Σήμερα λοιπόν θα αναφερθούμε σε αυτόν τον «ασυμβίβαστο» επικοντιστή που από το βράδυ του προπερασμένου Σαββάτου έκανε το «στοιχειωμένο» ρεκόρ του Σεργκέι Μπούμπκα να μιλάει... γαλλικά!
Ο Λαβιλενί δεν είναι τυχαίος αθλητής. Για όσους ασχολούνται με το στίβο και γενικά με τον κλασικό αθλητισμό το όνομά του είχε ήδη προκαλέσει αίσθηση καιρό τώρα. Το 2009, πιο συγκεκριμένα, σε ηλικία μόλις 22 ετών γίνεται Πρωταθλητής Ευρώπης στον κλειστό στίβο, ενώ αναδεικνύεται 3ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου την ίδια χρονιά. Έκτοτε δε σταματά να… μετράει μετάλλια και διακρίσεις όντας 2 φορές Πρωταθλητής Ευρώπης στον ανοιχτό στίβο και 3 φορές στον κλειστό, παράλληλα 1 φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής επίσης στον κλειστό στίβο και φυσικά είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Επομένως αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για έναν από τους λεγόμενους μεγάλους αθλητές του άλματος επί κοντώ.
Παρόλο που οι επιδόσεις του «φώναζαν» ότι επρόκειτο, ίσως, για τον καλύτερο σύγχρονο επικοντιστή, ήταν αδιανόητο για τον οποιονδήποτε να σκεφτεί ότι αυτός ο μικρόσωμος Γάλλος (βλέπει το έδαφος μόλις από το 1 μέτρο και 76 εκατοστά) θα μπορούσε ποτέ έστω και να πλησιάσει το παγκόσμιο ρεκόρ του αθλητή θρύλου του επί κοντώ, τον ανυπέρβλητου Σεργκέι Μπούμπκα. Δεν υπήρχαν καν οι ενδείξεις ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Για να φτάσουμε στο Διεθνές Μίτινγκ Στίβου στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας στις 15 Φεβρουαρίου του 2014 που γίνεται ημέρα σταθμός για τον ίδιο. Και εδώ είναι που αρχίζουν οι «διαβολικές» συμπτώσεις.
Ο Σεργκέι Μπούμπκα, ο άνθρωπος που έχει καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ 17 φορές(!) παρακαλώ, στις 21 Φεβρουαρίου του 1993 είχε καταρρίψει κατά 2 ολόκληρα εκατοστά το ήδη δικό του παγκόσμιο ρεκόρ πετώντας πάνω από τα 6 μέτρα και 15 εκατοστά, αφήνοντάς το προστατευμένο για 21 ολόκληρα χρόνια κοντά στην… αγκαλιά του θεού. Καλά καταλάβατε. Ο Λαβιλενί κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο ίδιο μέρος, στην ίδια πόλη, στο ίδιο μίτινγκ που ο Μπούμπκα κατέρριψε το παγκόσμιο, τότε, ρεκόρ πριν από ακριβώς 21 χρόνια!!! Και ο Μπούμπκα ήταν εκεί και παρακολουθούσε τις προσπάθειές του.
Ο Λαβιλενί ξεκινάει την προσπάθειά του από τα 5.76 μέτρα. Περνάει σαν σε προπόνηση και ο πήχης ανεβαίνει στα 5.91 μέτρα. Περίπατος. Φτάνει στα 6.01 μέτρα. Παλεύει για την προσωπική υπέρβαση. Έπειτα από 2 αποτυχημένες προσπάθειες τα πράγματα ζορίζουν. Συγκεντρώνεται. Παίρνει φόρα και περνάει αποφασιστικά με την 3η προσπάθεια, κάνοντας τόσο εθνικό και ατομικό ρεκόρ όσο και την καλύτερη επίδοση για φέτος στον κόσμο!
Απελευθερωμένος πια από οποιοδήποτε άγχος ζητάει να ανέβει ο πήχης στον…. ουρανό. Στα 6 μέτρα και 16 εκατοστά. Θέλει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ. Εκείνη τη στιγμή μοιάζει παράλογο, ουτοπικό, μακριά από την πραγματικότητα. Μολαταύτα, όταν το κοινό το αντιλαμβάνεται ξεσπάει σε ζητωκραυγές. Μικροί και μεγάλοι στις κερκίδες τον επευφημούν λες και έχει σπάσει ήδη το ρεκόρ. Ο ίδιος ξέρει ότι βρίσκεται κοντά στη μεγαλύτερη πρόκληση της αθλητικής του καριέρας. Συγκεντρώνεται, παίρνει φόρα και… απογειώνεται πάνω από τον πήχη με την πρώτη προσπάθεια! ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ! Έκανε το φαινομενικά ακατόρθωτο! Ο ίδιος βρίσκεται σε έκσταση, τρέχει σαν τρελός, κρατάει το κεφάλι του, προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι έχει καταφέρει, πριν πέσει δακρυσμένος στο έδαφος. Το κοινό παραληρεί, η ιστορία μόλις έχει γραφτεί. Ο τεράστιος Μπούμπκα χειροκροτεί από τις εξέδρες των επισήμων αναγνωρίζοντας ότι το ρεκόρ του έσπασε απλά από τον καλύτερο και υποκλίνεται στο ταλέντο του. Κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο, του σφίγγει το χέρι και τον αγκαλιάζει θερμά σαν επιβράβευση για αυτό που μόλις είχε πετύχει.
Επηρεασμένος, προφανώς, από την αδρεναλίνη που είχε κυριεύσει το κορμί του, ο Γάλλος ζητά να ανέβει ο πήχης στα ουράνια. Στα 6.20 μέτρα! Θέλει να διαλύσει το ρεκόρ όχι μόνο να το ξεπεράσει! Η υπερβολή του εγχειρήματός του τον οδηγεί στο να αποτύχει στην 1η μόλις προσπάθεια και να τραυματιστεί στον αστράγαλο αφού η πτώση του γίνεται εκτός διαδρόμου, γλιτώνοντας ωστόσο από πολύ χειρότερα. Το γεγονός αυτό δεν του στερεί βέβαια ένα ανατριχιαστικό «standing ovation» από το κοινό ως αναγνώριση του άθλου που πέτυχε.
Συνοψίζοντας, κατά την προσωπική μου άποψη, μιλάμε για το μεγαλύτερο αθλητικό επίτευγμα του 2014. Μόνο το Μουντιάλ της Βραζιλίας μπορεί να επισκιάσει το κατόρθωμα του. Ο άνθρωπος αυτός μας δίδαξε, μέσω των πράξεών του, με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο ότι τα όρια δεν υπάρχουν. Είναι όλα στη σφαίρα της φαντασίας του ανθρώπου. Είναι απλά σκέψεις στο μυαλό και τίποτα παραπάνω. Είναι φόβοι και ανασφάλειες που έχει ο καθένας για τις δυνατότητές του. Γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και άνθρωποι σαν τον Λαβιλενί αποτελούν φωτεινά παραδείγματα κάνοντάς μας να καταλάβουμε ότι τελικά τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Υ.Γ.1: Οι μεγάλοι αθλητές οφείλουν να είναι «μεγάλοι» και από ηθικής πλευράς. Η κίνηση του Μπούμπκα να αγκαλιάσει τον Λαβιλενί είναι από τις ομορφότερες σκηνές που μόνο ο υγιής αθλητισμός μπορεί να μας προσφέρει και λέει πολλά όσον αφορά το ήθος και τον χαρακτήρα του.
Υ.Γ.2: Ο τραυματισμός του Γάλλου θα του στερήσει πιθανότατα τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Είναι ευκαιρία για έναν Έλληνα αθλητή, τον Κώστα Φιλιππίδη, για κάτι καλό σε αυτή τη διοργάνωση.
Υ.Γ.3: Ευτυχώς που τραυματίστηκε γιατί με τι φόρα που είχε πάρει ήταν ικανός να περάσει και τα 6.20! Ασφαλώς θα έχει κι άλλες ευκαιρίες να το σπάσει σε κάποια άλλη μεγάλη διοργάνωση. Είναι μόλις 27 ετών και ένα είναι σίγουρο. Το μέλλον του ανήκει.
Ο Λαβιλενί δεν είναι τυχαίος αθλητής. Για όσους ασχολούνται με το στίβο και γενικά με τον κλασικό αθλητισμό το όνομά του είχε ήδη προκαλέσει αίσθηση καιρό τώρα. Το 2009, πιο συγκεκριμένα, σε ηλικία μόλις 22 ετών γίνεται Πρωταθλητής Ευρώπης στον κλειστό στίβο, ενώ αναδεικνύεται 3ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου την ίδια χρονιά. Έκτοτε δε σταματά να… μετράει μετάλλια και διακρίσεις όντας 2 φορές Πρωταθλητής Ευρώπης στον ανοιχτό στίβο και 3 φορές στον κλειστό, παράλληλα 1 φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής επίσης στον κλειστό στίβο και φυσικά είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Επομένως αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για έναν από τους λεγόμενους μεγάλους αθλητές του άλματος επί κοντώ.
Παρόλο που οι επιδόσεις του «φώναζαν» ότι επρόκειτο, ίσως, για τον καλύτερο σύγχρονο επικοντιστή, ήταν αδιανόητο για τον οποιονδήποτε να σκεφτεί ότι αυτός ο μικρόσωμος Γάλλος (βλέπει το έδαφος μόλις από το 1 μέτρο και 76 εκατοστά) θα μπορούσε ποτέ έστω και να πλησιάσει το παγκόσμιο ρεκόρ του αθλητή θρύλου του επί κοντώ, τον ανυπέρβλητου Σεργκέι Μπούμπκα. Δεν υπήρχαν καν οι ενδείξεις ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Για να φτάσουμε στο Διεθνές Μίτινγκ Στίβου στο Ντόνετσκ της Ουκρανίας στις 15 Φεβρουαρίου του 2014 που γίνεται ημέρα σταθμός για τον ίδιο. Και εδώ είναι που αρχίζουν οι «διαβολικές» συμπτώσεις.
Ο Σεργκέι Μπούμπκα, ο άνθρωπος που έχει καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ 17 φορές(!) παρακαλώ, στις 21 Φεβρουαρίου του 1993 είχε καταρρίψει κατά 2 ολόκληρα εκατοστά το ήδη δικό του παγκόσμιο ρεκόρ πετώντας πάνω από τα 6 μέτρα και 15 εκατοστά, αφήνοντάς το προστατευμένο για 21 ολόκληρα χρόνια κοντά στην… αγκαλιά του θεού. Καλά καταλάβατε. Ο Λαβιλενί κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο ίδιο μέρος, στην ίδια πόλη, στο ίδιο μίτινγκ που ο Μπούμπκα κατέρριψε το παγκόσμιο, τότε, ρεκόρ πριν από ακριβώς 21 χρόνια!!! Και ο Μπούμπκα ήταν εκεί και παρακολουθούσε τις προσπάθειές του.
Ο Λαβιλενί ξεκινάει την προσπάθειά του από τα 5.76 μέτρα. Περνάει σαν σε προπόνηση και ο πήχης ανεβαίνει στα 5.91 μέτρα. Περίπατος. Φτάνει στα 6.01 μέτρα. Παλεύει για την προσωπική υπέρβαση. Έπειτα από 2 αποτυχημένες προσπάθειες τα πράγματα ζορίζουν. Συγκεντρώνεται. Παίρνει φόρα και περνάει αποφασιστικά με την 3η προσπάθεια, κάνοντας τόσο εθνικό και ατομικό ρεκόρ όσο και την καλύτερη επίδοση για φέτος στον κόσμο!
Απελευθερωμένος πια από οποιοδήποτε άγχος ζητάει να ανέβει ο πήχης στον…. ουρανό. Στα 6 μέτρα και 16 εκατοστά. Θέλει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ. Εκείνη τη στιγμή μοιάζει παράλογο, ουτοπικό, μακριά από την πραγματικότητα. Μολαταύτα, όταν το κοινό το αντιλαμβάνεται ξεσπάει σε ζητωκραυγές. Μικροί και μεγάλοι στις κερκίδες τον επευφημούν λες και έχει σπάσει ήδη το ρεκόρ. Ο ίδιος ξέρει ότι βρίσκεται κοντά στη μεγαλύτερη πρόκληση της αθλητικής του καριέρας. Συγκεντρώνεται, παίρνει φόρα και… απογειώνεται πάνω από τον πήχη με την πρώτη προσπάθεια! ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ! Έκανε το φαινομενικά ακατόρθωτο! Ο ίδιος βρίσκεται σε έκσταση, τρέχει σαν τρελός, κρατάει το κεφάλι του, προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι έχει καταφέρει, πριν πέσει δακρυσμένος στο έδαφος. Το κοινό παραληρεί, η ιστορία μόλις έχει γραφτεί. Ο τεράστιος Μπούμπκα χειροκροτεί από τις εξέδρες των επισήμων αναγνωρίζοντας ότι το ρεκόρ του έσπασε απλά από τον καλύτερο και υποκλίνεται στο ταλέντο του. Κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο, του σφίγγει το χέρι και τον αγκαλιάζει θερμά σαν επιβράβευση για αυτό που μόλις είχε πετύχει.
Επηρεασμένος, προφανώς, από την αδρεναλίνη που είχε κυριεύσει το κορμί του, ο Γάλλος ζητά να ανέβει ο πήχης στα ουράνια. Στα 6.20 μέτρα! Θέλει να διαλύσει το ρεκόρ όχι μόνο να το ξεπεράσει! Η υπερβολή του εγχειρήματός του τον οδηγεί στο να αποτύχει στην 1η μόλις προσπάθεια και να τραυματιστεί στον αστράγαλο αφού η πτώση του γίνεται εκτός διαδρόμου, γλιτώνοντας ωστόσο από πολύ χειρότερα. Το γεγονός αυτό δεν του στερεί βέβαια ένα ανατριχιαστικό «standing ovation» από το κοινό ως αναγνώριση του άθλου που πέτυχε.
Συνοψίζοντας, κατά την προσωπική μου άποψη, μιλάμε για το μεγαλύτερο αθλητικό επίτευγμα του 2014. Μόνο το Μουντιάλ της Βραζιλίας μπορεί να επισκιάσει το κατόρθωμα του. Ο άνθρωπος αυτός μας δίδαξε, μέσω των πράξεών του, με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο ότι τα όρια δεν υπάρχουν. Είναι όλα στη σφαίρα της φαντασίας του ανθρώπου. Είναι απλά σκέψεις στο μυαλό και τίποτα παραπάνω. Είναι φόβοι και ανασφάλειες που έχει ο καθένας για τις δυνατότητές του. Γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και άνθρωποι σαν τον Λαβιλενί αποτελούν φωτεινά παραδείγματα κάνοντάς μας να καταλάβουμε ότι τελικά τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Υ.Γ.1: Οι μεγάλοι αθλητές οφείλουν να είναι «μεγάλοι» και από ηθικής πλευράς. Η κίνηση του Μπούμπκα να αγκαλιάσει τον Λαβιλενί είναι από τις ομορφότερες σκηνές που μόνο ο υγιής αθλητισμός μπορεί να μας προσφέρει και λέει πολλά όσον αφορά το ήθος και τον χαρακτήρα του.
Υ.Γ.2: Ο τραυματισμός του Γάλλου θα του στερήσει πιθανότατα τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Είναι ευκαιρία για έναν Έλληνα αθλητή, τον Κώστα Φιλιππίδη, για κάτι καλό σε αυτή τη διοργάνωση.
Υ.Γ.3: Ευτυχώς που τραυματίστηκε γιατί με τι φόρα που είχε πάρει ήταν ικανός να περάσει και τα 6.20! Ασφαλώς θα έχει κι άλλες ευκαιρίες να το σπάσει σε κάποια άλλη μεγάλη διοργάνωση. Είναι μόλις 27 ετών και ένα είναι σίγουρο. Το μέλλον του ανήκει.
πού το ήξερες για το Φιλιππίδη; Θα σε πληρώνει για να τον αναφέρεις σε άρθρο σου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου δεν ήξερα ότι θα πάρει το χρυσό ο Φιλιππίδης, όμως γνωρίζω ότι είναι αθλητής με μεγάλες δυνατότητες. Αν ο Γάλλος συμμετείχε στο Παγκόσμιο δεν είμαι σίγουρος ότι θα το έπαιρνε το χρυσό εν τέλει ο Έλληνας επικοντιστής. Ήταν η ευκαιρία του,την άρπαξε και έγραψε ιστορία...Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Τώρα αν του έφερα γούρι με το άρθρο αυτό τι να πω; Μακάρι. Δεν πιστεύω πάντως ότι πήρε το χρυσό για να επιβεβαιώσει εμένα,πιθανότατα ούτε καν έχει διαβάσει το άρθρο ο άνθρωπος! :)
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου όπως και να'χει. :)