Γιατί πρέπει πάντα να ακούμε τους άλλους;

Άλλη μια χαμένη χρονιά. Άλλη μια ημιτελής προσπάθεια. Για ακόμη μια φορά ο ΠΑΟΚ δεν τήρησε την υπόσχεση του. Δεν έκανε την υπέρβαση που υποσχέθηκε. Δε φταίνε όμως οι κακές συγκυρίες. Ήταν αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό. Αλήθεια υπήρχε κάποιος που ισχυριζόταν το αντίθετο;

 Γράφει η Δώρα Βελέντζα



Φυσικά και αμφισβητώ τα περί κατάρρευσης συνοδευομένης από αδικία. Ναι δυστυχώς ακούστηκε και αυτό. Ότι ο ΠΑΟΚ έχασε στο 1ο ματς λόγω διαιτητικών λαθών. Είμαστε σοβαροί; Όταν εσύ δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που έχεις δεν σου φταίει ο διαιτητής. Ναι έπαιζε έκτος να το καταλάβω. Εκεί υπάρχει το παραθυράκι «ο διαιτητής έπαιζε έδρα» - ακόμα και αυτό όμως ελάχιστα έχει βάση. Όταν το παιχνίδι όμως είναι εντός δεν μπορώ να δεχτώ δικαιολογία. Όποια ελληνική ομάδα και να παίζει. Για την ακρίβεια – για να είμαστε δίκαιοι –οποία ομάδα και να παίζει. Μια καλή ομάδα εκμεταλλεύεται την έδρα της. Προς θεού δεν υπαινίσσομαι πως ο ΠΑΟΚ δεν είναι καλή ομάδα. Απεναντίας είναι μια παρά πολύ καλή ομάδα με ένα μειονέκτημα. Το αγωνιστικό μέρος επηρεάζεται από πρόσωπα και καταστάσεις.

Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα. Το οποίο έχει ειπωθεί και αναλυθεί άπειρες φορές. Έργκους Κάτσε. Δεν θα αναλωθώ και εγώ –όπως όλοι οι άλλοι –στο εξωαγωνιστικό κομμάτι της υπόθεσης. Δεν θα με δείτε να εκφέρω άποψη. Για το αν ήταν σωστό ή λάθος. Εγώ θα μιλήσω για τις αγωνιστικές συνέπειες αυτής της σιωπηρής τιμωρίας. Φυσικά και υπήρξαν. Αφού η τιμωρία δεν επεβλήθη, την επέβαλαν. Αν είχε επιβληθεί θα έδιναν σημασία στις συνέπειες. Με απλά λόγια θα αποφάσιζαν με γνώμονα τις συνέπειες. Όταν μια τιμωρία επιβάλλεται από την γενική κατακραυγή όλα είναι διαφορετικά. Θεωρείτε άσχετο τον Στεφένς που διαφωνούσε εξαρχής. Ποιος προπονητής θα συμφωνούσε με κάτι τέτοιο; Ποιος προπονητής θα δεχόταν να χάσει έναν βασικό παίκτη του για κάτι τέτοιο;

Απλά τον χάνεις για 2 αγώνες και είναι όλα εντάξει. Αυτό όμως πάει πολύ. Ειδικά όταν ο παίκτης είναι σημαντικό γρανάζι της ομάδας. Θα θεωρήσετε πως λέω υπερβολές. Καμία σχέση. Η απουσία του Κάτσε έπληξε αγωνιστικά παρά πολύ τον ΠΑΟΚ. Φαίνεται άλλωστε. Όχι μόνο από τα αποτελέσματα αλλά και από την γενική εμφάνιση της ομάδας. Η ομάδα παρότι νίκαγε δεν έπαιζε καλά. Ήταν ολοφάνερο ότι έλειπε ένας «κρίκος». Για αυτό και ο Ολλανδός τον επανέφερε. Ένιωσε την «γκιλοτίνα» να πλησιάζει και τον είδε σαν σανίδα σωτηρίας. Από ότι βλέπουμε δεν είχε άδικο. Μην εστιάζετε στους αγώνες με την Μπενφίκα για να καταλάβετε. Η πρόκριση ούτως ή άλλως είχε χαθεί από τους ομίλους. Όταν ο ΠΑΟΚ έχασε την πρωτιά και έπεσε πάνω στους ισχυρούς. Για θυμηθείτε έπαιζε ο Κάτσε τότε; Προφανώς όχι.

Το χούι αυτό όμως δεν το έχουμε μόνο εμείς. Κάθε χρόνο γίνονται «εγκλήματα» σε όλες τις ομάδες μόνο και μόνο επειδή ακούν τους άλλους. Στην πλειοψηφία τους δεν έχουν δυσάρεστες συνέπειες. Βεβαία υπάρχει και ο αντίλογος. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι εμπλεκόμενοι βαράνε μετέπειτα το κεφάλι τους στο τοίχο. Η πρώτη πρόχειρη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Πίρλο. Μέγα λάθος των διοικούντων της Μίλαν να τον διώξουν. Διότι ο «τελειωμένος» δίνει με τις εμφανίσεις του τα πρωταθλήματα στην Γιουβέντους. Αλήθεια θα ήθελα πολύ να μάθω ποιος πανέξυπνος διοικητικός των Μιλανέζων πήρε αυτήν την απόφαση. Μιας και μιλάμε για αποφάσεις τα «συγχαρητήρια» μου στον Κάρλο Αντσελότι. Πιάσατε μια ειρωνεία στην ατμόσφαιρα; Ισχύει, δεν καταλάβατε λάθος. Μα ποιος νοήμων άνθρωπος αφήνει έναν παίκτη – πολυεργαλείο όπως ο Οζίλ να φύγει 6 μήνες μετά και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την απόφαση. Όπως κανείς μας άλλωστε.

Από αυτού του είδους τα «εγκλήματα» δεν πρόκειται να γλιτώσουμε ποτέ. Όλο και κάποιος θα επηρεάζεται. Με συνέπεια να παίρνει λάθος αποφάσεις. Η ουσία όμως είναι άλλη. Θες κύριε πρόεδρε να κάνεις το χατίρι στους φίλαθλους; Θες κύριε προπονητή να κάνεις τα χατίρια του προέδρου ή ακόμα χειρότερα, τα δικά σου; Ας το κάνεις δεν θα σου πει κάνεις όχι. Απλά κάντο με το λιγότερο δυνατό κόστος. Δεν πρέπει να επηρεάζεται αγωνιστικά η ομάδα από αυτές τις επιλογές. Γι αυτό αγαπητοί μου φίλαθλοι θα σας συνιστούσα μια αυτοκριτική. Εφόσον επιζητείτε την υπέρβαση ας κόψετε τις κακές συνήθειες. Ας σταματήσετε τις κάθε είδους «παρεμβολές». Αλλιώς θα ονειρευόμαστε μόνο τις διακρίσεις για πολύ καιρό ακόμα. Προφανώς είναι κάτι που δεν θέλουμε. Έτσι δεν είναι;