Με όπλο τον κόσμο

Την παρθενική της συμμετοχή στα τελικά Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος θα πραγματοποιήσει η Ουκρανία που ως συνδιοργανώτρια του Γιούρο μαζί με την Πολωνία, πήρε αυτόματα το εισιτήριο για την γιορτή του ποδοσφαίρου. Μάλιστα αυτή θα είναι η δεύτερη μεγάλη διοργάνωση που συμμετέχουν οι Ουκρανοί ύστερα από το Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006.

Ιστορία

Εξαιρώντας την κατάκτηση του τροπαίου ως Σοβιετική Ένωση το 1960, η Ουκρανία δεν έχει καταφέρει να προκριθεί στα τελικά της διοργάνωσης. Το 1996 έμεινε 4η στον όμιλο των προκριματικών με την Ιταλία και την Κροατία να παίρνουν τα 2 εισιτήρια ενώ το 2000 έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό χάνοντας στα πλέι οφ από την Σλοβενία. Το 2004 και το 2008 περιορίστηκε στην 3η και στην 4η θέση αντίστοιχα στα προκριματικά. Έτσι το φετινό Γιούρο θα είναι η πρώτη συμμετοχή της Ουκρανίας η οποία δεν χρειάστηκε να παίξει προκριματικά ως μιας εκ των διοργανωτών. 

Ο προπονητής

Ο Όλεγκ Μπλαχίν ανέλαβε την εθνική το 2003 και μέσα σε 3 χρόνια κατάφερε να τη στείλει στο πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας της. Μάλιστα τα πήγε εξαιρετικά φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά όπου αποκλείστηκε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ιταλία. Το 2007 αποχώρησε για την Τσσκα Μόσχας και το 2011 ξαναγύρισε στο τιμόνι της εθνικής όπου πρόσφατα ανανέωσε μέχρι το 2014. Μάλιστα ο Μπλαχίν έγινε ο 3^ος διαφορετικός ομοσπονδιακός προπονητής για την Ουκρανία μέσα σε έναν χρόνο. Πρώτος ήταν ο νυν τεχνικός της Μέταλιστ, Μάρκεβιτς όμως οι συνεχόμενες ήττες στα φιλικά προκάλεσαν την παραίτηση του αφήνοντας αντικαταστάτη τον βοηθό Καλίτβιντσεβ. Όμως το πείραμα δεν έπιασε και τελικά προτιμήθηκε η επιστροφή του παλαίμαχου Σοβιετικού επιθετικού .

Η πορεία της ομάδας

Με το εισιτήριο στο χέρι από την αρχή των προκριματικών, η Ουκρανία έχει να παίξει επίσημο παιχνίδι από το 2009 στο τραγικό -για αυτήν- βράδυ στο Ντόνετσκ όπου έχασε την πρόκριση στο Μουντιάλ από την εθνική μας ομάδα. Έτσι από τότε έχει δώσει μόνο φιλικούς αγώνες με αρκετές εθνικές της Ευρώπης αλλά και της Λατινικής Αμερικής.

Το δυναμικό

Αρκετό ενδιαφέρον έχουν οι επιλογές που διάλεξε ο Μπλαχίν. Με την αποστολή να απαρτίζεται κυρίως από παίκτες της Ντιναμό Κιέβου και της Σαχτάρ Ντόνετσκ (μεγάλοι αντίπαλοι στο Ουκρανικό πρωτάθλημα) ,  η αρμονία δεν φαίνεται να είναι το στοιχείο που θα χαρακτηρίζει την ομάδα με τα αποδυτήρια να κινδυνεύουν να «ανατιναχθούν» ανά πάσα στιγμή. Γι αυτό και προσωπικότητες όπως οι Σεφτσένκο και Τίμοσουκ θα παίξουν μεγάλο ρόλο στην διατήρηση της συνοχής αλλά και στον ψυχολογικό τομέα. Βέβαια οι εθνικές ομάδες έχουν δείξει ότι περισσότερο δένουν τους παίκτες παρά δίνουν αφορμές για συμπλοκές και τέτοια παρατράγουδα δεν συναντάμε συχνά.

Αγωνιστικά, χωρίς επίσημα παιχνίδια, η Ουκρανία ίσως να ευνοείται έχοντας καμουφλάρει την ομάδα από τα πολλά βλέμματα και ο Μπλαχίν χωρίς να έχει άγχος δοκίμασε αρκετούς παίκτες και διαφορετικά συστήματα.  Με τους πειραματισμούς να συνεχίζονται, φαίνεται ότι το 4-4-2 καθώς και το 4-5-1 θα είναι τα συστήματα που θα ακολουθήσει χτίζοντας την ομάδα πάνω στους Γιαρμολένκο και Γκούσεφ.

Στην θέση του τερματοφύλακα η Ουκρανία έχει 2 απώλειες με τους Σοφκόφκσι και Ντίκαν να είναι τραυματίες. Παρόλα αυτά  ο πρώτος τερματοφύλακας, Πιάτοφ θα δώσει το παρόν και αναμένεται να ξεκινήσει βασικός. Στην άμυνα δεξιά το χρίσμα φαίνεται ότι παίρνει ο νεαρός Μπούτκο. Βέβαια την θέση μπορεί να παίξει και ο Γκούσεφ αλλά συνήθως ο Μπλαχίν τον προτιμά πιο μπροστά. Στο αριστερό άκρο οι Σελίν και Σέφτσουκ διεκδικούν επί ίσοις όροις την θέση του βασικού. Το κέντρο της άμυνας απαρτίζεται απ’ τους Κούσερ , Μίχαλικ, Ρακίτσκι και Χατσερίντι  όπου εκτός του πρώτου που φαίνεται ότι έχει ήδη κερδίσει την θέση του στην ενδεκάδα,  οι υπόλοιποι έχουν ίδιες πιθανότητες για την δεύτερη φανέλα του βασικού στόπερ.

Στην μεσαία γραμμή ο Τίμοσουκ θα έχει τον ρόλο του κόφτη μπροστά από τους αμυντικούς ενώ συνήθως δίπλα του ή λίγο πιο μπροστά πλαισιώνεται ο Ρόταν. Στα χαφ ο Μπλαχίν βασίζεται στους Γιαρμολένκο και Γκούσεφ όπου είναι και τα μεγάλα όπλα της ομάδας. Βέβαια σε αρκετά παιχνίδια ο δεύτερος μετατρέπεται σε δεξι μπακ και την θέση του στα πλάγια παίρνει ο Κονοπλιάνκα. Ο τρόπος παιχνιδιού μπορεί να γίνει ακόμα πιο περίεργος αν λάβουμε υπόψη τις δοκιμές που κάνει ο Ουκρανός προπονητής όπου βάζει στην θέση του Γιαρμολένκο τον Ναζαρένκο με τον πρώτο να παίζει από πίσω και να συγκλίνει προς την εστία. 

Στην επίθεση, ο Ντέβιτς ή ο Σεφτσένκο θα είναι ο βασικός στράικερ με τον Βορονίν ή τον Μιλέφσκι να παίζει λίγο πιο πίσω σε ένα 4-4-1-1. Αξιόπιστη λύση είναι και ο Σελέζνιοφ της Σαχτάρ που έκανε πολύ καλή χρονιά αλλά στα τελευταία φιλικά δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε αρχικό σχήμα από τον Μπλαχίν.

Οι αντίπαλοι

Η Ουκρανία θα έχει σαφώς πιο δύσκολο έργο από την συνδιοργανώτρια Πολωνία μιας και βρέθηκε στον όμιλο με Αγγλία, Γαλλία και Σουηδία και αν δεν έπαιζε εντός έδρας τότε σίγουρα θα χριζόταν το μεγάλο αουτσάιντερ . Η λογική λέει ότι δεν θα καταφέρει να προκριθεί και θα περιοριστεί απλά στην πρώτη της συμμετοχή σε Γιούρο. Πάντως το ρόστερ της ομάδας συνδυάζει φρεσκάδα και εμπειρία και σίγουρα είναι ελπιδοφόρο για το μέλλον με τους αρκετούς νέους παίκτες που την απαρτίζουν. Το πρόβλημα που ίσως αντιμετωπίσει ο Μπλαχίν είναι πιθανός τραυματισμός ενός εκ των Τίμοσουκ, Γιαρμολένκο και Γκούσεφ μιας και η απώλεια τους σε ποιότητα δεν μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα.

Το Ουκρανικό ποδόσφαιρο έχει πάρει την ανιούσα τα τελευταία χρόνια με τις επιτυχίες της Σαχτάρ και της Ντιναμό  (και το μπαμ της Μέταλιστ) στην Ευρώπη να είναι αξιοθαύμαστες. Αυτό βέβαια καθρεπτίζεται και στην εθνική ομάδα όπου μπορεί σε αυτό το Γιούρο να μην καταφέρει κάτι μεγάλο σίγουρα όμως οι εμπειρίες που θα αποκτήσουν οι νεαροί παίκτες θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για την συνέχεια. Πάντως δεν είναι σωστό να ξεγράψουμε την Ουκρανία όπου παίζοντας στην έδρα της και με… όλη την χώρα στο πλευρό της θα αποτελέσει σκληρό καρύδι για τους αντιπάλους της και θα κυνηγήσει όποιες πιθανότητες έχει για την πρόκριση.

Κώστας Καραγιαννόπουλος

                                                                                                  

Για τα υπόλοιπα άρθρα μου πατήστε εδώ