Οι καλύτεροι "δεύτεροι" του 2013!

Το 2013 παραδίδει τη σκυτάλη στο 2014. Μαζί λοιπόν με τις ευχές, μία άτυπη παράδοση στην αθλητική δημοσιογραφία είναι η ανασκόπηση της περασμένης χρονιάς καθώς και η επιλογή των αθλητών που ξεχώρισαν. Στο παρόν άρθρο λοιπόν, θα ασχοληθούμε με τη δεύτερη κατηγορία και όσο για το άθλημα, επιλέγουμε το ποδόσφαιρο.

Γράφει ο Δημήτριος Σακελλάρης




Επειδή όμως τα άρθρα για τους καλύτερους της χρονιάς περισσεύουν, αποφάσισα να ασχοληθώ με τους καλύτερους «δεύτερους», δηλαδή τους ποδοσφαιριστές που έκαναν σημαντική πρόοδο το 2013, αλλά για πολλούς λόγους δεν προβλήθηκαν όσο θα έπρεπε.

Τερματοφύλακας

Η θέση κάτω από τα δοκάρια, ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Ντιέγκο Λόπεθ. Τι κι αν το 2007 είχε φύγει κακείν κακώς από τη Ρεάλ, τι κι αν μέσα στο 2012 είχε μόλις 9 εμφανίσεις· όταν η Ρεάλ τον χρειάστηκε ήταν εκεί. Ο στρατιώτης Ντιέγκο, κατάφερε εκμεταλλευόμενος τον τραυματισμό αρχικά και στη συνέχεια τη σιωπηλή τιμωρία του Κασίγιας, να εδραιωθεί στη βασική ομάδα και έκτοτε δεν το κουνάει από ‘κεί. Φυσικά δεν είναι μόνον εξωαγωνιστικοί οι λόγοι που επιλέγεται ο συγκεκριμένος πορτιέρο, αφού οι εμφανίσεις του είναι καταπληκτικές.

Άμυνα

Τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, αποφάσισα να τη δώσω στο Ζαμπαλέτα. Ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής, αν και βρίσκεται χρόνια στη Μάντσεστερ Σίτυ, ποτέ δεν είχε μόνιμη θέση στο ρόστερ. Μέσα λοιπόν στο έτος κατάφερε και τη θέση να αρπάξει και να διώξει το Μαϊκόν από την ομάδα και να παραγκωνίσει το Ρίτσαρντς. Και για το τέλος; Κατάφερε να εδραιωθεί και ως δεύτερος αρχηγός πίσω από το Κομπανί. Η εξέλιξή του ήταν πραγματικά αλματώδης, η απόδοσή του εξαιρετική και η θέση στην καλύτερη εντεκάδα μας άκρως δικαιολογημένη.

Για τη θέση των στόπερ, οι επιλογές μου είναι οι Βαράν και Μπόατεγκ. Ο Γάλλος αρχικά, πρόκειται αναμφίβολα να κάνει μεγάλη καριέρα. Η τρομερή αντίληψη σε συνδυασμό με το εκτόπισμα και το νεαρό της ηλικίας του συμβάλλουν σίγουρα προς αυτήν την κατεύθυνση. Μάλιστα, δε χρειάστηκε και πολύς καιρός για να το καταλάβουμε αφού σε ελάχιστο διάστημα εδραιώθηκε στη βασική εντεκάδα της «Βασίλισσας». Όσο αναφορά για το Μπόατεγκ, η λέξη εξέλιξη δεν αρκεί και έτσι θα χρησιμοποιήσω τη λέξη μετάλλαξη. Ο Γερμανός, μέσα στο 2013 κατάφερε να γίνει «άλλος» ποδοσφαιριστής, αφού βελτιώθηκε παντού. Ταχύτητα, δύναμη, ευκινησία, αντίληψη και εκτέλεση ήταν άγνωστες λέξεις κάποτε. Τώρα άγνωστες λέξεις γι’ αυτόν αποτελούν τα αντώνυμά τους.

Στα αριστερά της άμυνας, επιλέγω το Σο της Σαουθάμπτον. Ο φέρελπις και άκρως εντυπωσιακός Άγγλος, έχει καταφέρει με την απόδοσή του να προσελκύσει το ενδιαφέρον όλων των κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ. Και πώς να μην το κάνει αφού τα 17 του χρόνια σε συνδυασμό με την αμυντική εγγύηση και τις 7 -παρακαλώ- ασσίστ τον αναγάγουν σε ένα από τα πιο hot ονόματα των επόμενων ετών γι’ αυτή τη θέση.

Κέντρο

Για το χώρο του κέντρου επιλέγω τους Ματουιδί και Πογκμπά. Οι δύο Γάλλοι προέρχονται από καταπληκτικό 2013 αφού κατάφεραν αμφότεροι να αναδειχθούν σε ποδοσφαιριστές παγκόσμιου επιπέδου. Κύριο χαρακτηριστικό τους αποτελεί η ουσία του σύγχρονου ποδοσφαίρου, η δύναμη. Μόνη της όμως δε μπορεί να σου φτιάξει καριέρα γι’ αυτό και οι δύο ποδοσφαιριστές επενδύουν και στην αντοχή και στη δημιουργία και στην εκτέλεση. Είναι με λίγα λόγια οι ορισμοί του all around παικτών.

Στα άκρα εντάσσω τους Τάουνσεντ και Καγιεχόν. Αρχικά, ο Άγγλος κατάφερε να αποδείξει πως δε χρειάζονταν όλα αυτά τα εκατομμύρια που ξόδεψε η Τότεναμ το καλοκαίρι αποδίδοντας εξαιρετικά στους αγώνες και δουλεύοντας σκληρά στις προπονήσεις. Όσο αναφορά τον Καγιεχόν, τα πράγματα είναι απλά. Πρόκειται για την καλύτερη ποδοσφαιρική χρονιά της ζωής του αφού και την εμπιστοσύνη του Μουρίνιο κέρδισε στη Ρεάλ και αποτελεί κινητήριο μοχλό στη νέα του ομάδα, της Νάπολι. Σίγουρα και οι δύο παίκτες θα θυμούνται με συγκίνηση το 2013.

Επίθεση

Στην επίθεση τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα αφού πολλοί ποδοσφαιριστές ξεχώρισαν τη χρονιά που μας πέρασε. Αποφάσισα να επιλέξω τους Λουκάκου και Ζιρού. Ο έφηβος ακόμη Βέλγος, άφησε τη Γουέστ Μπρομ το καλοκαίρι, έπαιξε ελάχιστα με τη Τσέλσι προλαβαίνοντας να γίνει ο μοιραίος παίκτης της στο Σούπερ Καπ και στη συνέχεια δόθηκε δανεικός στην Έβερτον. Ο απολογισμός του; 23 γκολ σε 53 ματς. Πώς να μην είναι στη λίστα. Όσο αναφορά στο Ζιρού, η λέξη λύτρωση είναι ιδανική για να περιγράψει τη χρονιά του. Άφαντος μέχρι το τέλος του ’12, κυρίαρχος από ‘κει και πέρα με 16 γκολ σε 33 ματς.

Υ.Γ.: Θα χαρώ πολύ να ακούσω τις ενστάσεις σας για τις παραπάνω επιλογές. Καλή Χρονιά!