Υπόκλιση σε μια πράξη σεβασμού και πολιτισμού…

Ανήμερα της επετείου της 25^ης Μαρτίου, μιας ημερομηνίας σταθμό για το έθνος και την ελληνική ιστορία, η Σάλκε μέσω της επίσημης σελίδας της στο facebook έστειλε τις δικές ευχές της προς τον ελληνικό λαό. Ένα μήνυμα συμπαράστασης που καταδεικνύει πως όποιες κι αν είναι οι πολιτικές, κοινωνικές ή οικονομικές διαφορές των κρατών, στον αθλητισμό πρέπει και οφείλεται να υπάρχει σεβασμός και αλληλεγγύη προς τις ιστορικές στιγμές κάθε χώρας.
Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος

Πρώτα από όλα, θεωρώ υποχρέωση την επισήμανση ορισμένων γεγονότων. Η 25^η Μαρτίου δεν είναι ημέρα εθνικής ανεξαρτησίας, όπως λανθασμένα είχαν πληροφορηθεί οι υπεύθυνοι επικοινωνίας του γερμανικού συλλόγου. Η ελληνική ανεξαρτησία επετεύχθη στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας). Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

Από το 1838, η 25^η Μαρτίου θεωρείται επέτειος εορτασμού της έναρξης της ελληνικής επανάστασης απέναντι στους Τούρκους. Η ημερομηνία είναι συμβολική. Στην πραγματικότητα η επανάσταση προετοιμαζόταν από πολύ νωρίτερα. Πιο συγκεκριμένα, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, το 1814. Επισήμως, η επανάσταση ξεκίνησε με τη διάσκεψη της Βοστίτσας (σημερινό Αίγιο) το Γενάρη του 1821, στην οποία ο Παπαφλέσσας θέσπισε τις βασικές αρχές του επαναστατικού αγώνα.

Μετά από αυτές τις σημαντικές επισημάνσεις, πίσω στο θέμα μας. Το να κακιώσεις γι αυτό το λάθος μπροστά σε αυτή την ιπποτική κίνηση θα έδειχνε τουλάχιστον εμπάθεια. Στη Γερμανία η πλειοψηφία του κόσμου δεν έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο συγκεκριμένο συμβάν, με την είδηση να περνά στα ψιλά γράμματα και λίγους να ασχολούνται ουσιαστικά μαζί της. Στην Ελλάδα, το θέμα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Πολλοί έσπευσαν να επικροτήσουν, άλλοι να θεωρήσουν υποκριτική την κίνηση της γερμανικής ομάδας. Αυτοί που κράτησαν αρνητική στάση είχαν δύο κύρια επιχειρήματα. Οι μεν, την πολιτικοοικονομική σύγκρουση Ελλάδας και Γερμανίας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δε, την παρουσία της σημαίας των Σκοπίων με τον Ήλιο της Βεργίνας στις κερκίδες της Φέλτινς Αρένα του Γκελζενκίρχεν, στο πρόσφατο παρελθόν. Μια πράξη για την οποία ευθύνονται οι οπαδοί της Σάλκε και όχι ο ίδιος ο σύλλογος. Και στις δύο περιπτώσεις, οι λόγοι της αρνητικής αντίδρασης ήταν καθαρά πολιτικοί.

Σαφέστατα, ο αθλητισμός εμπλέκεται σε σχεδόν όλα τα φάσματα της ανθρώπινης κοινωνίας. Θα ήταν ψέμα να πούμε πως δεν έχει εξυπηρετήσει ποτέ πολιτικά και εθνικά συμφέροντα, με την πάροδο των χρόνων. Θυμηθείτε τη Ρεάλ, επί δικτατορίας του Φρανσίσκο Φράνκο, και το πόσο υπέφεραν οι λαοί της Καταλονίας, της Χώρας των Βάσκων ή της Ανδαλουσίας κατά την ισπανική δικτατορία. Ο Ισπανός δικτάτορας χρησιμοποιούσε τις επιτυχίες της αγαπημένης του “βασίλισσας” ως μέσο αποπροσανατολισμού, εφησυχασμού ή ακόμη και πόλωσης των λαών της Ισπανίας. Πρακτικά, η Ρεάλ του έδινε περισσότερη δύναμη και κοινωνικό κύρος, ώστε να μπορεί να επιβληθεί με το “έτσι θέλω”.

Δυστυχώς, και η Σάλκε δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Κατά το διάστημα της εθνοσοσιαλιστικής δικτατορίας στη Γερμανία, η χιτλερική ηγεσία χρησιμοποίησε την ομάδα για ιδεολογική προπαγάνδα, εξυμνώντας το συντροφικό και μαχητικό της πνεύμα. Κι όλα αυτά δίχως τη θέληση του συλλόγου και της πλειοψηφίας των παραγόντων της. Το παράδοξο στην όλη ιστορία είναι πως τα ονόματα των επιτυχέστερων τότε παικτών της ομάδας φανέρωναν τη μη γερμανική τους καταγωγή, αλλά την πολωνική (Szepan, Kuzorra, Zajons, Urban).

Θα μπορούσε, λοιπόν, ο οποιοσδήποτε γνώστης του βεβαρυμμένου χιτλερικού μητρώου της Σάλκε να τη λοιδορήσει κατά αυτό τον επιχείρημα. Εντούτοις, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού κοινού υποδέχθηκε με θέρμη τις ευχές, κατακλύζοντας με αμέτρητα likes και σχόλια το “ποστάρισμα” στην επίσημη σελίδα της ομάδας. Δεν είναι μυστικό άλλωστε, πως στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές των “βασιλικών μπλε”, ενώ παράλληλα λειτουργεί και λέσχη φίλων της Σάλκε. Επιπρόσθετα, το ελληνικό στοιχείο έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο σύλλογο της Κοιλάδας του Ρουρ. Δύο Έλληνες, οι Κυριάκος Παπαδόπουλος και Βασίλης Πλιάτσικας, έχουν φορέσει και έχουν τιμήσει, στο πρόσφατο παρελθόν, τη φανέλα της ομάδας.

Για τους κακοπροαίρετους και τους δύσπιστους, η κίνηση αυτή θα αποσκοπεί κάπου. Είτε αυτό λέγεται αύξηση της δημοτικότητας της ομάδας στην Ελλάδα, είτε αύξηση στις πωλήσεις των προϊόντων της στην ελληνική αγορά, είτε, είτε, είτε. Για τους καλοπροαίρετους, αυτούς που δεν είναι κοντόφθαλμοι και κακεντρεχείς, υποδηλώνει μεγαλείο και σεβασμό απέναντι σε ένα λαό που έχει υποφέρει πολύ την τελευταία πενταετία. Δεν είναι όλα πολιτική σε αυτή τη ζωή. Δεν απαγορεύεται, ούτε θεωρείται ταμπού μια γερμανική ομάδα να στέλνει ευχές την ημέρα της ελληνικής εθνικής επετείου. Είναι κάτι το ανθρώπινο, κάτι το λογικό. Το να υποκλίνεσαι σε στιγμές εθνικής υπερηφάνειας μιας άλλης χώρας είναι σημάδι πολιτισμού.

Πράξεις αντίστοιχης απήχησης, όπως αυτή της Σάλκε, καλλιεργούν συνειδήσεις μακριά από το σκοταδισμό και το μίσος. Είναι ικανές να “σμπαραλιάσουν” οποιεσδήποτε διαφορές, κάνοντάς μας να καταλάβουμε πως αυτά που μας ενώνουν θα είναι πάντα περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Μακάρι το παράδειγμα της Σάλκε να ακολουθούσε και η γερμανική κυβέρνηση, όμως τελικά ο κόσμος δε δημιουργήθηκε αγγελικά πλασμένος. Μολαταύτα, αποδεικνύεται με περίτρανο τρόπο πως ακόμη και σε περιόδους κρίσης και διχόνοιας, παρόμοιες πράξεις υφίστανται και είναι αξιέπαινες. Λειτουργούν σαν φερέφωνα ελπίδας, για μια κοινωνία ξεθωριασμένη, χωρίς ηθικές αξίες και ιδανικά. Μια απόδειξη πως ο αλληλοσεβασμός, η παραδοχή και η ανθρωπιά είναι στοιχεία που δε γνωρίζουν σύνορα.