Ίδιος στόχος 50 χρόνια!

Καλησπέρα σας,

Επόμενη ομάδα που χρίζει ανάλυσης ενόψει του UEFA EURO που αρχίζει σε λίγες μέρες είναι και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Αγγλίας. Οι Βρετανοί φέτος ίσως αποτελούν την ομάδα με τις μεγαλύτερες ιδιαιτερότητες στη διοργάνωση αφού σχεδόν καθημερινά μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο για την αποστολή της.

Ψάχνεται ακόμη, 50 χρόνια μετά...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η εθνική ομάδα της Αγγλίας είναι μία από τις πιο παραδοσιακές δυνάμεις του θεσμού από την αρχή της ιστορίας του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βρετανοί έχουν δηλώσει παρόν σε όλες τις διοργανώσεις από το 1964 με εξαίρεση το 1976 και τη διοργάνωση του 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας. Παρόλα αυτά όμως η ομάδα δεν έχει καταφέρει -παρόλο που σε κάθε διοργάνωση συγκαταλέγεται στα φαβορί- να πανηγυρίσει την κατάκτηση μίας πρώτης θέσης. Η μεγαλύτερη διάκριση των Λεόντων είναι η πρόκριση στην ημιτελική φάση το 1996, όπου η διοργάνωση διατελέστει στη χώρα τους. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ομάδα της Εθνική Αγγλίας πάσχει από έλλειψη τύχης στις διοργανώσεις, καθώς σε πολλές που συμμετείχε αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι τα τελευταία χρόνια ή στο στρίψιμο της δεκάρας παλαιότερα.

Ο δρόμος για τα γήπεδα του Κιέβου...

Στη φετινή διοργάνωση η ομάδα κατάφερε να διασφαλίσει την πρώτη θέση του ομίλου της όντας μάλιστα αήττητη. Μολονότι όμως η βαθμολογία έδειξε ότι οι Άγγλοι είχαν εύκολο έργο, στο γήπεδο οι περισσότερες νίκες ή ισοπαλίες ήρθαν κυριολεκτικά τα τελευταία λεπτά. Βασικοί αντίπαλοι στον έβδομο προκριματικό όμιλο ήταν το νεοσύστατο Μαυροβούνιο και η νεανική Ελβετία.

Κάπως έτσι λοιπόν η Αγγλία έφτασε στα τελικά της διοργάνωσης. Η τύχη όμως που είχε εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου δε συνεχίστηκε εκτός αυτού και πιο συγκεκριμένα στην κλήρωση της τελικής φάσης. Η Γηραιά Αλβιόνα κληρώθηκε στον τέταρτο  όμιλο με αντιπάλους την άκρως ανανεωμένη Γαλλία, την οικοδέσποινα Ουκρανία και την άκρως εντυπωσιακή φέτος Σουηδία. Για να καταφέρει η Αγγλία να βρεθεί στα προημιτελικά της διοργάνωσης πρέπει να υπερβάλλει εαυτό και στις τρεις αναμετρήσεις της στον όμιλο. Η δυσκολία του συγκεκριμένου γκρουπ έγκειται στο γεγονός ότι δεν απαρτίζεται από μία ομάδα «θεατή» των υπολοίπων όπως μπορούν να εξελιχθούν άλλες ομάδες στους υπόλοιπους τρεις ομίλους. Αντιθέτως, πρόκειται για μάχη και των τεσσάρων ομάδων χωρίς καμία να έχει το προβάδισμα.

Το στραπατσαρισμένο ρόστερ...

Τα αγωνιστικά πλάνα της ομάδας μόνο εύκολα δεν είναι κανείς να τα υπολογίσει αφού τόσο ο βραχύς βίος του Roy Hodgson στο τιμόνι της ομάδος, όσο και οι καθημερινοί σχεδόν τραυματισμοί παιχτών αφήνουν μικρό το περιθώριο να ξέρει κανείς τις επιλογές της στα τελικά.  Πιο συγκεκριμένα η αποστολή ξεκίνησε με είκοσι-οχτώ παίχτες και τη σημερινή ημέρα έχουν αντικατασταθεί από αυτούς οι τρεις. Πρόκειται για τους Barry, Lampard και Ferdinand. Αν προσθέσουμε και τον τιμωρημένο Wayne Rooney για τις πρώτες δύο αγωνιστικές τότε καταλαβαίνουμε τη δυσκολία του προπονητή να αναπτύξει ένα σοβαρό και υγειές πλάνο ενόψει των παιχνιδιών τον Ιούνιο.
Πιο πιθανή επιλογή αυτή τη στιγμή φαντάζει η χρησιμοποίηση του 4-2-3-1 με συνεχείς εναλλαγές στο 4-3-3. Σίγουρη μπορεί να θεωρείται η συμμετοχή του Joe Hart κάτω από τα δοκάρια. Το δεξί άκρο της άμυνας αναμένεται να καλύψει ο Glen Johnson, ενώ στην αριστερή πλευρά της άμυνας θα αγωνιστεί ο φορμαρισμένος Ashley Cole. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο αποτελεί δύναμη για την ομάδα και θα καλύπτεται από τον John Terry και το Joleon Lescott. Η δυάδα των μεσαίων παιχτών μπροστά από τα στόπερ είναι βέβαιο πως θα καλυφθεί από τον αρχηγό και ηγέτη της ομάδας Steven Gerrard ενώ ο έτερος θα είναι ο καλύτερος παίχτης της Premier League για το περσινό πρωτάθλημα Scott Parker. Σαφώς ο πρώτος θα έχει περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες από το δεύτερο που θα έχει το μυαλό του κυρίως στα μετόπισθεν. Στην επιτελική τριάδα η πιο λογική ερμηνεία είναι να δούμε τους Ashley Young, Theo Walcott και τον Oxlade-Chamberlain που παρότι μόλις 18 χρονών φέρεται να προτιμάται από το Stewart Downing. Η συγκεκριμένη τριάδα φέρνει περισσότερο σε 4-3-3 παρόλα αυτά στο φιλικό με τη Νορβηγία τους είδαμε να αγωνίζονται και σαν κανονικά box-to-box χαφ, μάλιστα ξεκίνησαν το παιχνίδι έτσι. Στην επιθετική γραμμή τουλάχιστον για τις πρώτες δύο αγωνιστικές θα αγωνιστεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο τρομερά φορμαρισμένος το τελευταίο διάστημα Andy Carroll. Το συμπέρασμα που βγαίνει από τη χρησιμοποίηση ενός μεγαλόσωμου σέντερ φορ και όχι ενός βραχύσωμου είναι ότι η ανάπτυξη της ομάδος θα είναι σχεδόν καθολικά από τα πλάγια ψάχνοντας την κατάλληλη σέντρα για το κεφάλι του striker της Liverpool. Βέβαια, δεν αποκλείονται και οι  προωθήσεις του αρχηγού της ομάδος από τον άξονα ώστε η ομάδα να αποκτήσει πλουραλισμό στην επιθετική της τακτική. Αυτό είναι και το πιο πιθανό σενάριο για το σχεδιασμό της εντεκάδας στα πρώτα δύο μας του ομίλου τουλάχιστον κι αν δεν προκύψει κάποιο νέο απρόοπτο.

Σε γενικές γραμμές...

Είναι ηλίου φαεινότερων ότι φέτος τα τρία λιοντάρια δεν πάνε όπως τα προηγούμενα χρόνια με τον τίτλο του φαβορί στο τσεπάκι. Είναι μία νέα προσπάθεια, με νέο προπονητή, νέους παίχτες και νέα δυναμική που φέτος θα δείξει τα πρώτα σημάδια γραφής της. Βέβαια, η πλήρης αλλαγή προσώπων δεν είναι εφικτό να γίνει από τώρα καθώς η ομάδα θα ξεμείνει από ηγέτες. Πρέπει λοιπόν να αναγνωρίσουμε στη Γηραιά Αλβιόνα το γεγονός ότι φέτος δε κουβαλάει το άγχος του φαβορί και θα πάει στα γήπεδα του Κιέβου να πραγματοποιήσει ότι καλύτερο μπορεί, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της βέβαια να βγάλει από πάνω της τον τίτλο του μονίμως ηττημένου. Μέχρι τις 11 Ιουνίου όμως που η ομάδα δίνει το πρώτο της παιχνίδι στο θεσμό ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι πάλι δε θα τύχει κάτι στραβό. Ελπίζουμε όχι…

Για παλαιότερες αναρτήσεις μου πατήστε εδώ.

Ευχαριστώ,
Δημήτριος Σακελλάρης