Ελλάδα-Ευρώπη σημειώσατε "1"!

Κάθε αναμέτρηση μεταξύ των δύο αιωνίων πάντα συντελεί και στην πλήρη καθήλωση του αντρικού κοινού μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες. Αυτό λοιπόν συνέβει και στις 23/12, όπου βρήκε νικητή τον Πρωταθλητή Ελλάδος Παναθηναϊκό με το δύσκολο 67-59.

Γράφει ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος


Το ματς ξεκίνησε και ήταν εμφανέστατο το άγχος και των δύο ομάδων. Οι στρατηγικές ήταν πλήρως διαφορετικές εξάλλου. Από την μία, έβλεπες έναν Ολυμπιακό να ψάχνει πρώτα το τρίποντο με ωραίες εναλλαγές της μπάλας και από την άλλη έναν Παναθηναϊκό να ψάχνει τα missmatch μέσα στο καλάθι. Ήταν βέβαια εμφανέστατο το γεγονός ότι το τριφύλλι ήθελε περισσότερο το ροζ φύλλο. Αυτό φαίνεται στα ριμπάουντ και ειδικά στα επιθετικά αφού υπερτερούσε κατά πολύ περισσότερο. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε διεκδικήσιμη μπάλα έφτανε πάλι στα χέρια των πρασίνων. Το σκορ όμως ήταν πολύ κοντά αφού οι Πειραιώτες είχαν περισσότερες ασσιστ και λύσεις από τα 6,75 με τον μαχητικό Κώστα Σλούκα.

Οι κλασικές ελληνικές γκρίνιες για διαιτησία δεν θα μπορούσαν βέβαια να λείψουν. Το νούμερο των 30 βολών ακούγεται λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν σε όλη την τέταρτη περίοδο οι πράσινοι έπαιξαν εσωτερικά συστήματα για να εκμεταλλευτούν την άμυνα του Λο. Επίσης τα φαουλ ήταν 28-25 στα συνολικά στοιχεία και τα περισσότερα σφυρίχτηκαν στο τελευταίο λεπτό καθώς ο ΟΣΦΠ έπαιζε τα τελευταία του χαρτιά. Με 30 και παραπάνω τρίποντα, δεν υπήρχε λόγος για τους παίκτες του Πεδουλάκη να κάνουν φαουλ και ειδικά στο σουτ, όταν ξέρουν ότι από την γραμμή της φιλανθρωπίας δε συγχωρεί ο Ολυμπιακός.

Στις 9/2 ο Άρης, μετά την απίστευτη νίκη του εναντίον του Πανιωνίου με 88-79 σε ένα κατάμεστο Αλεξάνδρειο(ή καλύτερα Nick Gallis Hall), έχει ραντεβού με την ιστορία. Εννέα χρόνια μετά την τελευταία του διεκδίκηση για έναν τίτλο, θα συναντήσει ξανά τους πράσινους. Θα πάρει την πολυπόθητη εκδίκηση για εκείνον τον τελικό(που πάλι διεξάχθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης) ή θα γίνει μάρτυρας μίας ακόμα κούπας του Εξάστερου?Η συνέχεια στις οθόνες μας.