Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Το χρονόμετρο έδειχνε 5:24 για την λήξη του δεύτερου δωδεκαλέπτου στην αναμέτρηση των Lakers με τους Timberwolves. Σε εκείνο το χρονικό σημείο ο Kobe πήγε στην «γραμμή της φιλανθρωπίας» για να εκτελέσει δύο κερδισμένες βολές. Πρώτη βολή εύστοχη. Δεύτερη το ίδιο. Με αυτό τον τρόπο έφτασε τους 32.293 πόντους στα 18 χρόνια που βρίσκεται στα παρκέ του NBA με το παιχνίδι να διακόπτεται για λίγα δευτερόλεπτα ώστε να δεχθεί τα συγχαρητήρια συμπαικτών, αντιπάλων αλλά και κοινού, σε μια στιγμή που στα μέρη μας μάλλον δεν θα βλέπαμε ποτέ.
Το ρεκόρ αυτό σίγουρα είναι μια προσωπική δικαίωση και για τον ίδιο. Έχοντας αγωνιστεί μόλις 6 ματς πέρσι λόγω τραυματισμού, πολλοί πίστεψαν ότι το αστέρι του έπαψε να λάμπει και ότι ο Black Mamba δεν θα επιστρέψει στα παλιά του στάνταρ φέτος. Εκείνος όμως τους διέψευσε όλους, αφού όχι μόνο δήλωσε ότι θα αγωνιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2016 που λήγει το τρέχον συμβόλαιο του, αλλά δείχνει σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις προ-τραυματισμών σεζόν του. Μπορεί οι Lakers να παραπαίουν, αλλά ο αρχηγός τους είναι από τους λίγους παίκτες της ομάδας που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.
Ο ρους της ιστορίας και για εκείνον και για ολόκληρο το NBA πιθανόν να είχε γραφτεί αλλιώς το 1996, αν ο τότε coach των «Λιμνάνθρωπων» Jerry West δεν επέλεγε να στείλει τον Vlade Divac στους Hornets για τα δικαιώματα του 18χρονου Kobe Bryant. Μια κίνηση που άλλαξε την σύγχρονη ιστορία στο Los Angeles και την οποία πιθανότατα ακόμα εύχονται στην Charlotte να είχαν αποφύγει. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 έμελλε να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα του και αναμφισβήτητα να αποτελεί την πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα του πρωταθλήματος την τελευταία δεκαπενταετία, τουλάχιστον στην θέση του. Μαζί με τον Shaquille O’ Neal συνέθεσαν ένα από τα καλύτερα δίδυμα κοντού-ψηλού που έχει περάσει από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. 3 συνεχόμενοι τίτλοι το διάστημα 2000-2002 δείχνουν το πόσο επιτυχημένη ήταν εκείνη η σειρά των Lakers. Τα άλλα δύο δαχτυλίδια το ’09 και το ’10 στα οποία αναδείχθηκε MVP των τελικών μιλούν επίσης από μόνα τους. Όπως επίσης μεταξύ άλλων οι 11 συμμετοχές στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος και οι 16 σε All-Star Game. Στις 22 Γενάρη του 2006 μάλιστα πέτυχε κάτι ασύλληπτο για τα σημερινά δεδομένα, σκοράροντας 81 πόντους απέναντι στους Raptors.
Ο Bryant σίγουρα είναι ένας παίκτης που ή θα τον λατρέψεις ή θα τον μισήσεις. Δεν θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις ως ταπεινό αλλά ως εγωιστή μάλλον, έναν τίτλο που ωστόσο ο ίδιος δεν δείχνει να έχει πρόβλημα. Πολλές φορές δεν έχει διστάσει να δείξει την ανωτερότητα του στα media και τους αγωνιστικούς χώρους. Άλλωστε δεν αποτελεί κοινό μυστικό ότι ένας από τους λόγους που ο Shaquille άφησε το Los Angeles είναι ότι το δικό του «εγώ» δεν μπορούσε να συνυπάρξει με το αντίστοιχο του πρώην συμπαίκτη του. Ακόμα και στο γήπεδο είτε είχε καλούς συμπαίκτες είτε όχι, συχνά θέλει να μονοπωλεί αυτός τις επιθέσεις (από το 2000 και μετά μάλιστα με εξαίρεση 2 χρονιές, όλες τις άλλες είχε παραπάνω από 20 προσπάθειες και 7 βολές ανά αγώνα). Όμως παραμένει κορυφαίος στο είδος του. Όταν τόσα χρόνια έχει Μ.Ο. καριέρας 25 πόντους, έχει κάνει αμέτρητες μεγαλειώδεις εμφανίσεις και δεν έχει γυρίσει ποτέ την πλάτη του στην ομάδα που τον ανέδειξε, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της, οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι ο Black Mamba είναι ίσως ο σημαντικότερος παίκτης της μετά-Jordan εποχής του NBA, έστω κι αν δεν σου αρέσει το αγωνιστικό στυλ ή ο χαρακτήρας του.
Μπορεί να έχει φτάσει τα 36 του, αλλά ο Kobe δείχνει ότι 2-3 χρονάκια τα έχει ακόμα. Πολύ πιθανόν να μην δει την ομάδα του να διεκδικεί κάποιον τίτλο ξανά μέχρι να αποσυρθεί, εκείνος όμως θα κάνει αυτό που αγαπάει για όσο αντέχει. Άλλωστε αν είναι τυχερός ίσως σκοράρει 4000 πόντους ακόμα και ξεπεράσει και τον Karl Malone στο νούμερο 2 της λίστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου