβίλλης Ιβάν Ράκιτιτς, για τον οποίο έχω γράψει πως τον θεωρώ καταπληκτικό παίκτη.

Τους προπονητές των ομάδων, Ουνάι Έμερι και Ζόρζε Ζεζούς, τους θεωρώ καλούς, αλλά όχι και τρομερούς προπονητές. Ο Έμερι πάντα σε κρίσιμα παιχνίδια εμφανιζόταν αγχωμένος και πολλές φορές δεν έχει καταφέρει να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ο Ζεζούς από την άλλη, μπορεί να έχει κατακτήσει μερικούς τίτλους με την Μπενφίκα, αλλά πολλές φορές η Μπενφίκα έχει ζήσει αγωνιστικές κρίσεις, ωστόσο φαίνεται πως… και ο Ζεζούς είναι «καταραμένος» και πως δεν θα αφήσει τον πάγκο της ομάδας ότι και αν συμβεί!

Κορυφαίους παίκτες του αγώνα θεωρώ τους Ράκιτιτς, Παρέχα, Βιτόλο και, ασφαλώς ο ήρωας των πέναλντι, Μπέτο, ο οποίος πιστεύω πως δεν αποκλείεται να αποτελέσει τον βασικό τερματοφύλακα της Εθνικής Πορτογαλίας για το Μουντιάλ της Βραζιλίας, ενώ αποκρούοντας τα χτυπήματα των Καρντόσο και Ροντρίγκο, επιβεβαίωσε ακόμα μια κατάρα. Αυτή των αριστεροπόδαρων εκτελεστών των πέναλντι.