Γράφει ο Δημήτριος Σακελλάρης
Μάλιστα τακτικής, αφού οι «Άγιοι» έχουν επιλέξει το μοτίβο ποδοσφαίρου που παραθέτουν και οι παραδοσιακές δυνάμεις του νησιού δηλαδή της σταδιακής ανάπτυξης και της διατήρησης της κατοχής. Έτσι αποκτούν ένα τεράστιο πλεονέκτημα έναντι των ομάδων που είναι ίσες και κάτω από αυτούς σε δυναμικότητα, αλλά κι ένα μειονέκτημα με εκείνες που ακολουθούν την ίδια τακτική αλλά παρατάσσουν ένα πιο ποιοτικό ρόστερ.
Το συμπέρασμα αυτό είναι πολύ εύκολο να το εξάγει κανείς είτε κοιτώντας τα στατιστικά είτε παρακολουθώντας κάποιους από τους αγώνες της ομάδος. Στο στατιστικό τομέα, παρατηρούμε ότι όποτε η Σαουθάμπτον είχε με το μέρος της την κατοχή της μπάλας, σκόραρε κατά μέσο όρο 1,3 γκολ και το σημαντικότερο· δεν έχανε. Σ’ αυτό βοήθησε και το πρόγραμμα του πρωταθλήματος αφού οι πρώτες αγωνιστικές έδωσαν την ευκαιρία στον Ποκετίνο να δουλέψει πάνω στο συγκεκριμένο πλάνο και να το τελειοποιήσει. Το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό με τη Σαουθάμπτον, παρουσιάζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο ήταν μια ανάσα από την κορυφή.
Στο πιο ποδοσφαιρικό και λιγότερο στατιστικό κομμάτι, η διάταξη και η επιλογή των μεταγραφών το καλοκαίρι έδειχναν προς την κατεύθυνση τούτη. Πιο συγκεκριμένα, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η ομάδα που επενδύει στο παιχνίδι με τη μπάλα στα δικά της πόδια συνήθως χρειάζεται ένα αμυντικό χαφ με δημιουργικές αρετές, που παίρνοντας την πρώτη πάσα από τα στόπερ μπορεί να την προωθήσει με ασφάλεια πιο μπροστά. Επιπρόσθετα, απαιτείται η παρουσία είτε ενός δημιουργικού μέσου είτε ενός box-to-box χαφ με ατελείωτες βοήθειες στις πλευρές και στον άξονα. Επίσης, τα άκρα δεν είναι ανάγκη να παίζουν στη γραμμή αλλά να έχουν δημιουργικές αρετές και στον άξονα, δίνοντας την ευκαιρία στα ακραία αμυντικά μπακ να προωθούνται συνεχώς και κάνοντας overlap να στοχεύουν τον επιθετικό που συνήθως ειδικεύεται στο poaching και όχι στο τρέξιμο ή το δημιουργικό κομμάτι. Ακριβώς το ίδιο στιλ υπηρετεί η Σαουθάμπτον τη φετινή χρονιά, αφού ένας προς έναν παίκτης της ακολουθεί και ανταποκρίνεται στο συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού προσφέροντας ένα τεράστιο πλεονέκτημα στη συνεχή επίθεση απ’ ότι στη μαζική άμυνα.
Εντούτοις, τις τελευταίες 3 βδομάδες κάτι δεν πάει καλά. Είναι οι απουσίες, ή μήπως κάτι άλλο; Η απάντηση, έχει δοθεί στον πρόλογο. Όταν προσπαθείς να φτιάξεις κάτι από την αρχή, δε μπορείς να απαιτείς τον ουρανό με τ’ άστρα με μιας. Έτσι, αφού η ομάδα πέταγε μέχρι και τα μέσα Νοέμβρη, την πρόλαβε το δύσκολο πρόγραμμα. Δύσκολο, αφού οι ομάδες που βρήκε μπροστά της έχουν πιο ποιοτικό ρόστερ και ειδικεύονται χρόνια στο πώς να ξεκλειδώνουν άμυνες κρατώντας τη μπάλα. Ακόμη όμως και σ’ αυτά τα ματς η Σαουθάμπτον δεν αλλάζει πλάνο. Βγάζοντας χαρακτήρα μεγάλης ομάδος, υπερασπίζεται και προσπαθεί να επιβάλλει εκείνη την κατοχή. Άλλες φορές το πετυχαίνει, άλλες όχι. Το σημαντικό είναι ότι δε λυγίζει κόντρα στους «μεγάλους» του νησιού και σχεδόν σε όλα τα ματς κυνηγά τη νίκη.
Είμαι βέβαιος ότι αφού η ομάδα κατάφερε ακόμη και μέσα σ’ αυτόν τον «κυκεώνα» αγώνων, να κρατήσει το πλάνο της και να μην το αλλοιώσει, μπορεί να κοιτά ακόμη πιο ψηλά στη συνέχεια. Το δύσκολο πρόγραμμα την αποχαιρετά, οι αντίπαλοι έρχονται και πάλι στα μέτρα της και η αγωνιστική ανάκαμψη είναι προ των πυλών. Το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει; Κανείς δεν το ξέρει, όμως ο χαρακτήρας που αρχίζει να χτίζει σίγουρα θα φανεί αρωγός για τα επόμενα χρόνια.
Μάλιστα τακτικής, αφού οι «Άγιοι» έχουν επιλέξει το μοτίβο ποδοσφαίρου που παραθέτουν και οι παραδοσιακές δυνάμεις του νησιού δηλαδή της σταδιακής ανάπτυξης και της διατήρησης της κατοχής. Έτσι αποκτούν ένα τεράστιο πλεονέκτημα έναντι των ομάδων που είναι ίσες και κάτω από αυτούς σε δυναμικότητα, αλλά κι ένα μειονέκτημα με εκείνες που ακολουθούν την ίδια τακτική αλλά παρατάσσουν ένα πιο ποιοτικό ρόστερ.
Το συμπέρασμα αυτό είναι πολύ εύκολο να το εξάγει κανείς είτε κοιτώντας τα στατιστικά είτε παρακολουθώντας κάποιους από τους αγώνες της ομάδος. Στο στατιστικό τομέα, παρατηρούμε ότι όποτε η Σαουθάμπτον είχε με το μέρος της την κατοχή της μπάλας, σκόραρε κατά μέσο όρο 1,3 γκολ και το σημαντικότερο· δεν έχανε. Σ’ αυτό βοήθησε και το πρόγραμμα του πρωταθλήματος αφού οι πρώτες αγωνιστικές έδωσαν την ευκαιρία στον Ποκετίνο να δουλέψει πάνω στο συγκεκριμένο πλάνο και να το τελειοποιήσει. Το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό με τη Σαουθάμπτον, παρουσιάζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο ήταν μια ανάσα από την κορυφή.
Στο πιο ποδοσφαιρικό και λιγότερο στατιστικό κομμάτι, η διάταξη και η επιλογή των μεταγραφών το καλοκαίρι έδειχναν προς την κατεύθυνση τούτη. Πιο συγκεκριμένα, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η ομάδα που επενδύει στο παιχνίδι με τη μπάλα στα δικά της πόδια συνήθως χρειάζεται ένα αμυντικό χαφ με δημιουργικές αρετές, που παίρνοντας την πρώτη πάσα από τα στόπερ μπορεί να την προωθήσει με ασφάλεια πιο μπροστά. Επιπρόσθετα, απαιτείται η παρουσία είτε ενός δημιουργικού μέσου είτε ενός box-to-box χαφ με ατελείωτες βοήθειες στις πλευρές και στον άξονα. Επίσης, τα άκρα δεν είναι ανάγκη να παίζουν στη γραμμή αλλά να έχουν δημιουργικές αρετές και στον άξονα, δίνοντας την ευκαιρία στα ακραία αμυντικά μπακ να προωθούνται συνεχώς και κάνοντας overlap να στοχεύουν τον επιθετικό που συνήθως ειδικεύεται στο poaching και όχι στο τρέξιμο ή το δημιουργικό κομμάτι. Ακριβώς το ίδιο στιλ υπηρετεί η Σαουθάμπτον τη φετινή χρονιά, αφού ένας προς έναν παίκτης της ακολουθεί και ανταποκρίνεται στο συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού προσφέροντας ένα τεράστιο πλεονέκτημα στη συνεχή επίθεση απ’ ότι στη μαζική άμυνα.
Εντούτοις, τις τελευταίες 3 βδομάδες κάτι δεν πάει καλά. Είναι οι απουσίες, ή μήπως κάτι άλλο; Η απάντηση, έχει δοθεί στον πρόλογο. Όταν προσπαθείς να φτιάξεις κάτι από την αρχή, δε μπορείς να απαιτείς τον ουρανό με τ’ άστρα με μιας. Έτσι, αφού η ομάδα πέταγε μέχρι και τα μέσα Νοέμβρη, την πρόλαβε το δύσκολο πρόγραμμα. Δύσκολο, αφού οι ομάδες που βρήκε μπροστά της έχουν πιο ποιοτικό ρόστερ και ειδικεύονται χρόνια στο πώς να ξεκλειδώνουν άμυνες κρατώντας τη μπάλα. Ακόμη όμως και σ’ αυτά τα ματς η Σαουθάμπτον δεν αλλάζει πλάνο. Βγάζοντας χαρακτήρα μεγάλης ομάδος, υπερασπίζεται και προσπαθεί να επιβάλλει εκείνη την κατοχή. Άλλες φορές το πετυχαίνει, άλλες όχι. Το σημαντικό είναι ότι δε λυγίζει κόντρα στους «μεγάλους» του νησιού και σχεδόν σε όλα τα ματς κυνηγά τη νίκη.
Είμαι βέβαιος ότι αφού η ομάδα κατάφερε ακόμη και μέσα σ’ αυτόν τον «κυκεώνα» αγώνων, να κρατήσει το πλάνο της και να μην το αλλοιώσει, μπορεί να κοιτά ακόμη πιο ψηλά στη συνέχεια. Το δύσκολο πρόγραμμα την αποχαιρετά, οι αντίπαλοι έρχονται και πάλι στα μέτρα της και η αγωνιστική ανάκαμψη είναι προ των πυλών. Το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει; Κανείς δεν το ξέρει, όμως ο χαρακτήρας που αρχίζει να χτίζει σίγουρα θα φανεί αρωγός για τα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου