Νοοτροπίες άλλων εποχών!

Καλησπέρα σας,

Το χθεσινό παιχνίδι της εθνικής αποτελεί  ίσως το πιο ισχυρό επιχείρημα όσων από την ημέρα που ο Φερνάντο Σάντος είχε αναγγείλει την προεπιλογή των παιχτών, ήταν εξ αρχής απαισιόδοξοι. Στο παιχνίδι με την Τσεχία κυριάρχησε η νοοτροπία ενός προπονητή που έχει δουλέψει στο Ελληνικό πρωτάθλημα και έχει αποκτήσει επαφές και συμπάθειες με ποδοσφαιριστές.

Τα επιχειρήματα του συγκεκριμένου άρθρου δε βασίζονται μόνο στο χθεσινό ανεπιτυχές παιχνίδι της εθνικής μας ομάδος. Αντίθετα, αποτελούν πάγιες θέσεις μου που παιχνίδι με παιχνίδι συνεχώς επιβεβαιώνονται. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αν κοιτάξουμε την εντεκάδα του παρέταξε χθες ο ομοσπονδιακός προπονητής θα δούμε πως παρόλο που κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές βρισκόντουσαν σε κακή κατάσταση όλο τον τελευταίο καιρό -ακόμη και στο παιχνίδι με τους Πολωνούς- εντούτοις βρέθηκαν στα αρχικά πλάνα του προπονητή και μάλιστα αγωνίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Ο λόγος φυσικά αρχικά για τον τερματοφύλακα της εθνικής όπου ευθύνεται για τα δυόμιση από τα τρία γκολ της ομάδας στη διοργάνωση , ρίχνοντας το ηθικό και τη ψυχολογία των συμπαικτών του . Μάλιστα, η προτροπή του ίδιου για αντικατάσταση στο εικοστό λεπτό, δεν είναι καθόλου απίθανο να οφείλεται περισσότερο στην παντελή έλλειψη ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης και λιγότερο σε μυϊκό τραυματισμό.

Στη συνέχεια, συναντούμε άλλη μία κάκιστη –κατά τη γνώμη μου- επιλογή του προπονητή, που δεν είναι άλλη από τη χρησιμοποίηση του Κατσουράνη στο κέντρο της άμυνας. Το λάθος έγκειται στο ότι ο Κατσουράνης συμπεριφέρεται σαν κεντρικός αμυντικός άλλης εποχής όταν χρησιμοποιείται. Μπορεί στο Ελληνικό πρωτάθλημα να αποσπά καλές κριτικές, αυτό όμως οφείλεται στην απαρχαιωμένη και καθόλου σύγχρονη  Ελληνική ποδοσφαιρική νοοτροπία που κόντρα σε σύγχρονες ομάδες με γρήγορη ανάπτυξη τείνει να γίνει αυτοκαταστροφικό. Ο συγκεκριμένος παίχτης, δεν έχει προσαρμόσει καθόλου το παιχνίδι του στο σύγχρονο ποδόσφαιρο κι αυτό φάνηκε μεταξύ άλλων στις δέκα! μπαλιές 60 μέτρων που επιχειρούσε αγνοώντας τη διπλανή-εύκολη πάσα. Τη συνήθεια αυτή, μπορεί να τη συναντάμε ακόμη στα Ελληνικά γήπεδα, αλλά στην Ευρώπη δεν υπάρχει καν ούτε σα σκέψη πλέον.

Το κορυφαίο όμως επιχείρημα όσων πιστεύουν ότι ο Φερνάντο Σάντος δεν έχει κερδίσει ακόμη τα αποδυτήρια της ομάδας φάνηκε στη χρησιμοποίηση (με το ζόρι) του Γιώργου Σαμαρά. Ο συγκεκριμένος παίχτης βρίσκεται σε κάκιστη κατάσταση τον τελευταίο καιρό, με ελάχιστες και ανεπιτυχείς συμμετοχές στους καθολικούς της Σκωτίας. Παρόλα αυτά, έπρεπε να βρεθεί οπωσδήποτε θέση για τον παίχτη στο αρχικό σχήμα ακόμη κι αν χρειαζόταν να μην παίξει τερματοφύλακας. Αποτέλεσμα; Ακόμη μία διαπόμπευση και του ίδιου και της επιλογής του προπονητή που δε μπορεί με τίποτα να επιβάλει τη γνώμη του με βάση αυτά που βλέπει στα αποδυτήρια της εθνικής.

Τέλος, θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει και για τις αλλαγές που πραγματοποίησε ο Φερνάντο Σάντος στην ομάδα. Ενώ λοιπόν η Ελλάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ με ένα τέρμα και διέθετε τη μπάλα πολύ περισσότερο από τους αντιπάλους της, ο προπονητής κόβει στη μέση τη μεσαία γραμμή και φορτώνει την επίθεση με 5ο παίχτη. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να παίζει ένα σύστημα σχεδόν 5-0-5 και οι μπαλιές 70 και 80 μέτρων να γίνουν μόνιμο φαινόμενο, κάτι που φυσικά δεν έφερε αποτέλεσμα.

Ο Φερνάντο Σάντος κρίνεται όπως και όλοι από τα αποτελέσματα και τις επιλογές του και μέχρι στιγμής φαίνεται –όπως αναφέρεται και στον πρόλογο- ότι αποτελεί έναν προπονητή που έχει δουλέψει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και έχει αποκτήσει σχέσεις συμπάθειας και αντιπάθειας με κάποιους ποδοσφαιριστές του. Μακάρι όλα αυτά να ανατραπούν στο τελευταίο ματς με τη Ρωσία που η Ελλάδα αν δεν παρουσιαστεί διαφοροποιημένη δε θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δόθηκε με τη χθεσινή ισοπαλία.

Για παλαιότερες αναρτήσει πατήστε εδώ.

Ευχαριστώ,
Δημήτρης Σακελλάρης