Η φθορά του Ολυμπισμού!

Στην εποχή της έξαρσης της τεχνολογίας, του καταιγισμού διαφημίσεων, των χορηγών και του marketing, ένας από τους πιο επικερδείς χώρους είναι αυτός του αθλητισμού. Εταιρίες αθλητικών ειδών, αυτοκινήτων, υψηλής τεχνολογίας κ.α. επενδύουν εκατομμύρια σε αθλητές και διοργανώσεις με σκοπό την διαφήμιση των προϊόντων τους, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες να αποτελούν το μεγαλύτερο εμπορικό γεγονός κάθε τετραετία.

Γράφει ο Λεωνίδας Ντιούκας

Δυστυχώς η εισβολή των οικονομικών συμφερόντων στην πιο ιστορική αθλητική διοργάνωση έχει αλλάξει άρδην και την συμπεριφορά και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι αθλητές το γεγονός αυτό. Η καταξίωση στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιφέρει χρήματα, διεθνή αναγνώριση, δόξα, χορηγούς, διαφημιστικά σποτ. Τα ιδεώδη του Ολυμπισμού χάνουν σιγά - σιγά το νόημα τους. Το σημαντικότερο πράγμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι πλέον η συμμετοχή αλλά  η νίκη, κατά παράφραση του συνθήματος της Ολυμπιακής Ιδεολογίας. Φυσικό, πλέον,   επακόλουθο αυτών αποτελεί η χρήση απαγορευμένων αναβολικών ουσιών. Από τα μέσα κιόλας της δεκαετίας του 90’ τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε πως έπρεπε να αναλάβει δράση. Έτσι το 1999 ιδρύθηκε η WADA (World Anti-Doping Agency) ένας ανεξάρτητος οργανισμός που προωθεί τον αγώνα κατά των απαγορευμένων ουσιών. Εποπτεύει τους ελέγχους αίματος και ούρων που γίνονται σε αθλητές όχι μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και σε οποιοδήποτε αθλητικό γεγονός. Σε  τέτοιες όμως περιπτώσεις όσο η WADA προσπαθεί να ανακαλύψει νέους καινοτόμους τρόπους ανίχνευσης τόσο οι κατασκευαστές και «dealers» αυτών των ουσιών θα αναπτύσσουν μεθόδους ώστε να τις κάνουν «αόρατες» στους ελέγχους. Πολλές φορές άλλωστε τα παράνομα κυκλώματα βρίσκονται ένα βήμα μπροστά σε θέματα τεχνογνωσίας από τις ελεγκτικές αρχές.

Ας προσπαθήσουμε όμως να προσεγγίσουμε το θέμα απλά και με την κοινή λογική να σκεφτούμε το εξής: Μέχρι πότε ο άνθρωπος θα καταφέρνει να ξεπερνάει τα όρια του; Μέχρι πότε  θα συνεχίσουμε να βλέπουμε να σπάνε τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο; Η γνώμη μου είναι ότι όση βοήθεια και αν προσφέρεται από τεχνολογικής πλευράς σε παπούτσια, στολές κολύμβησης, σκελετούς ποδηλάτων, υλικά κατασκευής ακοντίων, δίσκων, ρακετών  και πάει λέγοντας, δεν γίνεται κάθε 4 χρόνια να σπάει π.χ. το ρεκόρ του Μπολτ στα 100μ. ή του Φέλπς στην κολύμβηση. Με όλα αυτά τα κρούσματα ντοπαρισμένων αθλητών που αποκαλύπτονται στο τέλος της καριέρας τους (βλέπε Μάριον Τζόουνς, Αντρέ Αγκάσι, Λανς Άρμστρονγκ) πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι προαναφερθέντες Μπολτ και Φελπς αλλά και πολλοί άλλοι κορυφαίοι στα αθλήματα τους, δεν είναι ντοπαρισμένοι; Μήπως όλοι αυτοί αποτελούν μια προστατευόμενη από την Ολυμπιακή Επιτροπή κάστα με σκοπό την διαφύλαξη της εμπορικότητας των Ολυμπιακών Αγώνων; Ελπίζω πως όχι διότι έτσι ξεφτιλίζουν βάναυσα τον θεσμό που πρέπει να μας κάνει περήφανους καθώς κάθε 4 χρόνια η Ολυμπιακή Φλόγα ανάβει στον αρχαίο βωμό της Ολυμπίας από όπου και πήραν το όνομα τους οι αγώνες. Αντ’ αυτού, το 2004 είχαμε τα περισσότερα κρούσματα από κάθε άλλη φορά! Στο σύνολο 33 αθλητές και αθλήτριες εκ των οποίων  οι 15 είχαν κατακτήσει Ολυμπιακό μετάλλιο εκείνη τη χρονιά. Η Αθήνα έτσι έμελλε να είναι η πρωτεύουσα που φιλοξένησε τους πιο «διεφθαρμένους» Ολυμπιακούς Αγώνες από πλευράς ντόπινγκ. Τραγική ειρωνεία..

Υ.Γ. 1: Εξετάζεται η αφαίρεση της πάλης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2020. Μια απλή ανακοίνωση ήταν η αντίδραση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια διαφύλαξης του 2^ου αρχαιότερου αθλήματος των αγώνων.

Υ.Γ 2: Επιβεβαιωμένες είναι οι πληροφορίες που θέλουν τον 26χρονο Παραολυμπιονίκη Όσκαρ Πιστόριους να έχει στο σπίτι του ενέσεις τεστοστερόνης και στεροειδή. Η κατάρρευση ενός ειδώλου που πιστεύαμε ότι με την δύναμη της θέλησης και τα ψυχικά αποθέματα έφτασε εκεί που έφτασε. Ανεξάρτητα από αυτό όμως δεν πρέπει να στιγματιστεί η προσπάθεια και αγάπη των υπόλοιπων αθλητών-προτύπων  για αυτό που κάνουν, μακριά από μεταλλειολογία και οικονομικά συμφέροντα.

Υ.Γ 3: Ο Ολυμπιακός όρκος, γραμμένος από τον εμπνευστή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Pierre de Coubertin απαγγέλλεται από το 1920 μέχρι σήμερα από έναν αθλητή κάθε φορά. Το 2000 στους αγώνες του Σύδνεϋ αναγκάστηκε η Ολυμπιακή επιτροπή να παρέμβει στο κείμενο χρονολογίας 80 χρόνων τότε για να προσθέσει την φράση:  «συμμετέχοντας στους Αγώνες χωρίς την χρήση πρόσθετων ουσιών και ναρκωτικών..». Αν αυτό δεν είναι ένα μικρό παράδειγμα αλλοίωσης του Ολυμπισμού τότε ποιο είναι;