Θυσία πρωταθλητισμού…

Ο ΠΑΟΚ αποχαιρέτησε το Europa League με σκυμμένο κεφάλι, έπειτα από την ήττα του με 2-1 με αντίπαλο τη Γκινγκάμπ, στην Τούμπα. Μετά και τον αποκλεισμό του Δικέφαλου του Βορρά, η Ελλάδα έμεινε με έναν μόνο εκπρόσωπο να συνεχίζει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος


Οι Θεσσαλονικείς σαφέστατα δεν είχαν εύκολο έργο απέναντι σε μια ομάδα που βολευόταν με δύο αποτελέσματα. Επί του πρακτέου όμως, η εικόνα του ΠΑΟΚ δεν ήταν ανώτερη από την αντίστοιχη εικόνα της γαλλικής ομάδας. Και όχι κάποιας γαλλικής ομάδας από το «πάνω ράφι». Η Γκινγκάμπ, μέχρι και πριν από δύο αγωνιστικές, βρισκόταν καρφωμένη στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα του Championnat.

Προσωπικά, αδυνατώ να πιστέψω ότι η δυναμική μεταξύ του πρωτοπόρου του ελληνικού πρωταθλήματος και της τελευταίας του γαλλικού είναι ισάξια. Πόσο μάλλον όταν προκύπτει πως η δυναμική αυτή είναι συντριπτικά υπέρ της δεύτερης, βάση των μεταξύ τους αγώνων. Εύλογα λοιπόν, στο μυαλό ενός ουδέτερου φιλάθλου, γεννάται το εξής ερώτημα. Μήπως θυσιάστηκε μια πρόκριση στην Ευρώπη, ώστε να δοθεί προσοχή στο πρωτάθλημα;

Νομοτελειακά, πρωταρχικός στόχος του ΠΑΟΚ είναι η κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο στόχος αυτός δε μπορεί να συνδυαστεί με Ευρώπη και Κύπελλο. Το ρόστερ της ομάδας, για την εφετινή περίοδο, δεν είναι σχεδιασμένο και δομημένο για να παίζει κάθε Πέμπτη-Κυριακή. Οι Γάλλοι ήταν μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων. Βγήκαν Ευρώπη λόγω της ξέφρενης πορείας τους, πέρυσι, μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου Γαλλίας. Φέτος, είναι μετριότατοι και με πολλές και εξόφθαλμες αδυναμίες.

Αυτή την προβληματική ομάδα, ο ΠΑΟΚ την έκανε να μοιάζει πολύ καλύτερη από ότι ήταν στην πραγματικότητα. Επομένως, το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως ο Δικέφαλος του Βορρά… άφησε το γάμο, να πάει για πουρνάρια. Προτιμήθηκε η θυσία της Ευρώπης στο βωμό του πρωταθλητισμού στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη φαίνεται να ακολουθεί την ίδια τακτική που είχε ο Ολυμπιακός επί Σωκράτη Κόκκαλη. Δεν πα να «έβρεχε» τριάρες στην Ευρώπη, το πρωτάθλημα είναι αυτό που μας δίνει τα φράγκα, μέσω της συμμετοχής στους ομίλους του Champions League.

Βέβαια, υπάρχει και η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις. Τότε η Ελλάδα βρισκόταν ψηλά στη λίστα της UEFA. Χάρις στις επιτυχίες του Παναθηναϊκού και ορισμένες αλησμόνητες πορείες των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στο Κύπελλο UEFA. Πλέον η Ελλάδα βρίσκεται στη 13η θέση του συγκεκριμένου πίνακα. Που σημαίνει πως υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο ο πρωταθλητής, από εδώ και στο εξής, τα επόμενα χρόνια να χρειάζεται προκριματικά για να μπει στους ομίλους.

Η Τουρκία διατηρεί ισχνό προβάδισμα, ακόμα, για την κατάληψη της 12ης θέσης. Προβάδισμα το οποίο ενισχύεται από την παρουσία δύο τουρκικών ομάδων που συνεχίζουν στο Europa League. Της Μπεσίκτας και της Τραμπζονσπόρ. Το πράγμα αρχίζει να δυσκολεύει όλο και περισσότερο, από τη στιγμή που μια κακή κλήρωση του τελευταίου Ευρωπαίου εκπροσώπου μας μπορεί να μας αφήσει χωρίς ομάδες στην Ευρώπη πολύ νωρίς, φέτος.

Συνοψίζοντας, μπορώ να κατανοήσω μια κακή εμφάνιση και σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ τον ΠΑΟΚ για εσκεμμένο αποκλεισμό. Πάντως, βάση της δυναμικής των ομάδων και ενθυμούμενος τις πρόσφατες ευρωπαϊκές επιτυχίες του Δικεφάλου, δε μπορώ επουδενί να καταλάβω πώς κατάφεραν οι Θεσσαλονικείς να αποκλειστούν από έναν τόσο βατό όμιλο.