Ομάδες παραγωγής παικτών!

Καλησπέρα σας,

Λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση της άρνησης του Robin Van Persie να υπογράψει νέο συμβόλαιο με την ομάδα της Άρσεναλ, το διαδίκτυο και ο αθλητικός τύπος στην Αγγλία και όχι μόνο κατακλείστηκαν για μία φορά από το ίδιο θέμα. Χιλιάδες λέξεις γράφτηκαν ότι οι κανονιέρηδες δημιουργούν παίχτες και μετά τους χάνουν μέσα από τα χέρια τους. Είναι όμως η Άρσεναλ η μόνη ομάδα που έχει αυτή τη συνήθεια στην Ευρώπη;

Οι περιπτώσεις των Overmars, Flamini,Adebayor, Ashley Cole, Kolo Toure, Henry, Nasri, Fabregas και Clichy είναι κατά κύριο λόγο η αιτία που η Άρσεναλ έχει αποκτήσει τελευταία το προσωνύμιο της παραγωγού ποδοσφαιριστών για άλλες ομάδες.  Ο Robin Van Persie ήταν απλά άλλο ένα λιθαράκι σ’ αυτήν τη στρατηγική των Gunners τα τελευταία χρόνια και ίσως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στα μάτια των οπαδών της. Αν εξαιρέσει κανείς όμως το συναισθηματικό μέρος της κατάστασης θα παρατηρήσει ότι οι Βόρειοι του Λονδίνου έχουν βάλει στην τσέπη τους από αυτές τις πωλήσεις κάτι περισσότερο από 150 εκατομμύρια ευρώ ενισχύοντας πολύ την οικονομική κατάσταση του συλλόγου. Αντί όμως η ομάδα να αναπληρώνει τις θέσεις των παιχτών με άλλους ίδιας αξίας, οι θέσεις καλύπτονται από ελπιδοφόρους νέους ποδοσφαιριστές, χωρίς παραστάσεις πρωταθλητισμού με σκοπό κάποια στιγμή στο μέλλον να πουληθούν κι εκείνοι αποκομίζοντας χρήματα για το σύλλογο. Έτσι η ομάδα γίνεται λιγότερο ανταγωνιστική και δε μπορεί να διατηρηθεί εύκολα σε θέσεις πρωταθλητισμού όπως συνήθιζε .

Είναι όμως η Άρσεναλ η μόνη ομάδα αυτής της νοοτροπίας στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι όχι. Κατηφορίζοντας πολύ στον Ευρωπαϊκό χάρτη συναντά κανείς την πόλη και συνάμα την ομάδα της Πάρμα. Μία από τις πιο παραδοσιακές Ιταλικές ομάδες με δυνατή ιστορία και πολύ βαριά φανέλα που επιδιώκει περισσότερο να έχει σωστούς ισολογισμούς παρά αποτελέσματα και επιτυχίες. Από το 2000 όταν και πέρασε στα χέρια μίας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Βόρειας Ιταλίας, η ομάδα άλλαξε πορεία πλεύσης. Αρκετοί ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας όπως οι Buffon, Thuram, Veron, Crespo, Giovinco, Fabio Cannavaro, Paolo Canavvaro, Apphia και Marchionni έφεραν στα ταμεία του συλλόγου περισσότερα από 200 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που η πιο ακριβή μεταγραφή των «Σταυροφόρων» από το 2000 μέχρι σήμερα αποτελεί ο Marco Di Vaio με 8. Τα πρώτα χρόνια η στρατηγική αυτή έφερε οπαδούς και διοίκηση σε ανοικτό πόλεμο. Στη συνέχεια κι εκείνοι υποχώρησαν και έτσι η Πάρμα πορεύεται ως και σήμερα με την ίδια νοοτροπία.

Μία ακόμη ομάδα – παραγωγός είναι εκείνη του Άγιαξ. Η ομάδα του Άμστερνταμ ήταν η κύρια πρωταγωνίστρια μέχρι τη δεκαετία του 1990 όχι μόνο σε εγχώριο, αλλά και διεθνές επίπεδο. Πρωταθλήματα, Champions League, κύπελλα ακούγονταν γνώριμα στους φιλάθλους και οι ποδοσφαιριστές δε διανυόντουσαν καν να συζητήσουν το ενδεχόμενο φυγής τους. Όμως τα πράγματα από το 2000 και μετά άλλαξαν απότομα. Η ομάδα σταμάτησε να κάνει δαπανηρές μεταγραφές και επικεντρώθηκε στην αναζήτηση ταλέντων και την ανάπτυξη των ακαδημιών της όχι όμως με σκοπό την επιστροφή στους τίτλους, αλλά το άμεσο κέρδος μέσω των πωλήσεων τους. Ποιος δε θυμάται τις περιπτώσεις των Ibrahimovic, Van der Vaart, Sneijder, Huntelaar, Heitinga, Nigel De Jong και τα πιο πρόσφατα παραδείγματα των Suares και Vertonghen. Οι πωλήσεις αυτές απέφεραν στον Ολλανδικό σύλλογο περί τα 150 εκατομμύρια ευρώ. Η απάντηση των διοικούντων όμως  αυτά τα χρόνια στις αποχωρίσεις ήταν η κατασκευή ενός νέου προπονητικού κέντρου το οποίο περιέχει τις πιο σύγχρονες ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις στην Ευρώπη. Όσο αναφορά σε μεταγραφές; Η πιο αξιόλογη κίνηση του συλλόγου ήταν αυτή του απερχόμενου πλέον El Hamdaoui το 2009.

Το κύριο συμπέρασμα που ανάγεται από τα παραπάνω είναι ότι δεν είναι μόνο η Άρσεναλ, η ομάδα που επιχειρεί να κρατήσει μία στάση παραγωγού στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αν ψάξει κάποιος βαθύτερα θα ανακαλύψει πως υπάρχουν κι άλλες ομάδες που ακολουθούν ακριβώς την ίδια νοοτροπία. Φυσικά και οι ομάδες στη σημερινή τους μορφή αποτελούν κατά κύριο λόγο εταιρίες που σκοπό έχουν το κέρδος, όμως για τον απλό οπαδό αυτό είναι δύσκολα αντιληπτό όταν βλέπει παίχτες που του προσφέρουν συγκινήσεις και χαρές να θυσιάζονται για το καλό των οικονομικών δρώμενων στο σύλλογο.

Υ.Γ.: Σε μικρότερη κλίμακα μπορεί κάποιος να εντάξει στις παραπάνω ομάδες τη Βαλένθια, τη Λάτσιο, την Πόρτο, τη Saint Etienne και τη Χόφενχαιμ με μέσο όρο εσόδων από μεταγραφές τα 100 εκατομμύρια και εξόδων για μεταγραφές γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ.

Ακολουθήστε το blog και στο Facebook.

Ευχαριστώ,
Δημήτριος Σακελλάρης