Εθνική Ελλάδος 8 χρόνια μετά

Αναλογιζόμενος τις τελευταίες μέρες το Θοδωρή Ζαγοράκη να σηκώνει το τρόπαιο προσπάθησα να συνδέσω τις δύο ποδοσφαιρικές εποχές. Δηλαδή το θαύμα του 2004 με τη σημερινή προσπάθεια του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για διάκριση. Παρά τις δυσκολίες που δημιουργεί η χρονική απόσταση των δύο αυτών εποχών  θα προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε με διάφορα κριτήρια τους εκάστοτε προπονητές, τη φιλοσοφία με την οποία κατεβαίνουμε στα γήπεδα της Πολωνίας και εν τέλει το δυναμικό της ομάδας.

Ξεκινώντας, ίσως από τη σημαντικότερη αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στην εθνική, την έλευση του Σάντος στη θέση του ποδοσφαιρικού μας ευεργέτη, Ότο Ρεχάγκελ, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Πορτογάλος τα πάει περίφημα. Τα πρώτα δείγματα γραφής, ήταν άκρως θετικά για τον ομοσπονδιακό μας τεχνικό με 17 σερί ματς χωρίς ήττα, σπάζοντας το ρεκόρ του προκατόχου του, με 15. Ο Όθωνας στα γήπεδα της Πορτογαλίας κατέβασε την ομάδα με τη φιλοσοφία του μισό-μηδέν. Παρέταξε τους διεθνείς σε σχήμα 4-4-2 ή σε άλλες περιστάσεις σε 4-2-3-1 με τα δύο σχήματα να εμφανίζονται στο γήπεδο μόνο σε περιπτώσεις επίθεσης. Στην άμυνα και οι 10 που κινούνταν στο χορτάρι είχαν ο καθένας μια αποστολή. Η αποκορύφωση των 10 άτυπων κομάντος του πάλαι ποτέ προπονητή μας ήρθε στα knock-out παιχνίδια με χαρακτηριστική στιγμή στο μυαλό μου τη μονομαχία Κόλερ-Καψή όπου ο κατά πολλά εκατοστά κοντύτερος Έλληνας δεν είχε χάσει κεφαλιά από τον θηριώδη Τσέχο. Στην επίθεση η οδηγία ήταν σαφής. Δουλεμένες στην προπόνηση αντεπιθέσεις, στημένες φάσεις και παιχνίδι ψηλά με παρόντα τον συνήθη ύποπτο του Euro 2004, Άγγελο Χαριστέα. Ερχόμενοι στο παρόν παρατηρούμε, ύστερα και από δηλώσεις του τωρινού τεχνικού, ότι το ατού μας και σε αυτό το ευρωπαϊκό θα είναι η άμυνα. Θα πορευτούμε, όπως φαίνεται και από τα φιλικά προετοιμασίας με Αρμενία και Σλοβενία με το 4-2-3-1. Μοιάζει ίδιο με του 2004, το σύστημα, αλλά στην ουσία απέχει πολύ. Η άμυνα φαντάζει απροσπέλαστη όπως και τότε, αλλά σίγουρα πιο αθλητική (ειδικά με την προσθήκη του Χολέβα). Περισσότερα ανεβάσματα των ακραίων μπακ, σε σχέση με τις λίγες προσπάθειες του Γιούρκα. Πιο στρωτό, με περιθώρια ανάπτυξης και κατοχής ποδόσφαιρο(σε περιορισμένες χρονικές περιόδους βέβαια). Εν ολίγοις , αναμένουμε από το προπονητή μας να δούμε ένα πιο σύγχρονο αμυντικό ποδόσφαιρο, με επιθετικές πρωτοβουλίες και τρεξίματα. Σε καμία περίπτωση, δηλαδή, τις εμφανίσεις στην Αυστρία το 2008 που παρουσιάσαμε την ερμηνεία της λέξης «αντιποδόσφαιρο». Σε περίπτωση, λοιπόν, που καταφέρουμε να βρεθούμε στους 8, τότε θα έχουμε καλές πιθανότητες να καταφέρουμε πολλά, αφού το στυλ παιχνιδιού της ομάδος μας ενδείκνυται για knock-out ματς όπως και το 2004.

«Αν είχαμε τον Μέσι θα σκοράραμε περισσότερο, αλλά δεν τον έχουμε και γι' αυτό προσέχουμε την άμυνα». Τάδε Έφη ο Γερμανός μετά το περασμένο Mundial. Ο Μέσι μπορεί να μη φορέσει ποτέ τα γαλανόλευκα αλλά μία μικρή ανανέωση στο ρόστερ ίσως ήταν αρκετή για να μην προσέχουμε μόνο την άμυνα. Ακόμα κι αν ο Πορτογάλος κρίθηκε (δικαίως) και θα κριθεί  για τις επιλογές του στις 17 Μαΐου, αμφιβάλλει κανείς ότι από ενδεχόμενη αντίστοιχη προεπιλογή του Ότο θα έλλειπε ο Άγγελος; Πέρα απ’ το χιούμορ που μπορεί να γίνει η πολυσυζητημένη ανανέωση υπήρξε, έστω και αν θα μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην παρουσία παιχτών όπως ο Αθανασιάδης, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Καρνέζης και άλλοι στις θέσεις των Καραγκούνη,  Λυμπερόπουλου και Χαλκιά. Αναφερόμενοι αρχικά στη θέση κάτω από τα δοκάρια η χαώδης απόσταση του Νικοπολίδη σε σχέση με τους τρεις που επιλέχθηκαν αποτελεί κακό οιωνό, αφού το νούμερο 1 παίζει καταλυτικό ρόλο σε όλες τις μεγάλες πορείες, όπως φαίνεται στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. 

Στην άμυνα τα μηνύματα είναι πιο ενθαρρυντικά με τους Αβραάμ, Σωκράτη να αποτελούν ένα υψηλών προδιαγραφών αμυντικό δίδυμο και τους Χολέβας, Τοροσίδη να συγκαταλέγονται στα σύγχρονα μπακ. Η άμυνα του 2004 χάνει στα σημεία από τη σημερινή, με στόπερ Δέλλα, Καψή και ακραία μπακ τους ανεβασμένους τότε Γιούρκα και Φύσσα. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω ονόματος στην ποδοσφαιρική αγορά. Ζαγοράκης και Μπασινάς βρέθηκαν με μεγαλύτερη εμπειρία στην αρχική εντεκάδα του «πειρατικού» σε σχέση με το δίδυμο Μανιάτης, Παπαδόπουλος, κάτι που θα αντισταθμιστεί με την είσοδο του Κατσουράνη στη θέση ενός εκ των δύο. Ο συμμετέχων και στις δύο αναφερόμενες διοργανώσεις συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες για να ξεκινήσει. Ο Καραγκούνης παραμένει στη θέση του, σταθερός, μπροστά από τα αμυντικά χαφ όλα αυτά τα χρόνια, κάτι που δεν είναι θετικό στοιχείο, καθώς τα χρόνια περνούν και ο τρόπος παιχνιδιού παγκοσμίως έχει εξελιχθεί, με τον τυπάρα να παραμένει ίδιος και το πάθος του να μην αρκεί. Ο Νίνης στην αναπόφευκτη σύγκριση με το Γιαννακόπουλο παρουσιάζει αρκετές διαφορές. Ο πρώτος έχει αρκετό μέλλον μπροστά του, ενώ ο δεύτερος ήταν μόλις μια χρονιά στην Αγγλία με τη φανέλα της Μπόλτον και έχοντας κάνει το δικό του βήμα παραπάνω, σε ηλικία 29 χρονών. Μεγαλύτερη εμπειρία, λοιπόν, ο νυν πρόεδρος του ΠΣΑΠ , ενώ αναμένουμε πολλά θετικά δείγματα γραφής από το ταλαντούχο νεαρό. 

Ο Σαμαράς λόγω σύνθεσης των ομάδων συγκρίνεται με το Βρύζα, ο οποίος είχε ξεκινήσει τη μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό με σταθμούς την Ισπανία και την Ιταλία, όπου έλαμψε. Ο ακραίος επιθετικός της σημερινής εποχής φαίνεται περισσότερο τεχνίτης, αλλά με μικρότερη έφεση στο σκοράρισμα. Καταλήγοντας στους ακρογωνιαίους λίθους της επίθεσης κάθε ομάδας διαπιστώνουμε ότι και οι δύο χαρακτηρίζονται ιδανικοί για το στυλ παιχνιδιού που επέλεξαν οι προπονητές τους. Ο λόγος, φυσικά, για τον Χαριστέα και τον Γκέκα που σαν επιθετικοί δεν ήταν ποτέ καλύτεροι από τον Ντέμη ο πρώτος και από τον Μήτρογλου ο δεύτερος, αλλά δεν έχασαν ούτε μια στιγμή τη θέση τους στο αρχικό σχήμα. Αν και ο τελευταίος έχει χαρακτηριστικά που μπορούν να συμβαδίσουν με τις απαιτήσεις του Σάντος. 

Από τις συγκρίσεις δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πάγκοι, καθώς και αυτοί μπορούν να αλλάξουν τη ροή των αγώνων. Μη λησμονούμε τη συνεισφορά στη κατάκτηση του τροπαίου του μαγικού αριστερού ποδιού του Τσιάρτα. Σε αυτό το κομμάτι υπερτερεί με λίγα πρόσωπα η εθνική του 2012,μόνο σε ότι αφορά τους μέσους και τους επιθετικούς, αφού οι λύσεις είναι περισσότερες και ποιοτικότερες.

 Υ.Γ.1: Οι αντίπαλοι μπορεί να μοιάζουν ίδιοι με τότε αλλά η ιστορία μας έχει απαγορέψει οποιαδήποτε σύγκριση με το παρελθόν. Στο Euro 2008 απέναντί μας βρέθηκαν Ισπανία και Ρωσία αποκλείοντας μας πανηγυρικά.

Υ.Γ.2: Το κλίμα της Πολωνίας ευνοεί τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου, αφού το κλίμα και στις 3 χώρες είναι παρόμοιο. Μη ξεχνάμε ότι και σε εμάς ήταν οικείο το κλίμα της Πορτογαλία.

                                                                                                                   

Μάριος Μπελεχρής